Η Κυριακή των Βαΐων είναι η τελευταία ημέρα πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα. Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ.
Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.
Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν.
Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».
Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.
Κυριακή των Βαΐων: Τα ξεχασμένα κάλαντα
Τα κάλαντα που ψάλλονταν από παιδιά μετά το τέλος του σχολείου, είναι μια ξεχασμένη παράδοση της Κυριακή των Βαΐων. Καταγράφουμε τα πιο γνωστά.
H Κυριακή των Βαΐων είναι μια ξεχωριστή μέρα για την Ορθοδοξία. Για την υποδοχή της, παρέες παιδιών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, με τη συνοδεία μουσικών οργάνων έψελναν τα κάλαντα των Βαΐων (ή αλλιώς του Λαζάρου) , που αποτελούν σήμερα, ιστορικό μνημείο της παράδοσης μας.
Μέσα από το αρχείο της Δόμνας Σαμίου, εντοπίσαμε τα πιο γνωστά, εκείνα που μνημονεύουν τόσο την ανάσταση του Λαζάρου, όσο και το γεγονός της υποδοχής του Ιησού στα Ιεροσόλυμα με βάγια και τιμές.
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια (Τρίκερι) -Καταγραφή της Δόμνας Σαμίου στο Τρίκερι το 1977.
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια
ήρθε η Κυριακή που τρων τα ψάρια.
Ξύπνα Λάζαρε και μη κοιμάσαι
τώρα μέρα μας, τώρα χρονιά μας,
τα κουτάκια μας αυγά γεννούνε
δώστε μας και μας να τα χαρούμε.
Και του χρόνου.
Πού ‘σαι Λάζαρε (Ακραίφνιο, Βοιωτίας) -Τα κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου το 1972.
– Πού ’σαι Λάζαρε, πού είναι η φωνή σου
που σε γύρευε η μάνα κι η αδερφή σου.
– Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχθρούς, εχθρούς βαλαντωμένος.
Βάγια, βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρια, τον κολιόν
και την άλλη Κυριακή,
ψήνουν το παχύ αρνί.
Πηγές: dogma.gr, news247, domnasamiou.gr
