Το μέτρο της τηλεκπαίδευσης αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες στην εφαρμογή του.
Δεν είμαι λοιμωξιολόγος, ώστε να έχω γνώμη για τη θεραπευτική αγωγή του Covid-19, είμαι, όμως, εκπαιδευτικός με δεκάδων ετών πείρα και δημοκρατικές αρχές. Από την άποψη, λοιπόν, αυτήν εκφέρω τη γνώμη μου για τη βελτίωση της μάθησης στο πλαίσιο των μέτρων συλλογικής και ατομικής προστασίας.
Για τον έλεγχο της πανδημίας απαιτούνται ορισμένα αυστηρά αλλά δίκαια μέτρα στη βάση μελετών και γνωμών ειδικών επιστημόνων, συμπεριλαμβανομένων και ψυχιάτρων, ψυχολόγων, εκπαιδευτικών, κοινωνιολόγων κ.ά.
Χωρίς να αποκλείουμε την ατομική ευθύνη για την τήρηση των μέτρων, η προστασία του συνόλου είναι ευθύνη και μέλημα της κυβέρνησης και εντελώς ανεξάρτητη από πολιτικά ή οικονομικά ή επικοινωνιακά οφέλη.
Τα μέτρα θα πρέπει να είναι καλομελετημένα και εφαρμόσιμα παντού και όχι περιστασιακά ή αποσπασματικά ή στη βάση πολιτικής σκοπιμότητας ή ατομικού κέρδους.
Εδώ θα σχολιάσω μόνο το μέτρο της τηλεκπαίδευσης. Είναι βέβαιο ότι ο τρόπος αυτός μάθησης μπαίνει όλο και περισσότερο στη ζωή μας, αλλά ο χώρος δεν επιτρέπει λεπτομερή ανάλυση για τα υπέρ και τα κατά της παραδοσιακής μεθόδου έναντι της τηλεκπαίδευσης. Θα αναφερθώ, ωστόσο, σε ορισμένα βασικά σημεία της τηλεκπαίδευσης για μικρότερα παιδιά (νηπιαγωγείο, δημοτικό).
Βασικές προϋποθέσεις για την τηλεκπαίδευση είναι:
● Η πρόσβαση on line, που μπορεί να μην υπάρχει ή να είναι περιορισμένη.
● Γνώσεις πληροφορικής και αξιόπιστη τεχνολογία για επιτυχή σύνδεση στο πρόγραμμα, αν και η σύνδεση μπορεί να παρουσιάσει προβλήματα.
● Ο μαθητής, ανεξάρτητα από την ηλικία του, πρέπει να έχει υπομονή, αυτοπειθαρχία και ωριμότητα, διότι έχει τον έλεγχο και την ευθύνη της μαθησιακής του εμπειρίας.
● Χρειάζονται ειδικά εκπαιδευμένοι δάσκαλοι, που να μπορούν να δημιουργήσουν κατάλληλο εικονικό περιβάλλον, ώστε να μπορούν οι μαθητές να λειτουργούν παρά την έλλειψη φυσικής παρουσίας.
● Δεν μπορούν να διδαχθούν όλα τα μαθήματα διαδικτυακά.
● Να υπάρχει ενεργός διάλογος μεταξύ δασκάλου και μαθητών. Εάν σταματήσει η συνέργεια, το μάθημα αποτυγχάνει.
● Ιδιαίτερα για τους μικρούς μαθητές, χρειάζεται κάποιος ενήλικας δίπλα τους. Πολλοί γονείς παραιτούνται από τις δουλειές τους, με οικονομικές επιπτώσεις, και το πρόβλημα χειροτερεύει για τις μονογονεϊκές οικογένειες.
● Οι μαθητές απομονώνονται, ενώ έχουν ανάγκη από φίλους, κοινωνικό περιβάλλον και αλληλεπίδραση.
● Σκεφθείτε τις δυσκολίες, εάν υπάρχει ακόμη ένα ή δυο παιδιά στο σπίτι…
Για τους παραπάνω λόγους, που δεν είναι οι μόνοι, θεωρώ ότι η εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης είναι ημίμετρο. Αντίθετα, ο χωρισμός των τάξεων, περισσότεροι εκπαιδευτικοί, ευελιξία ωραρίου, συχνός καθαρισμός όλων των χώρων, αποστείρωση, μάσκες και τήρηση λογικών αποστάσεων προστατεύουν μαθητές και εκπαίδευση.
Άρθρο της Καμπούρη Αγγελικής, φιλολόγου – γλωσσολόγου
Πηγή: efsyn.gr
