Θεσσαλονίκη: Γνωρίστε τον μαθητή – φαινόμενο που κέρδισε στα 13 του παγκόσμιο βραβείο στην ποίηση

Άρχισε να γράφει από τότε που ήταν μαθητής τρίτης δημοτικού, συνέθεσε το πρώτο του ποίημα 11 χρονών και στα 13 του απέσπασε το πρώτο βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό για την ποίηση του ιδρύματος «Never Such Innocence», με έδρα το Λονδίνο.

«Ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά αν δεν ήταν ο εγκλεισμός και η απομόνωση δεν θα έβγαινε όλο αυτό. Τα μαθήματα είναι πολλά και απαιτητικά. Με βάση την καθημερινότητα δε θα μπορούσα να ανταποκριθώ. Προσπάθησα λοιπόν να αξιοποιήσω δημιουργικά τον εγκλεισμό κάνοντας κάτι που μού αρέσει πολύ», δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, καθώς δεν μπορούσε να βλέπει τους φίλους του και να συμμετέχει σε αθλητικές δραστηριότητες, η συγγραφή αποτέλεσε για εκείνον πηγή εκτόνωσης από τη δύσκολη και πρωτόγνωρη καθημερινότητα που βιώναμε όλοι τότε και, όπως σημειώνει, «η ποίηση με βοηθά να εκφράζομαι καλύτερα και να αποτυπώνω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου πιο άμεσα και με νοήματα πιο μεστά. Με άλλα λόγια, η ποίηση μου κρατά συντροφιά».

Μια συντροφιά, με την οποία «πρωτοσυναντήθηκε» μέσα από ένα διαγωνισμό ποίησης στο σχολείο του και από εκεί άρχισε αυτή η σχέση να εξελίσσεται. «Καθώς περνούσε ο καιρός, όποια σκέψη ερχόταν στο μυαλό μου την κατέγραφα σε στιχάκια», λέει.

Στην πρώτη ποιητική του συλλογή «Ψάχνοντας τα βήματά μου», -η οποία τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Εξωτερικών Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας και της Unesco Πειραιώς και Νήσων-International Action Art- συνδέει τα περισσότερα ποιήματα με προσωπικές του φωτογραφίες. «Είχα ανάγκη να το κάνω αυτό – χαριτολογώντας έστω και για λίγο – επιλέγοντας φωτογραφίες που αντιπροσώπευαν συγκεκριμένες χρονικές στιγμές της ζωής μου, τόσο αγαπημένες, αλλά λίγο μακρινές. Έχουν και μία δόση νοσταλγίας. Στην επόμενη συλλογή μου μπορεί να μην συμβεί το ίδιο. Ίσως τότε δημιουργηθεί μία καινούργια ανάγκη, την οποία όπως καταλαβαίνετε δεν μπορώ να προσδιορίσω ή να καθορίσω από τώρα. Είναι θέμα στιγμής και έμπνευσης».

Παρόλο που παρακολουθεί αγγλικό σχολείο στην Αθήνα, θέλει να γίνει αρωγός στη συνολική προσπάθεια που καταβάλλεται για την προβολή και ενίσχυση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού. «Η ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών. Μπορεί να παρακολουθώ αγγλικό σχολείο, όμως ποτέ δεν εγκατέλειψα την ελληνική γλώσσα, όχι μόνο σε επίπεδο εκμάθησης αλλά και ενασχόλησης με τον πολιτισμό, συμμετοχή σε αγώνες αγχιμαχίας, επισκέψεις σε Μουσεία, παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων, εκθέσεων και γενικότερα ό,τι προάγει το ελληνικό πνεύμα».

Η παγκόσμια διάκρισή του το καλοκαίρι του 2020 – δέχτηκε τότε συγχαρητήρια από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου- όπως και κάθε βράβευση, αντιπροσωπεύουν για τον ίδιο την αναγνώριση σκληρής και επίπονης δουλειάς και εκτιμά ότι «πρέπει καθημερινά να προσπαθούμε για το καλύτερο και να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, δηλαδή να βελτιωνόμαστε σε οτιδήποτε κάνουμε. Η αναγνώριση και η βράβευση είναι σημαντική. Όμως αυτή πρέπει να αποτελεί το εφαλτήριο για νέους στόχους και νέες κατακτήσεις».

Ο δικός του στόχος για τα επόμενα χρόνια είναι να κατευθυνθεί προς τις θεωρητικές σπουδές, ενώ τον γοητεύει ιδιαίτερα ο διπλωματικός κλάδος και θα έβλεπε τον εαυτό του σε δέκα χρόνια διπλωμάτη. «Θέλω να εργαστώ για το κοινό καλό και όφελος και να προσφέρω κι εγώ με τις δικές μου μικρές και ταπεινές δυνάμεις στο κοινωνικό σύνολο. Ο διπλωματικός κλάδος θεωρώ ότι μού το επιτρέπει αυτό, καθότι εκεί θα μπορέσω να βάλω το προσωπικό μου λιθαράκι στη βελτίωση των σχέσεων της χώρας μου με άλλες χώρες».

Η παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής του Δημοσθένη- Δημήτριου Δεσποτίδη θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 9 Οκτωβρίου, στην Αθήνα, στις 18.00, στην αίθουσα του Συλλόγου των Αθηναίων (Πλάκα).