Η Κατερίνα Φουντεδάκη ξεκαθάρισε γιατί δεν μπορεί να υπάρξει παρέμβαση στο σύμφωνο συμβίωσης και τονίζει ότι για την υιοθεσία θα ισχύσει η ίδια «βαριά διαδικασία» που ισχύει τώρα
Διευκρινίσεις για το τι θα προβλέπει το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που θα καταθέσει η κυβέρνηση έδωσε το πρωί της Τρίτης η καθηγήτρια Αστικού Δικαιού, Κατερίνα Φουντεδάκη, η οποία συμμετείχε στην χθεσινή ενημέρωση των βουλευτών, υφυπουργών και υπουργών της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως είπε για το «φροντιστήριο» που διήρκησε 2,5 ώρες «μπορέσαμε να δώσουμε πληροφορίες για το τι ισχύει στην Ευρώπη, για την νομολογία του ευρωπαικού δικαστηρίου των δικαιωμάτων του ανθρώπου».
Σύμφωνα με την ίδια «το τι θα προβλέπει ο νόμος το έχει περιγράψει ο πρωθυπουργός γιατί είναι απλό, έχει λίγες διατάξεις και έχει κάποια θέματα που ρυθμίζουν την τύχη του γάμου, την τύχη των γάμων που έχουν συναφθεί στο εξωτερικό και ζητήματα που αφορούν το κομμάτι της ισότητας»
Στο ερώτημα αν τέθηκε ζήτημα αντί να κατέβει ένας νόμος για τον γάμο, να γίνουν διορθώσεις στο υπάρχον νομικό σχήμα η κυρία Φουντεδάκη ήταν κατηγορηματικά αρνητική: «Η επιστημονική απάντηση είναι όχι. Όταν κάναμε το σχέδιο νόμου το εξετάσαμε αν μπορεί να υπάρξει τροποποίηση ή να μπουν κάποιες διατάξεις αλλά καταλήξαμε ότι δεν είναι επαρκής. Για να μπει κάτι στο σύμφωνο θα πρέπει να αφορά και τα ετερόφυλα και τα ομόφυλα ζευγάρια . Δεν μπορούμε να βάλουμε μόνο για τα ομόφυλα αλλά θα υπήρχε διάκριση λόγω σεξουαλικού προσοανατολισμού και θα έπεφτε».
Μια εύλογη απορία, όπως είπε η καθηγήτρια του ΑΠΘ, ήταν για το πώς θα ελέγχεται η καταλληλότητα των γονέων για την υιοθεσία με την ίδια να ξεκαθαρίσει ότι «για την υιοθεσία υπάρχει ήδη μια βαριά διαδικασία και θα είναι στο ίδιο πλαίσιο. Δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί»
Οσον αφορά τις ομόφυλες οικογένειες που νομίμως συγκροτήθηκαν στο εξωτερικό και έχουν παιδιά και το αν θα υπάρχει αναφορά στον νόμο η κυρία Φουντεδάκη διευκρίνισε ότι «αυτό θα υπάρχει αλλά δεν γνωρίζω την τελική μορφή της διάταξης, είναι δύσκολη και θέλει προσοχή. Δεν μπορούμε να μην τις αναγνωρίσουμε γιατί η νομολογία είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν μια συγγένεια έχει δημιουργηθεί νόμιμα στο εξωτερικό δεν μπορεί μια χώρα να λέει ότι δεν μπορεί το παιδί να συνδέεται με τον γονέα».
Η καθηγήτρια του Αστικού Δικαίου εκτίμησε, επίσης, ότι είμαστε μακριά από το να καταπέσει ο νόμος λόγω του αποκλεισμού από την παρένθετη μητρότητα των ανδρών ομόφυλων ζευγαριών: «Οι γυναίκες δεν χρειάζονται παρένθετη κυοφόρο, μπορούν να γεννήσουν μόνες τους. Επομένως ένα θέμα αφορά όσες κάνουν υποβοηθούμενη αναπαραγωγή με σπέρμα δότη. Το ότι οι άνδρες δεν μπορούν να προσφύγουν στην παρένθετη μητρότητα και αυτό μπορεί να οδηγήσει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο να μας το επιβάλει, η προσωπική μου άποψη είναι ότι είμαστε πολύ μακριά από κάτι τέτοιο.»
Όπως εξήγησε «η παρένθετη μητρότητα αναγνωρίζεται στη χώρα μας από το 2002 αλλά σε αρκετές άλλες δεν αναγνωρίζεται οπότε δεν υπάρχει ένα ευρωπαϊκό concensus ώστε να έρθει το δικαστήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου και να πει ότι πρέπει να την εισαγάγεις στο δίκαιό σου. Το δικαστήριο είναι γενικά πολύ επιφυλακτικό σε αυτό το θέμα». Στο πλαίσιο αυτό σημείωσε ότι «υπάρχουν χώρες που έχουν επιτρέψει τον πολιτικό γάμο, την υιοθεσία και έχουν αποκλείσει την παρένθετη μητρότητα από ομόφυλα ζευγάρια, μια τέτοια είναι η Γαλλία».
«Δεν θα υπάρχει καμία παρέμβαση στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή» πρόσθεσε ρητά η κυρία Φουντεδάκη.
Ειδικά για το θέμα των παιδιών η καθηγήτρια του ΑΠΘ εξήγησε ότι «μιλάμε για υιοθεσία και όχι για κάποιον άλλο τρόπο. Έχει δημιουργηθεί μια σύγχυση με την πολιτική ορθότητα να λέμε τεκνοθεσία την υιοθεσία. Στην κυβέρνηση παρουσιάστηκαν πορίσματα ερευνών από το εξωτερικό που δείχνουν ότι δεν υπάρχει κάποια διαφορά στην ανάπτυξη και την ψυχική υγεία παιδιών που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες. Σε χώρες όπως η Ολλανδία έχουμε αποτελέσματα μέχρι και την εφηβική ηλικία παιδιών».
Όπως υπογράμμισε «η υιοθεσία δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον γάμο, νομικά δεν γίνεται αυτό. Στην αρχή η συζήτηση τέθηκε σε λάθος βάση, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την υιοθεσία. Έχουμε στον αστικό κώδικα διατάξεις για συζύγους που μπορεί να υιοθετήσουν. Δεν μπορούμε να κάνουμε νόμο που θα κάνει διάκριση ανάμεσα σε ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια γιατί αυτό θα κατέπιπτε.»
Η καθηγήτρια του ΑΠΘ κατέληξε, τέλος, πώς «όταν ο νομοθέτης ρυθμίζει μια κατάσταση που υπάρχει δεν σημαίνει ότι δημιουργεί και πρότυπο ομόφυλης οικογένειας για όλους. Για παράδειγμα όταν ρυθμίζει το κυνήγι δεν λέει να γίνουμε όλοι κυνηγοί».
