Οι ερευνητές ανακάλυψαν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η σκόνη παρέμεινε στη γήινη ατμόσφαιρα για περίπου 15 χρόνια μετά τη σύγκρουση του αστεροειδούς, με αποτέλεσμα να σημειωθεί δραματική πτώση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 24 βαθμούς Κελσίου.
Μια νέα υπόθεση προέκυψε, αμφισβητώντας τις μακροχρόνιες θεωρίες σχετικά με το γεγονός της μαζικής εξαφάνισης των δεινοσαύρων. Αυτή η πρωτοποριακή έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Geoscience, υποστηρίζει ότι ένα κολοσσιαίο σύννεφο σκόνης μπορεί να ήταν ο κύριος παράγοντας πίσω από τον αφανισμό των δεινοσαύρων, μεταβάλλοντας το κλίμα της Γης για μια παρατεταμένη περίοδο.
Η πρόσκρουση αστεροειδούς και η σκόνη
Η μελέτη επικεντρώνεται στη λεπτομερή εξέταση στρωμάτων ιζημάτων στην τοποθεσία Tanis στη Βόρεια Ντακότα. Οι ερευνητές ανακάλυψαν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η σκόνη παρέμεινε στη γήινη ατμόσφαιρα για περίπου 15 χρόνια μετά τη σύγκρουση του αστεροειδούς, με αποτέλεσμα να σημειωθεί δραματική πτώση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 24 βαθμούς Κελσίου και να σταματήσει η φωτοσύνθεση για δύο χρόνια.
Η Washington Post περιέγραψε το άμεσο επακόλουθο της σύγκρουσης του αστεροειδούς ως δημιουργία ενός «αποκαλυπτικού σύννεφου σκόνης».
Ο Cem Berk Senel, επιστήμονας στο Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Βελγίου και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, ανέλυσε αυτό το γεγονός. Ανέφερε ότι η επίμονη παρουσία της σκόνης στην ατμόσφαιρα θα μπορούσε να διαταράξει τη φωτοσύνθεση σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα φαινόμενο ντόμινο, με αποκορύφωμα τη μαζική εξαφάνιση διαφόρων ειδών που εξαρτώνται από την τροφική αλυσίδα.
Ενώ οι επιστήμονες συμφωνούν ότι η πρόσκρουση αστεροειδούς στον Κόλπο του Μεξικού ήταν ο καταλύτης αυτής της μαζικής εξαφάνισης, εξαφανίζοντας σχεδόν τα τρία τέταρτα των ειδών της Γης, οι ακριβείς λεπτομέρειες του κλιματικού κατακλυσμού που ακολούθησε παρέμειναν ασύλληπτες.
Τα σωματίδια σκόνης έκρυψαν το φως για χρόνια
Προηγούμενα μοντέλα πρότειναν ότι το σύννεφο που προέκυψε μπλόκαρε το ηλιακό φως, οδηγώντας σε παγκόσμιες πυρκαγιές και στην απελευθέρωση θειούχων αερολυμάτων, αλλάζοντας δραστικά το κλίμα του πλανήτη.
Ωστόσο, η διάρκεια αυτής της φάσης αποκλεισμού του ηλιακού φωτός και η ακριβής συμβολή της στην εκτεταμένη καταστροφή αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης. Μέσω ενός συνδυασμού προσομοιώσεων στον υπολογιστή και ανάλυσης ιζημάτων, η ερευνητική ομάδα προτείνει ότι τα σωματίδια σκόνης, που έχουν μέγεθος παρόμοιο με μικροσκοπικά βακτήρια, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικά στην απόκρυψη του ηλιακού φωτός από ό,τι η αιθάλη ή τα αερολύματα θείου.
Ο David Kring, πλανητικός επιστήμονας που δεν συμμετείχε στη μελέτη, τονίζει τη σημασία της διάρκειας του σκότους. Εξηγεί ότι μια παρατεταμένη περίοδος χωρίς φωτοσύνθεση είναι μια αξιόπιστη εξήγηση για το γεγονός της εξαφάνισης, αν διήρκεσε αρκετά ώστε να διαταράξει σημαντικά την τροφική αλυσίδα.
