“Όταν έχεις περίπου ίδιο αριθμό υποψηφίων με ίδιο αριθμό ή με λίγο μικρότερο αριθμό θέσεων στο πανεπιστήμιο, εκ των πραγμάτων πέφτει το επίπεδο εκπαιδεύσεως”
Η υπογεννητικότητα ευθύνεται
Το πρόβλημα της ελάχιστης βάσεως εισαγωγής δεν υπήρχε στις δεκαετίες του 1960, του 1970, του 1980, του 1990 για έναν πολύ απλό λόγο: Δεν υπήρχε υπογεννητικότητα και οι θέσεις οι οποίες ήταν διαθέσιμες για τους υποψήφιους φοιτητές ήταν πολλαπλάσιες του αριθμού τους.
Τα παραπάνω είπε σήμερα στη Βουλή ο υφυπουργός Παιδείας άγγελος Συρίγος, κατά τη συζήτηση σχετικής επίκαιρης ερώτησης και τόνισε τα εξής:
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το 2000. Το 2000 είχαμε εκατόν εξήντα πέντε χιλιάδες υποψηφίους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εκατόν εξήντα πέντε χιλιάδες άτομα έδωσαν πανελλαδικές εξετάσεις.
Στη συνέχεια, η υπογεννητικότητα άρχισε να «χτυπάει» τη χώρα. Έτσι, φέτος υπολογίζουμε ότι οι υποψήφιοι θα είναι γύρω στις εκατό χιλιάδες. Προσέξτε, σε είκοσι χρόνια -σε είκοσι ένα χρόνια- από εκατόν εξήντα πέντε χιλιάδες είναι περίπου εκατό χιλιάδες.
Πού οφείλεται αυτό; Στην τρομερή υπογεννητικότητα.
Όταν έχεις περίπου ίδιο αριθμό υποψηφίων με ίδιο αριθμό ή με λίγο μικρότερο αριθμό θέσεων στο πανεπιστήμιο, εκ των πραγμάτων πέφτει το επίπεδο εκπαιδεύσεως.
Με το πέρασμα των ετών καταλήξαμε να έχουμε υποψηφίους οι οποίοι στην αρχή, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 περνούσαν στο πανεπιστήμιο με βαθμούς κάτω από το 10 -είχε προκαλέσει σοκ τότε στην ελληνική κοινωνία- και σήμερα, πέρυσι είχαμε υποψηφίους οι οποίοι πέρασαν δίνοντας λευκή κόλλα.
Γιατί όταν περνάς με ποσοστό 0,6, σημαίνει ότι έχεις δώσει τρεις λευκές κόλλες και έγραψες δυο γραμμές στην τέταρτη.
Τι πρόβλημα, λοιπόν, δημιουργεί αυτός ο υπερπληθυσμός των φοιτητών σε σχέση με τους υποψηφίους; Δημιουργεί πρόβλημα ως προς το ότι δεν έχουν το ακαδημαϊκό εχέγγυο για να σπουδάσουν. Αυτό προσπαθεί να αντιμετωπίσει η ελάχιστη βάση εισαγωγής.
Ξέρετε, ένας σημαντικός αριθμός, περίπου το 1/3 όσων εισέρχονται στα πανεπιστήμια, δεν παρακολουθούν, φεύγουν, τα εγκαταλείπουν. Πού οφείλεται αυτό;
Μπορεί να οφείλεται –θα μου πείτε- σε κάποιους εξωγενείς παράγοντες, αντικειμενικούς και τα λοιπά.
Η πραγματικότητα είναι, όμως, είναι ότι είτε δεν τους ενδιαφέρει το θέμα είτε δεν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν, διότι δεν έχουν τα ακαδημαϊκά προσόντα. Αυτό έρχεται να αντιμετωπίσει η ελάχιστη βάση εισαγωγής.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τις επιπτώσεις της ελάχιστης βάσης εισαγωγής.
Μπορούμε να κάνουμε κάποιες προβλέψεις οι οποίες, όμως, είναι μόνο θεωρητικές σε σχέση με τις περσινές βαθμολογίες, αλλά αυτό απέχει από την πραγματικότητα, γιατί δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν οι φοιτητές, όταν υπάρχει η ελάχιστη βάση εισαγωγής
