Οι εκπαιδευτικοί, με τη μεγάλη τους συμμετοχή στην απεργία και τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις τους, αρνούνται να γίνουν “γρανάζι” στα αντιδραστικά αντιπαιδαγωγικά σχέδια για ένα σχολείο των κοινωνικών φραγμών και διακρίσεων, για ένα σχολείο που θα αναγκάζει τους γονείς να βάλουν περισσότερο το χέρι στην τσέπη.
Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που αγωνίζονται, έχουν την αμέριστη στήριξη των γονιών, συναντιούνται στους δρόμους με τους μαθητές τους, δέχονται την αλληλεγγύη των εργατικών σωματείων, γιατί η σύγχρονη κοινωνική απαίτηση για τη μορφωτική πρόοδο των νέων είναι συνυφασμένη με την πάλη για τη στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών, με τον αγώνα για να σταθούν όρθιοι κι όχι σκυφτοί, μέσα κι έξω από τη σχολική τάξη.
Στο υποκριτικό σύνθημα της κυβέρνησης “αυτός που αξιολογεί, αξιολογείται”, το ΚΚΕ αντιπαραθέτει την ανάγκη “αυτός που μορφώνει, να βοηθιέται ουσιαστικά”.
Εδώ και χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα χρησιμοποιούν, με υποκριτικό τρόπο την έννοια της “αξιολόγησης”, για να κρύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες για την κατάσταση του δημόσιου σχολείου. Με την πολιτική τους, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και όλα τα κόμματα που συμμετείχαν στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας, έχουν δημιουργήσει το ακόλουθο απαράδεκτο τοπίο:
-Οι δαπάνες για την Παιδεία έχουν μειωθεί 1,8 δισ. τα 11 τελευταία χρόνια.
-Το 30% των σχολικών κτηρίων είναι 50ετίας.
–70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη.
-Οι γονείς δίνουν από την τσέπη τους 1,2 δισ. ευρώ το χρόνο στην ιδιωτική εκπαίδευση.
–700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητών.
-Το 25% των μαθητών δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στη τηλεκπαίδευση.
Αυτή την περίοδο μάλιστα, σε συνθήκες πανδημίας, το Υπουργείο Παιδείας προωθεί συγχωνεύσεις τμημάτων με αποτέλεσμα να στοιβάζονται οι μαθητές σε 27άρια και 28άρια τμήματα!
Η διαχρονική πείρα από τις εξελίξεις στην εκπαίδευση, αποδεικνύει ένα πολύ σημαντικό γεγονός: Μπορεί οι κυβερνήσεις και οι Υπουργοί Παιδείας να αλλάζουν, αλλά στα συρτάρια μένουν οι ανεξόφλητες πολιτικές επιταγές που αφήνει ο ένας στον άλλον, για να συνεχιστούν οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ, κ.α. για ένα σχολείο δήθεν “αυτόνομο”, αλλά στην ουσία περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών και δεσμευμένο στις συνολικές κοινωνικές ανισότητες. Σε αυτόν τον στρατηγικό στόχο δεν υπάρχει καμία διαφωνία, όμως αυτός είναι η πηγή των αντιδραστικών αλλαγών στα σχολεία. Και γι’ αυτόν τον λόγο όλα τα Μνημόνια που ψηφίστηκαν έθεταν τη δέσμευση και τη σαφή κατεύθυνση για εφαρμογή της αντιδραστικής αξιολόγησης.
Σε αυτό το πλαίσιο τον ίδιο ακριβώς στόχο έθετε και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που κι αυτή είχε κάνει σημαία της “το αυτόνομο σχολείο” και την ανάγκη καλλιέργειας “κουλτούρας αξιολόγησης στα σχολεία”, όπως έλεγαν οι υπουργοί Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, το 2015, η έκθεση της Κομισιόν για την εκπαίδευση στην Ελλάδα έδινε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί με νόμο της «προωθεί τις κατευθύνσεις της μεγαλύτερης αυτονομίας και των διαδικασιών εσωτερικής–εξωτερικής αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών». Ενώ, ο νόμος 4547/18 του κ.Γαβρόγλου για την δήθεν αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι αυτός που εφαρμόζεται σήμερα, με προσθήκες από την κα Κεραμέως.
Απέναντι στον ενωμένο αγώνα των εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση επιστρατεύει τον αυταρχισμό και το ψέμα! Επικαλείται το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί είναι κρατικοί υπάλληλοι και γι’ αυτό δεν μπορούν να εναντιώνονται σε ένα νόμο του κράτους, πατώντας στο αντιδραστικό πλαίσιο του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, αλλά και την τιμωρητική τροπολογία που ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και καταργήθηκε κάτω από την πάλη των εργαζομένων, αλλά επαναφέρεται από την κυβέρνηση της ΝΔ.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε λόγο να αγωνίζονται ενάντια σε νόμο του κράτους, γιατί αυτός ο νόμος είναι άδικος, είναι ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών τους!
Σήμερα είναι η ώρα της αλληλεγγύης, για να ηττηθεί η προσπάθεια τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών.
Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο αντιδραστικό περιεχόμενο της αξιολόγησης και όλων των νόμων που έχουν φέρει συνολικά οι παλιές και νέες κυβερνήσεις.
Να συνεχιστεί η παρεμπόδιση του νόμου της κυβέρνησης της ΝΔ, με όλες τις μορφές και όλα τα μέσα, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους.
Τα προβλήματα των σχολείων δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από μια γερασμένη εκπαιδευτική πολιτική!
Η συσσωρευμένη πείρα και οργή από τους αλλεπάλληλους νόμους, που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις, τόσο της ΝΔ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ότι ο φαύλος κύκλος της υποβάθμισης, της αναντιστοιχίας ανάμεσα στην πρόοδο της επιστήμης και την μόρφωση με το σταγονόμετρο, μπορεί να σπάσει μόνο αν ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που θέτει στόχους συνολικής ανύψωσης του μορφωτικού επίπεδου και ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας των μαθητών, γιατί έχει ξεμπερδέψει με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Το ΚΚΕ σήμερα, στηρίζοντας τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών, θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να χαραχτεί αυτός ο δρόμος.
*Ο Κυριάκος Ιωαννίδης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής & Υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ
