Ονομάζεται Γιώργος Δατσέρης, είναι 27 ετών και, όπως διαβάσαμε σε ανάρτηση της δημόσια ομάδας «Εθελοντές Δότες Μυελού των Οστών Σητείας», έδωσε στους μαθητές του το πολυτιμότερο μάθημα:
Αναλυτικά η ανάρτηση
«Τον λένε Γιώργο Δατσέρη, 27 χρονών, από το Λασίθι, παιδαγωγός σε δημοτικό σχολείο στον ορεινό Μυλοπόταμο. Πριν έξι χρόνια, όντας φοιτητής Ρεθύμνης, μπαίνοντας στο αμφιθέατρο, τον σταματάει μια συμφοιτήτρια του να γίνει δότης μυελού των οστών.
Δεν είχε ιδέα μέχρι εκείνη την μεγαλειώδη στιγμή που πείστηκε να δώσει δείγμα σιέλου για την θεραπεία της λευχαιμίας. Έξι χρόνια μετά, δέχεται email πως είναι συμβατός με έναν ασθενή:
- Ποτέ δεν ήμουν φυγόμαχος κ λιγόψυχος, όμως για κάποια δευτερόλεπτα σάστισα. Μου είπαν ότι μπορώ να αρνηθώ να δώσω μόσχευμα αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να κόψω τα φτερά ελπίδας στον συνάνθρωπο μου που μόλις είχε ενημερωθεί για την αιματολογική μας “συγγένεια”.
- Ο έλεγχος ξεκίνησε από το νοσοκομείο Ρεθύμνης, κατόπιν στο πανεπιστημιακό Ηρακλείου, με την κατάλληλη ενεσοθεραπεία, αυξήθηκαν τα πρωτόγονα αιμοποιητικά κύτταρα ώστε να παράξω περισσότερα να φτάσουν για τον δότη κ να μη τα στερηθεί κ ο δικός μου οργανισμός.
- Ένιωθα κουρασμένος, με μυαλγίες άλλα τίποτα μη υποφερτό.
- Δε γίνεται νάρκωση, ούτε παρακέντηση, αυτά είναι μυθεύματα.
- Μου έβαλαν μόνο δυο βελόνες αιμοδοσίας που κατέληγαν σε ένα μηχάνημα, κρατούσαν τα χρειαζούμενα κύτταρα και επέστρεφε το αίμα μου πίσω. Τρεις ώρες κράτησα. Βγήκα από το νοσοκομείο, νύσταζα λίγο, ξεκουράστηκα, την επόμενη ήμερα πήγα διακοπές.
- Όταν ήμουν στην έξοδο του νοσοκομείου αισθάνθηκα μια παράξενη αύρα, δε μπορώ να σας το μεταλαμπαδεύσω με λέξεις. Ήμουν ευτυχισμένος, ένιωθα κάτι πολύ έντονο, ένα ρίγος με διαπερνούσε, απίστευτο φορτίο.
- Ζήτησα να μάθω λεπτομέρειες για τον λήπτη, μου είπαν σε δυο χρόνια θα γίνει εφικτό.
- Με νοιάζει μόνο να είναι καλά ο άνθρωπος.
- Αποφάσισα πέρσι να μιλήσω στα εκτάκια μου για την προσφορά κ τον εθελοντισμό. Με κοίταζαν με θαυμασμό, κάποια παιδιά ήρθαν αυθόρμητα κ με αγκάλιασαν.
- Φέτος έχω πρωτάκια, δε θα μπορέσω να τους το μηνύσω.
- Μαθαίνω ότι γράφονται αρκετά άτομα στην πλατφόρμα.
- Έχω δρομολογήσει δράσεις ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνης.
- Είμαι κ στη διάθεση της ομάδας ΔΟΤΕΣ ΖΩΗΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ, να με αξιοποιήσουν όπως θέλουν.
- Οι άνθρωποι είναι δυο συγκοινωνούντα δοχεία, το ένα δε μπορεί χωρίς το άλλο.
- Όταν έδωσα λίγο σάλιο, δε το σπουδαιολόγησα, δεν φανταζόμουν ότι με τη βοήθεια μου θα γίνει καλά ένας ασθενής.
- Ο, τι έχουμε χτίσει είναι από τα υλικά της προσφοράς. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον.
- Ο Γιώργος Δατσέρης δεν διάλεξε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Εκείνο τον διάλεξε.
- Ο παιδαγωγός οδηγεί το παιδί, είναι ο διανομέας της γνώσης, του μηνύματος, των αξιών στην παιδική ψυχή.
Ο Γιώργος όσα μαθηματικά, γλώσσα, γεωγραφία κι αν διδάξει στα παιδιά, το μάθημα της αλληλεγγύης που βίωσε και ενσάρκωσε ο ίδιος θα είναι πάντα στο βιογραφικό του το τιτανομέγιστο μάθημα ζωής πώς η ανθρωπότητα μπορεί να γίνει καλύτερη μέσα από τις μικρές μας πράξεις οι οποίες δεν φωτογραφίζονται χαράζονται στον χάρτη ανθρωπιάς που όλο και συρρικνώνεται.
Πάντα όμως θα υπάρχουν κάποιοι σαν τον Γιώργο από το Λασίθι να ομορφαίνουν τις ζωές μας κ να θεραπεύονται συνάνθρωποι μας με το ίδιο το μόσχευμα άλλων ανθρώπων, από το ίδιο τους το αίμα.
Τίποτα πιο ιερό από αυτό».
Δείτε την ανάρτηση στο Facebook εδώ.
