Έχω το κινητό δίπλα μου το βράδυ», «Έχω νεύρα, αν δεν μπορούν να με βρουν στο κινητό», «Νιώθω ανασφάλεια χωρίς το κινητό μου».
Εάν οι παραπάνω προτάσεις ισχύουν και για εσάς, τότε ανήκετε στο μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που δεν μπορούν χωρίς το τηλέφωνό τους. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Καταρχάς πρέπει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα αίσθημα ανησυχίας όταν αποχωρίζονται το κινητό τους και περίπου το 60% διακατέχονται από φόβο. Η απάντηση προέρχεται από τη νηπιακή μας ηλικία και από τον τρόπο που προσκολλάμε στους ανθρώπους.
Γεννιόμαστε με κίνητρο να διατηρούμε ένα είδος προσκόλλησης σε άλλους, στους γονείς, στα αδέλφια μας, στους δασκάλους. Ωστόσο αυτή η συμπεριφορά μπορεί να συνεχιστεί και στην ενήλικη ζωή γιατί έτσι νιώθουμε ότι λειτουργούμε καλύτερα.
Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν το κινητό ως υποκατάστατο, λόγω έλλειψης της πραγματικής επικοινωνίας. Επίσης τα τηλέφωνα πλέον μπορούν να προσαρμοστούν και να ικανοποιήσουν τις προτιμήσεις μας. Για παράδειγμα μπορούμε να βάλουμε τον αγαπημένο μας ήχο ή το τραγούδι και την εικόνα που μας αρέσει. Έτσι ο τρόπος που το τηλέφωνο μπορεί να εξατομικευτεί κάνει ακόμα μεγαλύτερη την προσκόλλησή μας σε αυτό.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι νέοι παρουσιάζουν μεγαλύτερη προσκόλληση στο κινητό τους τηλέφωνο σε σχέση με τους μεγαλύτερους. Σχεδόν ο ένας στους τέσσερις νέους (το 23%) είναι εξαρτημένος από το κινητό τηλέφωνο του. Σε σημείο μάλιστα που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχει εθισμό σε αυτό. Έτσι αναφέρει μια νέα μελέτη Βρετανών ψυχιάτρων. Η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα.
Επίσης το άγχος αποχωρισμού από το τηλέφωνο είναι μεγαλύτερο σε εκείνους που αναζητάνε την επαφή με άλλους ανθρώπους, γιατί τη βρίσκουν μέσω του κινητού. Κρατώντας το τηλέφωνο συνέχεια κοντά τους, νιώθουν ότι είναι σε συνεχή επαφή με άλλους ανθρώπους.
Τέλος, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα αγχωτικά προσκολλημένα άτομα χρησιμοποιούν τα τηλέφωνά τους όχι για λόγους δουλειάς ή για κλήσεις, αλλά για να μπαίνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
