Με …οικοδομικά υλικά τις λέξεις αγάπη, ασφάλεια και οικογένεια, γυναίκες μόνες, μητέρες και παιδιά που έχασαν τη χώρα τους και ζουν σε διαμερίσματα φιλοξενίας που εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «Διάπλους» που υλοποιεί η ΑΡΣΙΣ- Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων «έχτισαν» το δικό τους σπίτι.
Το συναισθηματικό φορτίο
Στο πλαίσιο εκπαιδευτικής δραστηριότητας που διοργάνωσε η κοινωνική λειτουργός της ΑΡΣΙΣ Αντιγόνη Αλεξίου και με τη βοήθεια διερμηνέων, γυναίκες αιτούσες άσυλο και μικρά προσφυγόπουλα κλήθηκαν, με τη βοήθεια διερμηνέων, ν’ απαντήσουν με λέξεις και ζωγραφιές ποιο είναι το συναισθηματικό φορτίο που συμπυκνώνει γι’ αυτούς η λέξη «σπίτι».
«Για όλες τις μητέρες, σπίτι είναι εκείνο το μέρος όπου βρίσκονται τα παιδιά τους. Για μία νεαρή μαθήτρια, σπίτι είναι «εκεί που κάποιος ακούει τις μουσικές του», ενώ για τον 8χρονο αδερφό της, σπίτι είναι «εκεί όπου γυρνάμε μετά το παιχνίδι»», επισημαίνει η οργάνωση σε σχετική ανακοίνωσή της.
«Μένω με εμένα»
Μια άλλη ερμηνεία στη λέξη σπίτι έδωσε άλλη νεαρή αιτούσα άσυλο που ζει μόνη της στην Ελλάδα λέγοντας πως σπίτι σημαίνει οικογένεια.
«Εγώ δεν μένω πλέον με την οικογένειά μου, αλλά μένω με εμένα. Άρα σπίτι είναι όπου είμαι εγώ!», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Για όλες τις συμμετέχουσες στη δράση, πάντως, σπίτι σημαίνει αγάπη, ελευθερία, ξεκούραση, στιγμές ελευθερίας.
Το σπίτι προσφέρει ασφάλεια και την αίσθηση του «ανήκειν», μια αίσθηση που φαίνεται να την έχουν στα διαμερίσματα φιλοξενίας τους, αφού συμφώνησαν ότι έχουν βρει το κοινό στοιχείο που τις ενώνει: το νέο τους σπίτι, αυτό που έψαχναν για καιρό και που τώρα στεγάζει τις ίδιες και τα παιδιά τους.
Η ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων υλοποιεί το «Διάπλους» που χρηματοδοτείται μέσω του προγράμματος Άσυλο και Μετανάστευση – ΕΕΑ Grants 2014-2021 υπό την αιγίδα της ΣΟΛ-CROWΕ και της HUMAN RIGHTS 360.
