Αδιαμφισβήτητα το «Milky Way» είναι η σειρά που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, ενώ κάθε φορά που προβάλλεται το επεισόδιο γίνεται trend στο Twitter.
Η σειρά του Βασίλη Κεκάτου, «Milky Way», αποτελεί μια από τις πολυσυζητημένες σειρές της φετινής τηλεοπτικής σεζόν. Μέσα από τη δική του ματιά τονίζει τα θέματα που απασχολούν τη νέα γενιά αλλά και τα θέματα που υπάρχουν σε κάθε οικογένεια.
Τον Κωνσταντίνο Γεωργόπουλο υποδέχτηκε η Ελένη Μενεγάκη στο πλατό της εκπομπής της. Ο πρωταγωνιστής της σειράς «Milky Way» μίλησε για τη ζωή του, ξεκινώντας από την παιδική του ηλικία.
Ο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος περιέγραψε τον νεαρό εαυτό του ως ένα μπερδεμένο παιδί: «Όταν είσαι παιδί ακόμα διαμορφώνεται, μπορείς να καταλάβεις τι σου αρέσει, να δοκιμάζεις, να κάνεις λάθος πολλές φορές, είναι επιτρεπτό, πρέπει να υπάρχει όλη η γκάμα. Αυτό δεν υπάρχει δυστυχώς, είναι πιο μονόδρομος τα πράγματα. Εγώ ήμουν αρκετά μπερδεμένος σαν παιδί και πολύ κλειστός. Είναι λογικό, τα ερεθίσματα γύρω μου δεν ήταν αυτά που μου ταίριαζαν και δεν ήταν αυτά που ήθελα να κάνω. Το κατάλαβα από πάρα πολύ νωρίς, από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Από τις πρώτες αναμνήσεις που έχω είναι ότι πίστευα ότι είμαι γοργόνα! Ήμουν 4, είναι κάτι περίεργο να ακούει ένας γονέας, δεν είναι ότι ήθελα να είμαι κορίτσι, αγόρι ή κάτι, ήθελα να είμαι αυτό το πλάσμα. Είχα δει μία ταινία και νόμιζα ότι θα μπω στην μπανιέρα, θα βρέξω τα πόδια μου και θα βγάλω ουρά».
Νωρίς κατάλαβε επίσης ότι έπρεπε να περιορίσει τον εαυτό του για χάρη των άλλων: «Όμως, από αυτό που μου έδειχναν οι άλλοι, αυτό δεν ήταν κάτι σωστό και δεν θα έπρεπε να είναι κάτι που θέλω. Κατάλαβα ότι αυτά που μου αρέσουν δεν είναι αποδεκτά, κατάλαβα ότι πρέπει να τα κρατήσω για τον εαυτό μου και ότι πρέπει να τα κάνω σε ιδιωτικό χώρο. Κατάλαβα ότι πρέπει μέσα σε ένα κλειστό δωμάτιο να κάνω αυτό που θέλω. Ήθελα να γίνω pop – star, χόρευα Britney Spears στο δωμάτιό μου, όλα αυτά τα έκανα μόνος μου, στο δωμάτιό μου. Καταλάβαινα ότι κανένας δεν θα διασκέδαζε μαζί μου, κατάλαβα ότι κάπως θα με έκριναν γι’ αυτό που μου βγαίνει σαν έκφραση».
Η σκέψη ότι ο άνθρωπος που έχει απέναντί του θα τον κρίνει για την αλήθεια του, ακόμα υπάρχει μέσα του: «Και στο σχολείο ήμουν πολύ κλειστός. Είχα φάει τόσο κλείσιμο εξαρχής, οπότε μετά δεν μπορούσα να εκφραστώ. Άμα είχα κάποιον φίλο που ήταν πιο ανοιχτός, δεν μπορούσα να του πω τι σκέφτομαι γιατί ένιωθα ότι θα με κρίνει γι’ αυτό. Ακόμα υπάρχει, πάντα θα υπάρχει μέσα μου αυτό “Μήπως ο άλλος με κρίνει τώρα;”, “Πώς με βλέπει ο άλλος;”, “Πώς έχω ντυθεί;”. Είναι στον πυρήνα μου αυτό το πράγμα, από νωρίς υπήρχε η κριτική».
