Το θέμα των υποτροφιών από μαθητές δημοσίων σχολείων είναι μια “πονεμένη” ιστορία, σύμφωνα με τον Αργύρη Μυστακίδη, β΄ αντιπρόεδρο της ομοσπονδίας εκπαιδευτικών– φροντιστηρίων Ελλάδας.
«Το θέμα αυτό είναι το κερασάκι στην τούρτα και είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης ευελιξίας και προσαρμογής στις απαιτήσεις στα δεδομένα των καιρών». Όπως σημειώνει ο κ. Μυστακίδης δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη που να προωθεί παιδιά με ιδιαίτερα ταλέντα.
Ανάλογη είναι η κατάσταση και στα πανεπιστήμια. Υπάρχει η υποχρέωση να παρακολουθήσουν επί τέσσερα χρόνια το πρόγραμμα σπουδών, ενώ μπορεί ένας άριστος φοιτητής να έχει την ικανότητα να περάσει το σύνολο των μαθημάτων όλων των ετών σε ελάχιστο χρόνο, αλλά δεν του αποδίδεται πτυχίο.
«Στο εξωτερικό και ειδικά στις ΗΠΑ, ένας άριστος μπορεί σε ηλικία 20 ετών να έχει τελειώσει τις σπουδές του και να έχει ένα διδακτορικό».
Η αριστεία επιβραβεύεται. Ωστόσο, αυτό κατά κύριο λόγο αφορά μαθητές των ιδιωτικών σχολείων. Καθώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι μηχανισμοί, ανάδειξης και προώθησης των παιδιών σε Ανώτατα ιδρύματα, χάνονται οι δυνάμεις και η διάθεση.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποιος μηχανισμός, έστω για να ενημερώνει τα παιδιά στο δημόσιο σχολείο και παράλληλα δι’ αυτού να αποκτούν κίνητρο μάθησης και άμιλλας. Τα ιδιωτικά σχολεία προσφέρουν ενημέρωση και βοηθούν τα παιδιά, σε τέτοιες προσπάθειες, ακόμη και αν ακολουθούν το επιβαλλόμενο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του υπουργείου παιδείας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της εκπαίδευσης στην χώρα μας είναι 45ότι στερείται ευελιξίας, αναφέρει ο κ. Μυστακίδης, επικαλούμενος τον καθηγητή φυσικής Δημήτρη Νανόπουλο.
Πρέπει να αποκτήσουμε ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Ζούμε την 4η βιομηχανική επανάσταση και τα σχολεία με ένα απολύτως αναχρονιστικό τρόπο απλώς μεταφέρουν πληροφορίες, μένοντας προσκολλημένα σε ένα μοντέλο που ίσχυε προ δεκαετιών.
«Η εκπαίδευση είναι αναχρονιστική και βρίσκεται 100 χρόνια πίσω». Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία και η οικονομία θα βαδίζουν με τον ίδιο καθυστερημένο ρυθμό, χωρίς προοπτικές πραγματικής ανάπτυξης.
Τα στρεβλά στην εκπαίδευση άρχισαν την δεκαετία του ΄80, με το άνοιγμα των σχολών σε πλήθος νέων φοιτητών, που εξυπηρετούσαν στην εικονική μείωση του αριθμού των ανέργων, την πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού αμφιβόλων ικανοτήτων, με χαμηλού επιπέδου προγράμματα σπουδών και πτυχία με σχεδόν μηδενική ανταπόκριση στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας.
Δείτε το ρεπορτάζ της ΕΡΤ εδώ:
