Το δαιδαλώδες και εν τέλει πολύ άδικο σύστημα αγωγής αφήνει εκτός ΑΕΙ υποψήφιους οι οποίοι έγραψαν από αρκετά έως πολύ καλά. Πως με Μαθηματικά κάτω από τη βάση μπαίνεις στο Μαθηματικό ενώ υποψήφιος με σχεδόν άριστα στο ίδιο μάθημα μένει εκτός.
Οσο περνούν οι μέρες και οι εκπαιδευτικοί αναλυτές έχουν περισσότερα στοιχεία στα χέρια τους, αναδεικνύεται η παράνοια που κρυβόταν πίσω από το εφετινό σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παράνοια που οδηγεί σε τρομερές αδικίες και μαθητές οι οποίοι έγραψαν πολύ καλά, εκτός των σχολών προτίμησής τους.
Η θέσπιση εφέτος της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής αλλά των συντελεστών βαρύτητας στα μαθήματα προκάλεσε πολύ μεγάλες αρρυθμίες αφού η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ από εδώ και στο εξής) συνδέθηκε τελικά με το μέσο όρο της επίδοσης των μαθητών και όχι με τους συντελεστές βαρύτητας των “κύριων” μαθημάτων.
Υποψήφιοι, δηλαδή, που έγραψαν πολύ καλά στα μαθήματα βαρύτητας (πχ για τις Επιστήμες Υγείας και Ζωής, Βιολογία και Χημεία) αλλά όχι καλά στα άλλα δύο, έχασαν τη σχολή που ήθελαν από άλλους υποψήφιους οι οποίοι απλά είχαν ένα καλύτερο μέσο όρο αλλά όχι τόσο καλές επιδόσεις στα μαθήματα βαρύτητας.
Ενα από τα παραδείγματα που χρησιμοποιούνται ευρέως από τους εκπαιδευτικούς τις τελευταίες ώρες είναι το ακόλουθο:
Υποψήφιος που θέλει να πετύχει στο Φυσικό Αθήνας γράφει άριστα (20) στη Φυσική, 11 στη Χημεία, 11 στη Γλώσσα και 15 στα Μαθηματικά. Με συνολικά 14750 μόρια δεν περνάει.
Υποψήφιος που έχει γράψει 8 στη Φυσική, 10 στα Μαθηματικά, 20 στη Γλώσσα και 20 στη Χημεία συγκεντρώνει 13460 μόρια και περνάει! Και μάλιστα στη σχολή του Φυσικού ενώ Φυσική έχει γράψει κάτω από τη βάση γιατί ακριβώς η ΕΒΕ συνδέθηκε με το μέσο όρο και όχι με την επίδοση στα “κύρια” μαθήματα κάθε επιστημονικού πεδίου.
Στην ίδια λογική, με επίδοση στα μαθηματικά πολύ κάτω από τη βάση αλλά με καλούς βαθμούς στα άλλα μαθήματα περνάς μαθηματικό και “κόβεις” τη θέση από κάποιον που έχει γράψει σχεδόν άριστα μαθηματικά αλλά όχι τόσο καλά στα άλλα μαθήματα.
Τα πράγματα επιδεινώνονται και τα παραδείγματα πληθαίνουν όταν μελετώνται οι σχολές οι οποίες απαιτούν το οποιοδήποτε ειδικό μάθημα για την εισαγωγή. Ηδη, έφτασε μέχρι τη Βουλή η περίπτωση του υποψηφίου που έχασε την Αρχιτεκτονική για 0,6 στο Σχέδιο, μάθημα που, σημειωτέον, το Υπουργείο “έκοψε” από το Δημόσιο Σχολείο (χρειαζόταν δηλαδή υποχρεωτικά φροντιστήριο).
Στα ΤΕΦΑΑ υπήρξε άλλη περίπτωση την οποία ανέδειξε με επιστολή του γονέας στο Alfavita.gr. Υποψήφια συγκέντρωσε 16000 μόρια με τελικό στόχο να εισαχθεί στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής. Πέρυσι η εν λόγω σχολή είχε βάση εισαγωγής τα 13941. Εφέτος όμως, λόγω και του διπλού κόφτη (τόσα στα κοινά μαθήματα όσο και στις αθλητικές δοκιμασίες) τα πράγματα άλλαξαν και η είσοδος στη σχολή για το συγκεκριμένο παιδί δεν θα επιτευχθεί (σσ καταγγέλλεται επίσης ότι οι υποψήφιοι δεν είχαν ενημερωθεί για την ΕΒΕ στις δοκιμασίες των αγωνισμάτων).
Το όλο μπάχαλο φέρνει στις σχολές, όπως παρατηρούν εκπαιδευτικές πηγές, ένα ντόμινο προς τα κάτω. Υποψήφιοι μπαίνουν στις σχολές “μεσαίου” βεληνεκούς τις οποίες ουσιαστικά δεν θέλουν και παίρνουν τη θεση από άλλους που πράγματι ήθελαν να φοιτήσουν σ’ αυτές αλλά κόπηκαν λόγω του κωμικού τρόπου εισαγωγής.
Αλλοι χάνουν τη σχολή που βρίσκεται στον τόπο κατοικίας τους και περνούν σε σχολές που βρίσκονται αρκετά μακριά, δυνατότητα που δεν μπορούν να υπηρετήσουν οι γονείς τους λόγω οικονομικών δυσχεριών.
Ολα αυτά έχουν μία πολύ σημαντική συνέπεια. Πανεπιστημιακά τμήματα, υψηλού επιπέδου, μένουν χωρίς φοιτητές ή με ελάχιστους φοιτητές κάτι που σημαίνει ότι φλερτάρουν με το κλείσιμο. Παράλληλα, σε όσους απέτυχαν και δεν επιθυμούν να ξαναδώσουν εξετάσεις, μπορεί να ανοιχθεί ο δρόμος για σπουδές στο εξωτερικό εφόσον έχουν να πληρώσουν. Ακόμα όμως και αυτοί οι υποψήφιοι θα μπορούσαν να φοιτήσουν στα ελληνικά πανεπιστήμια αν το σύστημα εισαγωγής ήταν πιο λογικό.
Φαίνεται, κοντολογίς, ότι απαξιώνεται και συρικνώνεται το δημόσιο πανεπιστήμιο το οποίο κλείνει τις πόρτες του ακόμα και σε παιδιά που είχαν πολύ καλές επιδόσεις στις εξετάσεις.
Ετσι, σε τελική ανάλυση, δεν υπηρετείται η αριστεία αλλά η αδικία και φυσικά οι ιδιοκτήτες πάσης φύσεως “κολλεγίων” και ιδιωτικών ινσιτούτων κατάρτισης. Και φυσικά τα πανεπιστήμια του εξωτερικού για όποιον έχει “δυνατό” πορτοφόλι.
