Πριν από 12 χρόνια, στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον 37χρονο αστυνομικό Επ. Κορκονέα στα Εξάρχεια.
Το κράτος της καταστολής υπήρξε ανάλγητο απέναντι στον Αλέξη, ενώ αντίθετα η ελληνική δικαιοσύνη υπήρξε ιδιαίτερα επιεικής απέναντι στον δολοφόνο του.
Το ίδιο το γεγονός της δολοφονίας αλλά και η προσπάθεια συγκάλυψής του από τα ΜΜΕ ξεσήκωσαν από το ίδιο κιόλας βράδυ κύμα οργής απέναντι στην ατιμωρησία και τον αυταρχισμό, που συνεχίζει έως σήμερα όλο και πιο σκληρός.
Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη. Αυτές οι μέρες είναι όλων των μαθητών και μαθητριών μας που προβάλλοντας την ανάγκη για καλύτερη εκπαίδευση προσήχθησαν ανυπεράσπιστοι στη ΓΑΔΑ και στα αστυνομικά τμήματα.
Αυτές οι μέρες ανήκουν σε όλους τους εφήβους που αγωνίζονται για το αγαθό της μόρφωσης μπροστά από μια οθόνη με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν, με την αβεβαιότητα για το μέλλον τους να φουντώνει όλο και περισσότερο.
Ακόμα περισσότερο, ανήκουν στους μαθητές και μαθήτριές μας που έχουν εντελώς αποκλειστεί από την εκπαίδευση και το ΥΠΑΙΘ αγνοεί επιδεικτικά την ύπαρξή τους.
Αυτές οι μέρες ανήκουν σε όλα τα θύματα της αστυνομικής βίας, σε όσες και όσους προπηλακίστηκαν, εξευτελίστηκαν, ξεγυμνώθηκαν και ξυλοκοπήθηκαν από τα όργανα του αυταρχισμού.
Εφέτος, με πρόσχημα τον κορονοϊό, για μια ακόμα φορά, μετά τη 17η Νοέμβρη, η επιτελική κυβέρνηση αναστέλλει άρθρα του Συντάγματος και απαγορεύει τις συναθροίσεις, βάζοντας τα δικαιώματά μας στον «γύψο».
Φοβάται την παραμικρή εκδήλωση μνήμης και δεν ανέχεται καμιά άλλη φωνή στη δημοκρατία πέρα από τη δικιά της. Όμως όσες απειλές και αν εκτοξεύσουν, όσο ξύλο και αν ρίξουν, όσα χημικά και αν εκσφενδονίσουν, όσα ψέματα κι αν πουν, η αλήθεια είναι μία:
Οι μέρες αυτές είναι του Αλέξη.
Η Γραμματεία των ΣΥΝΕΚ
