Η καταπληκτική ταινία που παρουσιάζει την αληθινή ιστορία ενός αγοριού
Το 2016 μία πολύ όμορφη και συγκινητική ταινία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Το «Lion» είναι μία βιογραφική δραματική ταινία σε σκηνοθεσία του Garth Davis, βασισμένη στο επίσης αυτοβιογραφικό βιβλίο του 2013 «A Long Way Home» του Saroo Brierley.
Έλαβε έξι υποψηφιότητες για Oscar στην 89η Τελετή Απονομής, συμπεριλαμβανομένης «Καλύτερης Ταινίας», «Καλύτερου Β’ Ανδρικο», «Καλύτερου Β’ Γυναικείου Ρόλου» και «Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου».
Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε, με ερμηνείες όπως αυτές του Dev Patel και της Nicole Kidman.
Μπορείτε να βρείτε και να δείτε το συγκεκριμένο film στην πλατφόρμα του Netflix. Κι αν όλα αυτά δεν σας έπεισαν, τότε σίγουρα θα το κάνει η αληθινή ιστορία του Saroo Brierley.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η αληθινή ιστορία
Ο Saroo Brierley γεννήθηκε ως Sheru Munshi Khan στο Ganesh Talai της Ινδίας.
Όταν ήταν μικρός ο πατέρας του τους παράτησε, γεγονός που βύθισε την οικογένεια του στην φτώχεια.
Η μητέρα του εργαζόταν για να συντηρήσει τα παιδιά της, αλλά τα χρήματα που έβγαζε, δεν έφταναν να τα ταΐσει όλα, ούτε να τα στείλει στο σχολείο.
Σε ηλικία 5 ετών αυτός και ο μεγαλύτερος αδελφός του πήγαιναν συχνά στον σταθμό των τραίνων και ζητιάνευαν για κέρματα ή φαγητό για να βοηθήσουν την οικογένεια, είτε δούλευαν, σφουγγαρίζοντας τα πατώματα των βαγονιών.
Μία μέρα το 1986, ο μικρός Saroo αποκοιμήθηκε σε ένα βαγόνι ενώ περίμενε τον αδερφό του.
Όταν ξύπνησε πανικόβλητος συνειδητοποίησε ότι το τρένο ταξίδευε σε μία περιοχή που του ήταν ανοίκειά.
Το ταξίδι του τελικά κατέληξε στον τεράστιο σταθμό τραίνων «Howrah» στην Καλκούτα, 1,500 χμ μακριά από το σπίτι του.
Την ίδια νύχτα ο μεγαλύτερος αδερφός του χτυπήθηκε και σκοτώθηκε από ένα διερχόμενο συρμό.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Saroo προσπάθησε πολλές φορές να γυρίσει σπίτι του. Για δύο εβδομάδες ζούσε στον σταθμό και έμπαινε σε διάφορα τρένα, τα οποία όμως ήταν προαστιακά και κατέληγε πάντα εκεί από όπου ξεκίνησε.
Ζούσε με αποφάγια από τα σκουπίδια, νερό από τις βρύσες και κοιμόταν κάτω από τα καθίσματα του σταθμού.
Λίγες μέρες αργότερα, τον πρόσεξε ένας εργάτης των σιδηροδρόμων που τον πήρε και του έδωσε φαγητό και στέγη.
Ωστόσο, ο μικρός κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν εκείνος του γνώρισε έναν φίλο του, οπότε και το έσκασε.
Οι δύο άντρες, που μάλλον ανήκαν σε κάποιο κύκλωμα εμπορίας παιδιών άρχισαν να τον κυνηγάνε αλλά ευτυχώς δεν κατάφεραν να τον πιάσουν.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τελικά, ο Saroo συνάντησε έναν έφηβο, ο οποίο τον οδήγησε σε ένα αστυνομικό τμήμα, με την υποψία πως ήταν κάποιο χαμένο παιδί. Οι αρχές τον οδήγησαν σε ένα κυβερνητικό κέντρο εγκαταλελειμμένων παιδιών.
Εβδομάδες αργότερα, μεταφέρθηκε στην Ινδική Εταιρεία Χορηγιών και Υιοθεσίας.
Το προσωπικό εκεί προσπάθησε να εντοπίσει την οικογένειά του, αλλά το παιδί δεν ήξερε αρκετά ώστε να μπορέσουν να βρουν την πατρίδα του και κηρύχθηκε επίσημα χαμένο παιδί.
Στη συνέχεια υιοθετήθηκε από την οικογένεια Brierley στο Hobart της Τασμανίας στην Αυστραλία.
Ο Saroo μεγάλωσε εκεί με μία οικογένεια που τον αγαπούσε πολύ και υιοθέτησε και ένα δεύτερο παιδί από την Ινδία. Μεγαλώνοντας, έμαθε αγγλικά, ξέχασε τα Hindi, σπούδασε επιχειρήσεις και φιλοξενία στο Australian International Hotel School στην Canberra.
Συχνά σκεφτόταν όμως τις ρίζες του, έτσι, όταν ανακάλυψε το Google Earth, το οποίο παρέχει εναέρια θέα του πλανήτη, το είδε ως μία ευκαιρία να εντοπίσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το μέρους από όπου ξεκίνησε το ταξίδι του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πέρασε περίπου 9.855 ώρες για τρία χρόνια πραγματοποιώντας έρευνες και χρησιμοποιώντας τις δορυφορικές εικόνες στο Google Earth, ενώ ακολουθούσε επίμονα τις σιδηροδρομικές γραμμές που ακτινοβολούσαν από το σιδηροδρομικό σταθμό Howrah.
Στηρίχθηκε στις ασαφείς αναμνήσεις του σχετικά με τα κύρια χαρακτηριστικά του σιδηροδρομικού σταθμού όπου παγιδεύτηκε στο άδειο τρένο, αν και γνώριζε μόνο ότι το όνομα του ξεκινούσε με το γράμμα B.
Αργά ένα βράδυ το 2011, βρέθηκε μπροστά σε έναν μικρό σιδηροδρομικό σταθμό που ταίριαζε απόλυτα με την παιδική του ανάμνηση, το όνομα αυτού του σταθμού ήταν Burhanpur. Ακολούθησε τις δορυφορικές εικόνες της σιδηροδρομικής γραμμής βόρεια και βρήκε την πόλη Khandwa.
Δεν είχε ανάμνηση αυτού του ονόματος, αλλά η πόλη περιείχε αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά, όπως ένα σιντριβάνι κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές όπου έπαιζε μικρός. Ήταν σε θέση να εντοπίσει ένα μονοπάτι στους δρόμους προς τον σταθμό που του φάνηκε να είναι ο τόπος όπου ζούσε αυτός και η οικογένειά του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το 2012, ο Saroo ταξίδεψε στο Khandwa της Ινδίας και άρχισε να ρωτά τους κατοίκους εάν γνώριζαν κάποια οικογένεια που είχε χάσει τον γιο της πριν από 25 χρόνια.
Έδειξε φωτογραφίες του ως παιδί στην Αυστραλία. Οι ντόπιοι τον οδήγησαν σύντομα στη μητέρα του.
Κατάφερε να επανασυνδεθεί επίσης με την αδερφή του, τη Shekila, που ήταν τώρα δασκάλα και τον αδελφό του, Kallu, που ήταν τώρα διευθυντής εργοστασίου.
Με την απώλεια του Saroo και του Guddu, η μητέρα τους ήταν σε θέση να στείλει τα άλλα δύο παιδιά της στο σχολείο. Η συγκινητική επανένωση καλύφθηκε εκτενώς από ινδικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Έναν χρόνο αργότερα, η θετή μητέρα του Saroo, η Sue, συνοδευόμενη από εκείνον, ταξίδεψε στην Khandwa για να συναντήσει την βιολογική του μητέρα, τη γυναίκα με την οποία μοιραζόταν τώρα έναν μοιραίο δεσμό. Με τη βοήθεια ενός μεταφραστή, οι τρεις τους επιτέλους ενώθηκαν.
