Ένα παιδί όταν υποστεί κακοποίηση σωματική ή συναισθηματική από τους γονείς του συνδέει την έννοια της αγάπης με τον πόνο.
Οι γονείς αποτελούν τα πιο σημαντικά πρόσωπα στη ζωή του παιδιού. Το παιδί λατρεύει τους γονείς του και πιστεύει ότι και εκείνοι το λατρεύουν.
Επομένως, η παιδική του ψυχή δεν μπορεί να «αντέξει» ότι οι γονείς του δεν το αγαπούν. Για αυτό το λόγο πιστεύει ότι η αγάπη εκδηλώνεται με αυτό τον τρόπο, τη βία, ότι αυτό είναι το φυσιολογικό.
Συνδέει, δηλαδή, τη βία, την κακοποίηση με την αγάπη. Θεωρεί, λοιπόν, ότι προκαλώντας πόνο στους ανθρώπους που αγαπά, κάνοντάς τους να υποφέρουν, εκδηλώνει την αγάπη του προς αυτούς.
Ρώτησα κάποια στιγμή τον Γ. (9 χρονών) κατά τη διάρκεια της συνεδρίας γιατί με χτυπάει και μου μιλάει άσχημα και εκείνος μου απάντησε: «Γιατί σ’αγαπώ!».
Το θεώρησε τόσο φυσιολογικό να μου δώσει αυτή την απάντηση. Αυτή ήταν η αλήθεια του. Πώς να μην είναι όταν οι ίδιοι του οι γονείς τον χτυπούσαν και του μιλούσαν άσχημα;
Ακόμα και όταν τα παιδιά αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουν προκαλεί πόνο και θλίψη και δεν προσλαμβάνεται από τους γύρω τους ως εκδήλωση αγάπης, δυσκολεύονται να το σταματήσουν.
Η βία είναι κάτι αυτόματο για αυτά τα παιδιά, κάτι που το νοηματοδότησαν ως φυσιολογικό για να μπορέσουν να το αντέξουν και να επιβιώσουν.
Συνεπώς, είναι πολύ δύσκολο για αυτά να «γκρεμίσουν» την πραγματικότητά τους και να κατασκευάσουν μία νέα. Συνήθως τα παιδιά που κακοποιούνται, αφότου ακολουθήσει καταγγελία, απομακρύνονται από τους βιολογικούς τους γονείς και σε κάποιες περιπτώσεις υιοθετούνται.
Φυσικά όταν οι θετοί γονείς εκδηλώνουν την αγάπη τους προς το παιδί με τρυφερότητα και φροντίδα εκείνο την απολαμβάνει. Δεν την εμπιστεύεται, όμως, διότι είναι αντίθετη με την εγγραφή της βίας, της κακοποίησης.
«Αντί να τους δείχνω πραγματικά την αγάπη μου τους βγάζω την ψυχή!» λέει χαρακτηριστικά ο Γ. Το βλέπει καθαρά αλλά ακόμα δεν μπορεί να το αλλάξει. Επικρατεί η πρωταρχική του εγγραφή.
Για να ακυρώσει αυτή την εγγραφή πρέπει να ακυρώσει τους βιολογικούς του γονείς. Χρειάζεται να παραδεχτεί ότι οι γονείς του έκαναν λάθος, ότι δεν ήταν «σωστοί».
Τα παιδιά, όμως, μέχρι κάποια ηλικία, θεωρούν ότι οι γονείς τους είναι πάντα σωστοί, ότι έχουν πάντα δίκιο. Έχει πολλά να διαχειριστεί μέσα του ένα παιδί που έχει υποστεί κακοποίηση.
Τα κακοποιημένα παιδιά χρειάζονται υπομονή και πολύ αγάπη, όπως άλλωστε όλα τα παιδιά.
Η διαφορά εδώ έγκειται στο ότι πρέπει οι θετοί γονείς να κατανοήσουν τον τρόπο και τον βαθμό που η κακοποίηση έχει καθορίσει τον τρόπο σκέψης του παιδιού, τη συμπεριφορά και την αντίληψή του για τον κόσμο.
Με θέληση και την κατάλληλη καθοδήγηση και βοήθεια που χρειάζεται ένα τέτοιο παιδί και η οικογένεια που το υποδέχεται από κάποιον ειδικό, μπορούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να αναπτύξουν μία υγιή σχέση.
Πηγή: ygeiamou.gr
