Συνεργαζόμενες Αριστερές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Ξάνθης για την εφετινή επέτειο του Πολυτεχνείου
«Η υγειονομική κρίση που η κυβέρνηση επικαλείται λειτουργεί προσχηματικά», δηλώνουν οι Συνεργαζόμενες Αριστερές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Ξάνθης σχετικά με την απόφαση για απαγόρευση των συναθροίσεων μέχρι τις 18 Νοεμβρίου.
Αναλυτικά:
Κάτω από τη μάσκα μας έχουμε φωνή», διατράνωσαν χιλιάδες μαθήτριες και μαθητές στις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους για τις επισφαλείς συνθήκες των σχολείων, μη γνωρίζοντας, ίσως ότι κρατούν το νήμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που τραγικά επίκαιρο μας καλεί να αγωνιστούμε εκ νέου για «Ψωμί, Παιδεία, Υγεία, Ελευθερία».
Αναφαίρετα δικαιώματα για όλες και όλους και όχι εμπορεύματα για τις/τους λίγες/ους.
Η φετινή επέτειος μνήμης έχει συμβολικά νοηματοδοτηθεί από όλες τις πλευρές. Για τον δημοκρατικό κόσμο, επιτακτικά επαναφέρει σαφή πολιτικά μηνύματα, πάνδημες κατακτήσεις, αποτελώντας, ταυτόχρονα, υπόδειγμα αγώνα του λαού απέναντι στον ολοκληρωτισμό, την κοινωνική αδικία, τη φίμωση των ελευθεριών την κρατική καταστολή.
Για την κυβέρνηση της νεοδεξιάς, του «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» που εργαλειακά επανέφερε, ένα αγκάθι. Ένας πονοκέφαλος που πρέπει να ξεμπερδεύει.
Και το κάνει σε δύο επίπεδα. Βάλλοντας την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, θέλησε να μας πείσει ότι συμμετείχαν και δεξιοί στα γεγονότα, αλλά δε μας είπε από ποια πλευρά.
Αδιαμφισβήτητα, υπήρχαν Δημοκράτες στο Πολυτεχνείο, όπως και νεκροί, κάτι που με τα βδελυγμίας αμφισβητούσε ο Α. Γεωργιάδης.
Και το χειρότερο, από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησής τους επαναφέρουν το ψυχροπολεμικό ιδεολόγημα των δύο άκρων και, με πρόταγμα το «νόμος και τάξη», ποινικοποιούν κάθε αντίδραση και λαϊκό αγώνα και διχάζουν την κοινωνία.
Υπερθεματίζουν και μπροστά στον πανικό της επιτελικής αποτυχίας τους να διαχειριστούν την πανδημία αλλά και για να στιγματίσουν τις κινητοποιήσεις, κυρίως, των νέων, ολισθαίνουν στη χουντικής έμπνευσης απαγόρευση, για 4 ημέρες, όλων των συναθροίσεων άνω των 3 ατόμων.
Η αντισυνταγματική αυτή απόφαση της κυβέρνησης που έγινε γνωστή μέσω του αρχηγού της Αστυνομίας προκάλεσε την άμεση και έντονη αντίδραση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων που τονίζει ότι: «Η Πολιτεία οφείλει να προστατεύσει τη δημόσια υγεία μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, χωρίς να υπερβαίνει τα όρια του Κράτους Δικαίου».
Η υγειονομική κρίση που η κυβέρνηση επικαλείται λειτουργεί προσχηματικά. Το πραγματικό διακύβευμα βρίσκεται στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που προσπαθεί να επιβάλει, εφαρμόζοντας ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην εργασία, την παιδεία, την υγεία.
Αν δεν αντιδράσουμε, ένα δυστοπικό μέλλον διαγράφεται για εμάς και τα παιδιά μας. Ακραία μέτρα, ακραία καταστολή.
Το φαιό πρόσωπο της εξουσίας τους όσο και αν ωραιοποιείται ή αποκρύπτεται από τα επιχορηγούμενα, ελεγχόμενα ΜΜΕ είναι πίσω από την έξαρση της αστυνομικής βίας γεγονός που στηλιτεύει και το πόρισμα, κόλαφος, της Επιτροπής Αλιβιζάτου.
Αλλά ο δημοκρατικός τους κατήφορος καταδεικνύεται και στα κοινοβουλευτικά «πραξικοπήματα» όπου, εν μέσω πανδημίας και με τη Βουλή να υπολειτουργεί, ψηφίζονται κορυφαία νομοσχέδια καθώς και η περιστολή των διαδηλώσεων…
Αλλεργία, φαίνεται να τους προκαλούν οι δημοκρατικές διαδικασίες. Φάνηκε, άλλωστε, και με το εντέλλεσθε της κ. Κεραμέως που μας επέβαλε την ηλεκτρονική ψηφοφορία, χωρίς σεβασμό στα δικαιώματα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, του «συνέρχεσθαι και συνδιαλέγεσθαι».
Το Πολυτεχνείο, λοιπόν, επίκαιρο όσο ποτέ στη μεταπολιτευτική περίοδο, μας δείχνει το δρόμο. Και δε θα είναι εύκολος. Ανάσα και δύναμη στο δημοκρατικό κόσμο έδωσε, από την άλλη, η μεγαλειώδης νίκη της Δικαιοσύνης που δε διαπλέκεται και των κινημάτων, η καταδίκη της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης, Χρυσή Αυγή.
Στην ιστορική δίκη που κρατήθηκε, ωστόσο, μακρυά από τα κατεστημένα ΜΜΕ, καταδείχτηκε η κοινή ιδεολογική μήτρα των κατηγορουμένων με τους πρωταγωνιστές της δικτατορίας. Δεν ξεχνάμε όσους, πολιτικούς, δημοσιογράφους, δημόσια πρόσωπα «έκλεισαν το μάτι» στη Χ.Α. όλα αυτά τα χρόνια.
Αλλά δεν ξεχνάμε και τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Εφετείο!
«Κάτω από τη μάσκα μας έχουμε φωνή». Οι μαθητές μας, οι μαθήτριες, όλοι οι νέοι άνθρωποι αγαπούν τη γιορτή του Πολυτεχνείου.
Ακόμα και αν δε καλογνωρίζουν τα γεγονότα, νιώθουν ότι τους αφορά. Γιατί νιώθουν ενοχοποιημένοι και κυρίως, αδικημένοι.
Καταλαβαίνουν ότι η εργασία, η μόρφωση, η υγεία, οι ελευθερίες ισχύουν υπό προϋποθέσεις και όχι για όλες και όλους.
Το είπε και ο πρωθυπουργός της χώρας: «Η ιδέα να μορφώνεσαι, να βρίσκεις εργασία και να παίρνεις σύνταξη είναι ίσως, ήδη, παρωχημένη.»
Και σε άλλη αποστροφή του: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση…»
Οι νέοι άνθρωποι, η χαμένη γενιά για κάποιους, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να αντιδράσουν στον ευνουχισμό τους, την αποχαύνωση του life style, της υποκουλτούρας, της εξατομίκευσης, της παραίτησης και της ματαιοπονίας που τους επιβάλαμε. Έχουν τη ζωογόνο ορμή.
Έχουμε, οι δάσκαλοί, τα εργαλεία να δείξουμε το δρόμο. Και μαζί να τον βαδίσουμε για να μπορούν να ονειρεύονται και να ερωτεύονται σε πλατείες γεμάτες, χωρίς κωδικό.
Κρατάμε τη μνήμη ζωντανή! Τιμάμε το Πολυτεχνείο!
