Κωστής Παπαϊωάννου: Τι κρύβεται πίσω από τις επιθέσεις στο αυτοδιοίκητο, τους ίδιους τους πανεπιστημιακούς και την ακαδημαϊκή ελευθερία;
Ο Κωστής Παπαϊωάννου σημειώνει τα πολιτικά κίνητρα πίσω από τις μάχες που δίνονται γύρω από το Πανεπιστήμιο
Αναλυτικά γράφει:
Γύρω από το Πανεπιστήμιο δίνεται μια μεγάλη μάχη. Οι επιθέσεις στους πανεπιστημιακούς δασκάλους, το αυτοδιοίκητο και την ακαδημαϊκή ελευθερία έχουν δυο σταθερές.
Η μια είναι το γκρέμισμα της μεταπολίτευσης. Αέναος στόχος.
Χρυσοχοϊδης: «Ένα κυρίαρχο -αν και αδιαμόρφωτο ακόμη- ρεύμα ζητάει ακριβώς αυτό, Λευτεριά από τη Μεταπολίτευση».
Ο «αντιμεταπολιτευτικός» λόγος συνδέει την «ελληνική ιδιαιτερότητα» με κάποια «υπερβολική δημοκρατία». Τι λένε, δηλαδή; «Σας δώσαμε δικαιώματα και ελευθερίες αλλά το παραξηλώσατε. Ώρα να τελειώνουμε και με τα δυο».
Η άλλη σταθερά είναι η διαρκής καχυποψία, κάποτε και μίσος, προς τη διανόηση. Η διανόηση είναι ύποπτη.
Με το μανδύα αμυνόμενου πατριωτισμού ή δήθεν εκσυγχρονισμού, απειλούν με στιγματισμό όσους ενοχλούν, αποσκοπούν στον ακαδημαϊκό και κοινωνικό εξοστρακισμό τους.
Η δεξιά επίθεση στο πανεπιστήμιο συχνότατα φορούσε τον μανδύα της μάχης κατά του «πολιτιστικού εκφυλισμού». Δε λέω ότι η επίθεση σήμερα είναι φασιστικής κοπής. Λέω όμως ότι συχνά ο λόγος που τη συνοδεύει δεν είναι παντελώς ξένος στον πρωτοφασιστικό αντιδιανοουμενισμό.
Μαζί τους ένας πρόθυμος δημοσιογραφικός λόγος, ομιλούσες κεφαλές που επιτίθενται σε «μια κάστα βολεμένων που αντιδρά στον εκσυγχρονισμό», σε «τεμπέληδες συνδικαλιστές», σε μια «κλειστή παρακομματική κάστα που θεωρεί το πανεπιστήμιο φέουδό της».
Είναι μάχη ύψιστης σημασίας. Χωρίς καμιά εξιδανίκευση και εξωραϊσμό (έχει πολλά να πει κανείς άλλωστε για το σημερινό πανεπιστήμιο) πρέπει να το υπερασπιστούμε.
Δείτε το σημείωμα εδώ:
