«Οι μισθοί μας παραμένουν ίδιοι εδώ και 10-12 χρόνια, τα πάντα γύρω μας ακριβαίνουν, το μόνο που αυξάνεται είναι οι απαιτήσεις μέχρις εξάντλησης από τους εκπαιδευτικούς, τα σχολεία μας είναι υπό κατάρρευση, βιβλία δεν έχουμε, αλλά αυτό που προέχει είναι το voucher των 200€. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω! Να μου λείπει!»
Voucher; Όχι, ευχαριστώ, !
Γιατί όταν προσπαθούσα μόνη μου να βοηθήσω με τον καλύτερο τρόπο τους μαθητές μου εν μέσω πρωτόγνωρων συνθηκών, αναβάθμισα με δικά μου έξοδα τη σύνδεση στο σπίτι μου και αγόρασα τότε τις συσκευές που χρειαζόμουν, χωρίς να μου δοθούν ποτέ τα χρήματα από την υπηρεσία μου. Αν θέλει η υπουργός μας, να της στείλω τις αποδείξεις από τις αναβαθμίσεις και τις συσκευές, να μου βάλει τα χρήματα στο λογαριασμό μισθοδοσίας μου! Κατόπιν εορτής, τι να τα κάνω τα κουπόνια;
Γιατί , που λέει ο λόγος, όχι υπολογιστή ή λάπτοπ! Που σημαίνει ότι, για να εξαργυρώσω το voucher (ελληνιστί κουπόνι, για να μην ξεχνιόμαστε), αγοράζοντας έστω τάμπλετ (που δεν βοηθάει και πολύ σε περιπτώσεις όπως η τηλεκπαίδευση), θα πρέπει -πάλι- να βάλω και λεφτά από την τσέπη μου!
Γιατί έχω αξιοπρέπεια και δεν θα τους κάνω τη χάρη να τους πω κι ευχαριστώ για τα ψίχουλα που μου πετούν εκτός τόπου και χρόνου, για να δείξουν πόσο αγαπούν τους εκπαιδευτικούς «μας» (αυτό το «εκπαιδευτικούς μας» να το κόψει το συντομότερο η υπουργός «μας», γιατί μας προκαλεί στομαχικές συσπάσεις και μπορεί να λερωθεί), αφού πρώτα τους κατηγορούν ολημερίς κι ολονυχτίς στα κανάλια κι αφού τους εξουθενώνουν, τους απειλούν και τους κάνουν να απεχθάνονται τη δουλειά που κάνουν με τόση αγάπη.
Γιατί κάθε φορά που η υπουργός «μας» θα ξεχνάει το «οι εκπαιδευτικοί ΜΑΣ» και θα απαιτεί από εμάς να κάνουμε ό,τι αντιπαιδαγωγικό και καταστροφικό επιθυμεί, θα μας χτυπάει το γεγονός ότι μας έδωσε εξοπλισμό! Και για να μας δίνει τώρα το κουπόνι, δεν μπορεί, κάτι θα έχει στο νου της για το εγγύς μέλλον…
Γιατί δεν σκοπεύω να ξανακάνω τηλεκπαίδευση από το σπίτι μου, όπως -συναισθηματικά ορμώμενη- έκανα στην πρώτη καραντίνα. Υποβάθμισα πάλι τη σύνδεσή μου, για να πληρώνω λιγότερα. Webex δεν σηκώνει. Αν «χρειάζεται» τηλεκπαίδευση, θα γίνεται μόνο από το σχολείο μου, εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Εν κατακλείδι: Οι μισθοί μας παραμένουν ίδιοι εδώ και 10-12 χρόνια (αφού πρώτα μειώθηκαν κατά το ένα τέταρτο ως ένα τρίτο ετησίως), τα πάντα γύρω μας ακριβαίνουν και οι μισθοί δεν επαρκούν ούτε για τα βασικά, καμία συζήτηση δεν γίνεται για αύξηση των μισθών μας, το μόνο που αυξάνεται είναι οι απαιτήσεις μέχρις εξάντλησης από τους εκπαιδευτικούς, τα σχολεία μας είναι υπό κατάρρευση (κτιριακή και μεταφορική), υποδομές δεν έχουμε, παιδαγωγικό και εποπτικό υλικό δεν έχουμε, βιβλία δεν έχουμε, αλλά αυτό που προέχει είναι το voucher των 200€.
Ευχαριστώ, ! Να μου λείπει!
*Μαρίλυ Τζεβελεκάκη,
Νηπιαγωγός
