Πάντα είχα και έχω μια πολύ καλή σχέση με τους γονείς μου. Τους εκτιμώ και τους αγαπώ για όσα έχουν κάνει για μένα. Ο πατέρας μου είναι ήπιων τόνων και δεν ανακατεύεται πολύ στα θέματα της οικογένειας μας.
Βασικά η μητέρα μου είναι αυτή που αποφασίζει για τα περισσότερα. Θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο ακόμη και για την γυναίκα που θα πάρω. Εδώ και αρκετά χρόνια λοιπόν συμβαίνει το εξής.
Κατά καιρούς, φέρνω στο σπίτι κάποιες καλές κοπέλες, για να τις γνωρίσει η μάνα μου και να μου δώσει την ευχή της. Όμως, μέχρι τώρα, τις έχω φέρει τέσσερις γυναίκες αλλά καμιά δεν της κάνει.
Η μια ήταν καλή αλλά μεγαλύτερη, η άλλη ήταν κρύα, η τρίτη ήταν τεμπέλα, ενώ η τελευταία ήταν, κατά την γνώμη της, τσιγκούνα αν κρίνει από το δώρο που έφερε.
Ε, βαρέθηκα πια. Έκλεισα τα 54 και ακόμα δεν κατάφερα να βρω την γυναίκα που θα πάρω. Αρχίζω να το σκέφτομαι πως κάτι πρέπει να κάνω.
Το ξέρω πως η μάνα μου θέλει για μένα μια σωστή και καλή γυναίκα, το ξέρω πως ενδιαφέρεται για το καλό μου και θέλει να κλείσει τα μάτια της ήσυχη ότι το παιδί της έχει δίπλα του μια καλή σύντροφο να τον στηρίζει αλλά μήπως το παράκανε; Στο κάτω κάτω της γραφής δεν υπάρχει τέλεια σχέση.
Όμως, όσο μένουμε στο ίδιο σπίτι δεν πρόκειται να εγκρίνει καμιά γυναίκα. Αυτό αρχίζω να υποψιάζομαι.
Μήπως να σηκωθώ να φύγω από το σπίτι;
Μανώλης
