“Μεγαλώνοντας ένιωσα ότι ήρθε η ώρα να δώσω βάση και στην προσωπική μου ζωή. Αν μπορούσα να δώσω μία συμβουλή στον παιδικό μου εαυτό, θα ήταν να μη φοβάται”, παραδέχεται ο γνωστός ηθοποιός.
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε ο Γιώργος Νανούρης στην κάμερα της εκπομπής I Love ΣουΚού. Ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης άνοιξε την καρδιά του στον Τάσο Μπιμπισίδη και μίλησε τόσο για την προσωπική όσο και την επαγγελματική του ζωή, κάνοντας μία ιδιαίτερη αναφορά στη συνεργασία του με τη Χαρούλα Αλεξίου στην παράσταση «Χειρόγραφο».
«Μοιραία επειδή τα τελευταία 10 χρόνια ασχολούμαι αποκλειστικά με τη σκηνοθεσία, ίσως στη συνείδηση των περισσότερων ανθρώπων να είμαι κατοχυρωμένος ως σκηνοθέτης. Μέσα μου όμως δεν έχω κλείσει το κεφάλαιο ηθοποιός», δηλώνει ο Γιώργος Νανούρης.
«Για πάρα πολλά χρόνια έχανα τον ύπνο μου από την αγωνία της επιτυχίας, πεταγόμουν μέσα στη νύχτα. Οι απώλειες που έρχονται στη ζωή μας με έφεραν σε ισορροπία. Την ώρα που βιώνω την απώλεια, αδρανοποιούμαι. Μεγαλώνοντας ένιωσα ότι ήρθε η ώρα να δώσω βάση και στην προσωπική μου ζωή. Αν μπορούσα να δώσω μία συμβουλή στον παιδικό μου εαυτό, θα ήταν να μη φοβάται. Ακόμα φοβάμαι», παραδέχεται αμέσως μετά.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Γιώργος Νανούρης αναφέρθηκε και στην επιτυχία που γνώρισε μέσα από τη σειρά «Μυστικά της Εδέμ» στο MEGA το 2008.
«Ήταν καθημερινό, ήταν μία σειρά που έκανε 45, 50-60%. Αυτό έφερε μία πολύ μεγάλη αναστάτωση στη ζωή μου. Επειδή έπαιζα έναν κακό ήρωα, με έβριζαν στον δρόμο και όταν τελείωσε η σειρά, που είχα μακριά μαλλιά, πήγα και κουρεύτηκα γουλί, γιατί δεν ήθελα να μου μιλάνε».
Κλείνοντας, ο γνωστός ηθοποιός ρωτήθηκε και για τη συνεργασία του με τη Χαρούλα Αλεξίου, αμέσως μετά την εξομολόγηση της ίδιας πως αποσύρεται από το τραγούδι λόγω αδυναμίας στη φωνή της.
«Εγώ το έζησα αυτό πολύ πριν το μάθετε εσείς. Δεν ξέρω κι αν πρέπει να τα πω αυτά. Θυμάμαι ένα βράδυ στο σπίτι της που καθόμασταν στον καναπέ και μου το είπε κλαίγοντας, ότι αυτή είναι η τελευταία φορά που θα τραγουδήσω ζωντανά στο κοινό. Ήταν μία πολύ ανθρώπινη στιγμή», περιγράφει ο Γιώργος Νανούρης.
