Υπέροχο νησί η Ικαρία, όπως βέβαια και όλα τα άλλα ελληνικά νησιά μας.
Την είχαμε επισκεφτεί με τον άντρα μου πολλά καλοκαίρια και σχεδόν είχε γίνει ο μόνιμος καλοκαιρινός προορισμός μας εδώ και χρόνια.
Αποφάσισε όμως να κατέβει στο νησί, έναν Νοέμβρη πριν 5 χρόνια, μόνος του, για να μαζέψει ελιές, ώστε να βοηθήσει στα έσοδά μας. Υπομονή, μου είπε για λίγο να κάνω και δεν θα καταλάβω πως θα περάσει ο καιρός. Έμεινα λοιπόν εγώ πίσω σαν την Πηνελόπη που περίμενε τον Οδυσσέα!
Κατέβηκε αλλά δεν ξανανέβηκε! Φαίνεται πως του αρέσει τόσο πολύ εκεί, που όλο καθυστερεί την επιστροφή του. Μαγεύτηκε από την ζωή εκεί. Βρίσκει συνεχώς λόγους για να μένει λίγο ακόμη. Θέλει λέει να εργαστεί και σε άλλες αγροτικές δουλειές εκεί και ότι περνάει καλά τρώγοντας και πίνοντας καριώτικα κρασιά!
Μου στέλνει συχνά λάδι και σαπούνια που φτιάχνει εκεί, αλλά τι να τα κάνω έτσι μόνη που με έχει αφήσει. Ακόμη και το μέλι από τον Αθέρα που μου στέλνει δεν μπορεί να γλυκάνει την μοναξιά μου.
Όμως δεν θέλω να τον φέρω πίσω με το ζόρι. Τι να κάνω;
Χρύσα