Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Σχολείων “καρφώνει” την προηγούμενη κυβέρνηση για ατολμία στο θέμα των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, ενώ τάσσεται υπέρ του νέου νομοσχεδίου ζητώντας μάλιστα τολμηρότερα βήματα στο θέμα της αστυνόμεσυσης των ΑΕΙ.
Να δοθεί το “πράσινο φως” για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα, ζητά ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Σχολείων, με σημερινό ανακοινωθέν , ενώ κάνει λόγο για “οπισθοδρομικό και χουντικής προέλευσης κρατικό μονοπώλιο στην ανώτατη εκπαίδευση που εκφράζεται μέσω του άρθρου 16”.
Οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών Σχολείων τάσσονται υπέρ του Σχεδίου Νόμου “Κεραμέως” που βρίσκεται σε δημόσια δημόσια διαβούλευση, τονίζοντας ότι “η κατεύθυνση προς την οποία κινείται είναι θετική”, ενώ υπογραμμίζουν τα εξής:
Ελάχιστη βάση εισαγωγής: Η θέσπιση του συντελεστή ελάχιστης βάσης εισαγωγής είναι ένα εργαλείο για την διοίκηση κάθε ιδρύματος ώστε να καθορίζει το επίπεδο γνώσεων των εισακτέων. Είναι ένας ουσιαστικός μηχανισμός για αναβάθμιση του επιπέδου σπουδών, αλλά και παράγοντας που θα δημιουργήσει ένα πρώτο -μικρό, αλλά απαραίτητο- πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα στα ΑΕΙ. Η ύπαρξη μιας γενικής ελάχιστης βάσης εισαγωγής είναι επίσης ένας τρόπος να εξορθολογιστεί το τοπίο των δεκάδων τμημάτων ΑΕΙ που έχουν εμφανιστεί χωρίς κανένα ουσιαστικό αντικείμενο, παρά μόνο την αλόγιστη σπατάλη κρατικών πόρων και την απομύζηση του Έλληνα φορολογούμενου, την γέννηση του φαινομένου του «φοιτητικού τουρισμού»,ενώ ποτέ δεν πρόσφεραν καμία ουσιαστική απάντηση στις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς .
Ανώτατο όριο φοίτησης στα ΑΕΙ: Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η θέσπιση του ορίου διάρκειας φοίτησης που θα αντιμετωπίσει το φαινόμενο των «αιώνιων» ή «επαγγελματιών» φοιτητών που διατηρούν τη φοιτητική τους ιδιότητα για άλλους λόγους, όμως όχι με στόχο την ολοκλήρωση των σπουδών τους.
Πανεπιστημιακή Αστυνομία: Σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι για πρώτη φορά εμφανίζονται διατάξεις που επιχειρούν να βάλουν μια τάξη στο θλιβερό περιβάλλον ανομίας που απαξιώνει τα κρατικά πανεπιστήμια και διασύρει τη χώρα διεθνώς. Ίσως εκεί έπρεπε να γίνουν ακόμα πιο τολμηρά βήματα, δίνοντας τη δυνατότητα και την υποχρέωση σε κάθε ίδρυμα να έχει τις δικές του υπηρεσίες φύλαξης, όπως γίνεται σε πολλά κράτη στον κόσμο.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Συνδέσμου Ιδιωτικών Σχολείων:
«Τριτοβάθμια εκπαίδευση: ένα σημαντικό βήμα»
Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Σχολείων με ενδιαφέρον παρακολουθεί τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως εκφράζονται με το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις».
Πάγια θέση των ιδιωτικών σχολείων είναι ότι η αναβάθμιση της Παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες, περνάει μέσα από την αύξηση της ελευθερίας και της αυτονομίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, την ενθάρρυνση του ανταγωνισμού για τη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, τη σύνδεση με την πραγματική οικονομία, την αξιολόγηση από την κοινωνία και την αγορά, αλλά και την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας, διαφάνειας και τήρησης των νόμων.
Επανειλημμένα, άλλωστε, έχουμε υπογραμμίσει ότι η ευθυγράμμιση με τις καλές πρακτικές του ΟΟΣΑ, κάποιες από τις οποίες πρόσφατα συμπεριλήφθηκαν στο «Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία» της Επιτροπής Πισσαρίδη, είναι από τις σημαντικότερες δομικές μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν
το εκπαιδευτικό τοπίο προς το καλύτερο.
Συνεπώς, η κατεύθυνση προς την οποία κινείται το νομοσχέδιο είναι θετική. Η θέσπιση του συντελεστή ελάχιστης βάσης εισαγωγής είναι ένα εργαλείο για την διοίκηση κάθε ιδρύματος ώστε να καθορίζει το επίπεδο γνώσεων των εισακτέων.
Είναι ένας ουσιαστικός μηχανισμός για αναβάθμιση του επιπέδου σπουδών, αλλά και παράγοντας που θα δημιουργήσει ένα πρώτο -μικρό, αλλά απαραίτητο- πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα στα ΑΕΙ.
Η ύπαρξη μιας γενικής ελάχιστης βάσης εισαγωγής είναι επίσης ένας τρόπος να εξορθολογιστεί το τοπίο των δεκάδων τμημάτων ΑΕΙ που έχουν εμφανιστεί χωρίς κανένα ουσιαστικό αντικείμενο, παρά μόνο την αλόγιστη σπατάλη κρατικών πόρων και την απομύζηση του Έλληνα φορολογούμενου, την γέννηση του φαινομένου του «φοιτητικού τουρισμού», ενώ ποτέ δεν πρόσφεραν καμία ουσιαστική απάντηση στις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η θέσπιση του ορίου διάρκειας φοίτησης που θα αντιμετωπίσει το φαινόμενο των «αιώνιων» ή «επαγγελματιών» φοιτητών που διατηρούν τη φοιτητική τους ιδιότητα για άλλους λόγους, όμως όχι με στόχο την ολοκλήρωση των σπουδών τους.
Σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι για πρώτη φορά εμφανίζονται διατάξεις που επιχειρούν να βάλουν μια τάξη στο θλιβερό περιβάλλον ανομίας που απαξιώνει τα κρατικά πανεπιστήμια και διασύρει τη χώρα διεθνώς.
Ίσως εκεί έπρεπε να γίνουν ακόμα πιο τολμηρά βήματα, δίνοντας τη δυνατότητα και την υποχρέωση σε κάθε ίδρυμα να έχει τις δικές του υπηρεσίες φύλαξης, όπως γίνεται σε πολλά κράτη στον κόσμο.
Παρά το γεγονός ότι το νομοσχέδιο κινείται προς την σωστή κατεύθυνση,υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν.
Το τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν μπορεί να βελτιωθεί όσο υπάρχει το κρατικό μονοπώλιο.
Είναι πλέον ώριμες οι συνθήκες, με βάση τις δεσμεύσεις τη χώρας μας όπως προκύπτουν από την πρόσφατη απόφαση του δικαστηρίου της ΕΕ, να παρακαμφθεί το οπισθοδρομικό και χουντικής προέλευσης κρατικό μονοπώλιο στην ανώτατη εκπαίδευση που εκφράζεται μέσω του άρθρου 16 (το οποίο έπρεπε να έχει αναθεωρηθεί αν το πολιτικό προσωπικό της προηγούμενης Βουλευτικής περιόδου είχε την ανάλογη τόλμη) και να δοθεί το δικαίωμα επιλογής στους Έλληνες πολίτες.