Είναι μητέρα δυο ανήλικων παιδιών ενώ ο σύζυγος της έχει 85% αναπηρία. «Παλεύω να μην πνιγώ σε αυτό το ποτάμι, να βγω νικήτρια για να στηρίξω τα παιδιά μου, την οικογένεια μου» δηλώνει στην «Πρωινή».
Η 48χρονη Αγγελική Κανάκη – Μουτσόλαρη από το Κουφόπουλο Ανδρίτσαινας πάσχει από οξεία μυελογενή λευχαιμία και ετοιμάζεται για μεταμόσχευση μυελού των οστών
Γράφει η Κική Κολοβέρου-
Η 48 ετών Αγγελική Κανάκη- Μουτσόλαρη, από το Κουφόπουλο Ανδρίτσαινας μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, διαγνώστηκε με οξεία μυελογενή λευχαιμία τον περασμένο Αύγουστο. Από τότε μέχρι σήμερα, παλεύει με το θεριό και βρίσκεται ένα βήμα πριν την μεταμόσχευση μυελού των οστών, έχοντας βρει συμβατό δότη, την αδελφή της…
Η Αγγελική, ένας περήφανος άνθρωπος, γεμάτη ζωή και αισιοδοξία παρά τις τρομερές δυσκολίες που βιώνει η ίδια αλλά και η οικογένεια της, δε το βάζει κάτω…
Τα εισοδήματα της οικογένειας, πενιχρά και σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν για τις πολυέξοδες μετακινήσεις της στην Αθήνα, στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου για ένα και πλέον χρόνο πηγαινοέρχεται με ιδιωτικό μέσο, καθώς η κατάσταση της υγείας της δεν της επιτρέπει να εκτίθεται σε κόσμο.
Κάθε φορά που φεύγει για τις αναγκαίες χημειοθεραπείες και εξετάσεις, αφήνει πίσω στο χωριό τον σύζυγο της που είναι κωφός (με 85% αναπηρία αλλά χωρίς να λαμβάνει αναπηρική σύνταξη!) αλλά και τα ανήλικα παιδιά της, ένα 11χρονο αγόρι και ένα 7χρονο κορίτσι που φροντίζουν τα υπερήλικα πεθερικά της.
Σε αυτούς είναι πάντα το μυαλό της, μέρα νύχτα, για αυτούς παλεύει… «Παλεύω να μην πνιγώ σε αυτό το ποτάμι, να βγω νικήτρια για να στηρίξω τα παιδιά μου, την οικογένεια μου» μας λέει.
Η Αγγελική, μετά από ένα χρόνο χημειοθεραπειών στο Νοσοκομείο αλλά και στο σπίτι καθώς και δεκάδων άλλων εξετάσεων, προετοιμάζεται για τη μεταμόσχευση.
Σε λίγο θα μετακινηθεί ξανά στην Αθήνα για ακόμα μια χημειοθεραπεία ώστε να μηδενιστούν όπως μας λέει, κάποιες τιμές και να «καθαρίσει» ο οργανισμός της και να μπει το νέο μόσχευμα. Μετά την ολοκλήρωση της μεταμόσχευσης θα απαιτηθεί νοσηλεία τουλάχιστον ενός μήνα στο Νοσοκομείο και αμέσως μετά τρίμηνη και ίσως περισσότερη παραμονή στην Αθήνα για παρακολούθηση τυχόν επιπλοκών και διαρκών εξετάσεων. Το διάστημα αυτό, θα πρέπει να πληρώνει για να έχει δίπλα της και μια γυναίκα αποκλειστικά για να την φροντίζει 24ώρες το 24ωρο…
Έξοδα, που αδυνατεί να αντιμετωπίσει…
«Το να πηγαινοέρχεσαι Αθήνα- Ανδρίτσαινα είναι πολύ δύσκολο, διαρκώς εξετάσεις, βιοψίες, χημειοθεραπείες, αντιμετώπισηεπιπλοκών, το ανοσοποιητικό ευάλωτο, λοιμώξεις πολλές, πολλά, ένας αγώνας πολύ σκληρός. Βομβαρδίζεσαι ψυχικά και σωματικά. Τα παιδιά μου τα στηρίζουν ο παππούς και η γιαγιάάνω των 80 ετών και αυτή τη στιγμή κάνουν έναν θαύμα για τα παιδιά μου!
Ο σύζυγος είναι κωφός, ασχολείται με ένα κοπάδι γίδες και τα βγάζει πολύ δύσκολα πέρα. Βιώνουμε πολλές δυσκολίες και μέσα σε όλα, βρίσκομαι σε απόγνωση… Προσπαθώ να σταθώ δυνατή, όπως κάνω εδώ και ένα χρόνο. Δυνατή για μένα, τον σύζυγο μου και κυρίως τα παιδιά μου που έχουν βιώσει πολύ δύσκολες καταστάσεις, χωρίς ψυχολογική υποστήριξη, μόνα τους σε όλο αυτό και με την εικόνα μου χωρίς μαλλιά, αδύναμη και ανήμπορη προσπαθώντας ταυτόχρονα να διαχειριστούν την δεκάμηνη απουσία μου, την ανησυχία και το φόβο τους… Ζούμε βλέπετε, σε ορεινό χωριό, μακριά από νοσοκομειακή φροντίδα και οποιαδήποτε δομή ψυχολογικής υποστήριξης ή ακόμα και απλών δημιουργικών δραστηριοτήτων για παιδιά…
Στη δύσκολη αυτή στιγμή, είμαι αναγκασμένη, να ζητήσω την υποστήριξη του κόσμου, των απλών πολιτών, του Δήμου Ανδρίτσαινας Κρεστένων, της Μητρόπολης Ηλείας στους οποίους έχω καταθέσει και σχετικό αίτημα οικονομικής στήριξης, για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στα υπέρογκα έξοδα της μετακίνησης και της παραμονής μου μετά τη μεταμόσχευση.
Μακάρι να μην χρειαζόταν αυτή η έκκληση μου, μακάρι να ήταν όλα αλλιώς, είμαι όμως δυνατή και θα συνεχίσω να παλεύω με την βοήθεια του Θεού. Αναζητώ μια πηγή για να σωθώ… δεν έχω άλλη διέξοδο ή επιλογή…».
Η Αγγελική όλο αυτό το διάστημα έχει έρθει πάρα πολλές φορές αντιμέτωπη με το τέρας της γραφειοκρατίας στην προσπάθεια της να στηρίξει την οικογένεια της, τα παιδιά της, να λάβει ΚΕΑ (μόλις εγκρίθηκε), αναπηρική σύνταξη για το σύζυγο της χωρίς ωστόσο να τα έχει καταφέρει καθώς όπως της είπαν δηλώνει κτηνοτρόφος… και χίλια δυο άλλα…
Μια γυναίκα, με μια δύσκολα αντιμετωπίσιμη σοβαρή ασθένεια που παλεύει μόνη της, με απίστευτη αξιοπρέπεια… «Εγώ τον αγώνα μου δεν τον σταματώ! Και εύχομαι μόλις τελειώσω με τις θεραπείες να μείνει ένα κακό όνειρο… Πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα, φως και μέσα από την αλληλεγγύη του κόσμου, ελπίζω και εύχομαι να βγω νικήτρια!».
Ας βοηθήσουμε όλοι μαζί λοιπόν, την Αγγελική να μεταβεί στην Αθήνα και να παραμείνει ήρεμη ψυχολογικά και συναισθηματικά όπως άλλωστε επιβάλλεται για την κατάσταση της, διώχνοντας όσο το δυνατόν μακριά το οικονομικό της άγχος, προσφέροντας ο κάθε ένας από εμάς ότι μπορεί από το υστέρημα του. Για να επιστρέψει και πάλι δυνατή, πίσω στην οικογένεια και τα παιδιά της που τόσο την έχουν ανάγκη!
