Παρουσία χιλιάδων εκπαιδευτικών που διαδήλωναν κατά της παρωδίας αξιολόγησης την οποία επιβάλει χωρίς διάλογο η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, εκδικάστηκαν σήμερα στο Εφετείο οι εφέσεις των Ομοσπονδιών κατά της απόφασης που έκρινε παράνομη την απεργία-αποχή (η συζήτηση των οποίων επισπεύσθηκε από το Δημόσιο) καθώς και η έφεση της Υπουργού Παιδείας κατά της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, μια απόφαση την οποία είχε …κερδίσει!
Όμως δεν έφτανε στην Υπουργό Παιδείας η κρίση της απεργίας-αποχής ως μόνο παράνομης για λόγους τυπικούς, ήθελε να κερδίσει και την καταχρηστικότητα και το άμεσα εκτελεστό της απόφασης! Έτσι φθάσαμε στη σημερινή εκδίκαση που θύμισε άλλες, σκοτεινές εποχές για τη χώρα, όταν οι διαδικασίες ήταν προκατασκευασμένες και οι αποφάσεις προειλημμένες.
Στη σημερινή διαδικασία, όπως ισχυρίστηκαν οι νομικοί παραστάτες και των τριών Ομοσπονδιών (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΟΙΕΛΕ) και της ΑΔΕΔΥ, με την απόρριψη του αιτήματος της αναβολής παραβιάστηκαν τρεις θεμελιώδεις αρχές:
- Η αρχή του φυσικού δικαστή: Μια υπόθεση δικάζεται μεν σε καθορισμένο δικαστήριο (Εφετείο), αλλά από το φυσικό δικαστή, ο οποίος δεν είναι ορισμένος αλλά προκύπτει από την ημερομηνία εκδίκασης. Στην περίπτωση της Έφεσης της Υπουργού Παιδείας, αυτή θα έπρεπε να εκδικαστεί κανονικά την επόμενη Τρίτη, 19/10 σε πινάκιο με άγνωστο δικαστή (καθώς οι δικαστές ορίζονται σε σειρά που καθορίζεται με βάση τις αναβολές κ.λπ.). Ωστόσο, άγνωστο για ποιο λόγο, η σημερινή υπόθεση ορίστηκε για τη σημερινή ημέρα, με καθορισμένο δικαστή, με αποτέλεσμα να δίδεται η αίσθηση έκτακτου ειδικού δικαστηρίου! Ορθά παρατήρησε ο νομικός μας παραστάτης Γ. Μελισσάρης ότι ο πατέρας της σημερινής Υπουργού, ως Καθηγητής της Δικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τόνιζε πάντοτε στους φοιτητές του τη μεγάλη σημασία της αρχής αυτής για το θεσμό της δικαιοσύνης…
- Η αρχή της αμεροληψίας: Σχετίζεται με την προηγούμενη αρχή. Από τη στιγμή που ο δικαστής είναι καθορισμένος και δεν είναι άγνωστος, όπως επιβάλει η αρχή του φυσικού δικαστή, χάνεται η αίσθηση της αμεροληψίας που τραυματίζει βαρύτατα τη διαδικασία, ιδίως όταν πρόκειται για μια υπόθεση με μεγάλη κοινωνική σημασία και απήχηση σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
- Η αρχή της δημοσιότητας: Μια τέτοια υπόθεση όπου εμπλέκονται το Υπουργείο Παιδείας και όλες οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, θα έπρεπε να δικαστεί σε κανονική αίθουσα με ακροατήριο. Αντιθέτως, οι διάδικοι μεταφέρθηκαν στο γραφείο της Προέδρου του Εφετείου στριμωγμένοι κόντρα ακόμη και στο υγειονομικό πρωτόκολλο σε μια απαράδεκτη διαδικασία fast track. Αρκεί να αναφερθεί ότι το αίτημα της αναβολής συζητήθηκε και απορρίφθηκε (με σοβαρότατους ισχυρισμούς από την πλευρά μας) εντός δεκαλέπτου!
Όλα αυτά δημιουργούν έντονα ερωτήματα στον κόσμο της εκπαίδευσης αλλά και σε κάθε πολίτη που παρακολουθεί όσα διαλαμβάνονται. Είναι δυνατόν κρίσιμες δικαστικές διαδικασίες να γίνονται αστραπιαία, χωρίς να τηρούνται στοιχειώδεις αρχές; Είναι δυνατόν, όταν η δικαστική εξουσία είναι (τουλάχιστον κατ’ όνομα) ανεξάρτητη, να δίδεται τέτοια ισχυρή εντύπωση παρέμβασης στη δικαιοσύνη; Είναι, τέλος, δυνατόν, να υποθέτει και ο τελευταίος πολίτης το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας, πολύ πριν αυτό γνωστοποιηθεί;
Τέτοιου τύπου διαδικασίες έχει ζήσει η χώρα δεκαετίες πριν, όταν άνθρωποι που πάλευαν για στοιχειώδεις ελευθερίες καταδικάζονταν από έκτακτα δικαστήρια. Φαίνεται ότι ο «κρυφός αυταρχισμός» (soft/hidden authoritarianism) που κυριαρχεί πλέον σε πολλές χώρες της Ευρώπης (Ουγγαρία, Πολωνία, Αυστρία), εγκαθίσταται και στη χώρα μας με τις συνέπειες να αναμένονται δραματικές. Είναι χρέος του κόσμου της εκπαίδευσης και της κοινωνίας να βάλουν τέρμα στον θεσμικό κατήφορο και να δώσουν μάχη για τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, για τα δημόσια αγαθά, για την ίδια την ψυχή της χώρας που βλέπει τα κεκτημένα της μεταπολίτευσης να καταρρέουν.