Έλενα Ακρίτα: Έχουμε χρέος ιερό να προστατέψουμε τα παιδιά. Όλα τα παιδιά. Και τα δικά μας αλλά και του εκάστοτε παραβάτη.
Με τίτλο «Ο “θες να γευτείς τα χειλάκια μου;” και το πείραμα Κέντλερ» η Έλενα Ακρίτα γράφει στο news24/7 για την υπόθεση του δάσκαλου που συγκλόνισε το πανελλήνιο.
Αναλυτικά γράφει:
Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ο δάσκαλος που έστελνε χυδαία παιδοφιλικά μηνύματά του σε 10χρονα κοριτσάκια.
Ο δάσκαλος. Ο 48χρονος. Ο οικογενειάρχης. Ο σύζυγος. Ο πατέρας. Που επειδή δεν σκέφτηκε αυτός τα παιδιά του, τα σκέφτεσαι εσύ. Και πονάει η ψυχή σου.
Αναρωτιέσαι πως μεγάλωσαν αυτά τα παιδιά.
Αναρωτιέσαι πως θα διαχειριστούν την τραγωδία που χτύπησε το σπιτικό τους.
Αναρωτιέσαι πως θα συναντήσουν στο σχολείο τις συμμαθήτριες τους που έπεσαν θύματα του ‘πατέρα’ τους.
Αναρωτιέσαι τι τραύμα θα κουβαλάν για την υπόλοιπη ζωή τους.
Ο γιος του παιδόφιλου. Η κόρη του παιδόφιλου.
Οι αθώοι του αίματος αμνοί του Κυρίου.
“Θες να γευτείς τα χειλάκια μου;“
“Πάντως αν ήμουν στην ηλικία σου δεν θα μου γλίτωνες. Θα τα έφτιαχνα μαζί σου“.
“Αλήθεια σου λέω θα ήσουν το κορίτσι μου“.
Αυτά έγραφε ο δάσκαλος στα κοριτσάκια. Στις μαθητριούλες που οι γονείς τους τον εμπιστεύτηκαν να τους μάθει γράμματα.
Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος.
Άντρες εξουσιαστές, άντρες δάσκαλοι, καθηγητές, γυμναστές που μαγαρίζουν παιδικές ψυχούλες κι άγουρα κορμάκια. Οι πρόσφατες καταγγελίες των αθλητριών μας που ως ανήλικες κακοποιήθηκαν δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα.
Η περίπτωση του φερόμενου ως παιδεραστή Δημήτρη Λιγνάδη – για την οποία ούτε το εν δέκατον δεν έχουμε μάθει, γνώμη μου – έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στα λιμνάζοντα ύδατα της κοινής γνώμης.
Ακόμα κι τώρα δεν έχει δοθεί καμία εξήγηση για τις άδειες παραμονής ανηλίκων αλλοδαπών που βρέθηκαν καταχωνιασμένες στις αποθήκες του Λιγνάδη. Υπήρχε τελικά συμμετοχή ΜΚΟ σε όλη αυτή την βρώμικη υπόθεση; Τίποτα δεν αποδείχτηκε.
Κι ούτε θα αποδειχτεί.
Άπειρα είναι επίσης τα παραδείγματα όπου παιδεραστές αποφυλακίζονται στο άψε σβήσε.
Ο 56χρονος γυμναστής Νίκος Σειραγάκης που καταδικάστηκε για ασέλγεια σε βάρος τριάντα έξη ανήλικων αγοριών, κρίθηκε ως άκρως επικίνδυνος και καταδικάστηκε σε 220 (αρχικά σε 401) χρόνια κάθειρξη.
Για να αποφυλακιστεί κύριος εφτά χρόνια μετά.
Δυο μήνες αργότερα, το βούλευμα της αποφυλάκισης του επανεξετάστηκε, η απόφαση ανατράπηκε και τον ξαναγυρίσανε άρον άρον στη φυλακή. Μπες βγες δηλαδή ταλαιπωρήθηκε ο άνθρωπος.
- Μαθηματικός γνωστού ιδιωτικού σχολείου της Αθήνας συνελήφθη για διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας. Απομακρύνεται από το σχολείο και λίγους μήνες αργότερα, επανέρχεται ως αξιολογητής βιβλίων υπουργείο Παιδείας. Απολύθηκε τελικά από τον αρμόδιο υπουργό, όταν έγινε αντιληπτό το παρελθόν του.
- Όλοι θυμόμαστε τον 62χρονο καθηγητή μουσικής που συνελήφθη για σεξουαλική κακοποίηση 9χρονου. Ο τύπος αυτός είχε σχέση με κυκλώματα παιδεραστίας, ενώ στην κατοχή του βρέθηκε hardcore πορνογραφικό υλικό από τα σκοτεινά δωμάτια του διαδικτύου.
- Καθηγητής 62 χρονών μαζί με άλλους παιδεραστές στο ίδιο κύκλωμα κακοποιούσαν μαθητή με αυτισμό από τα οκτώ μέχρι τα δεκαπέντε χρόνια του. Ο τύπος δίδασκε στη γυμνάσιο στο Περιστέρι και επί μια επταετία, μπαινόβγαινε άνετα στο σπίτι του παιδιού μαζί με την παρέα του.
Πάμε τώρα στο πείραμα Κέντλερ (‘The Kendler project)’. Ένα πείραμα με πειραματόζωα χιλιάδες ορφανά παιδιά που δόθηκαν για υιοθεσία ή αναδοχή σε παιδεραστές ‘γονείς΄.
Ο διάσημος ψυχολόγος Χέλμουτ Κέντλερ ήταν ο εμπνευστής ενός καταγεγραμμένου εγκλήματος που κράτησε τριάντα ολόκληρα χρόνια (1969-2003). Μάζευε ανήλικα από τα ορφανοτροφεία και τους δρόμους και – με την ανοχή της γερμανικής πρόνοιας – τα τοποθετούσε σε σπίτια σεσημασμένων παιδεραστών. Οι τύποι αυτοί μάλιστα ως ‘κηδεμόνες’ έπαιρναν παχυλό επίδομα από το κράτος.
Ο Κέντλερ είχε ειδικευτεί στην σεξολογία και τασσόταν ανοιχτά υπέρ της αποποινικοποίησης των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων. Ανέπτυξε τη θεωρία ότι η ανάθεση ορφανών παιδιών σε άτεκνους παιδόφιλους μπορούσε να έχει «θετική επίδραση» στην πνευματική τους ανάπτυξη.
Στην αρχή παρέδιδε παιδιά άστεγα 13-15 ετών. Όταν κανείς δεν τον σταμάτησε, μείωσε το όριο ηλικίας και έστελνε έως και εξάχρονα ορφανά στις θετές και ανάδοχες οικογένειες από την Κόλαση.
‘Κάνει καλό στα παιδιά η σεξουαλική εμπειρία. Βοηθάει στην κοινωνικοποίηση τους’ είπε.
Και διέταξε την εξόντωσή τους.
Το σκάνδαλο έγινε γνωστό μετά το θάνατο του Χέλμουτ Κέντλερ, το 2008. Πέντε χρόνια αργότερα, δυο άντρες θύματα έβγαλαν στο φως την υπόθεση. Οι λεπτομέρειες που μαθεύτηκαν ήταν ανατριχιαστικές. Μαρτύρια, βιασμοί, κακοποιήσεις, χρόνια παιδικά γεμάτα τρόμο, φρίκη και πληγές αιμάσσουσες ως την ώριμη ηλικία.
Τίποτα δεν έγινε. Κανείς παιδεραστής δεν τιμωρήθηκε.
Ο ίδιος ο Κέντλερ όσο ζούσε, αναφερόταν δημόσια σε σχετικά περιστατικά αλλά φρόντιζε να μιλάει μόνο για υποθέσεις παιδεραστίας που είχαν παραγραφεί.
Έτσι, ήταν καλυμμένος νομικά και κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να τον αγγίξει.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 ο Ανδρέας Λοβέρδος υπουργός Παιδείας τότε είχε απαγορεύσει τη «συμμετοχή υποψηφίου στη διαδικασία για την πλήρωση θέσεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών ή ωρομισθίων στην περίπτωση που έχει ασκηθεί κατ΄ αυτού ποινική δίωξη ή υπάρχει καταδίκη για οποιοδήποτε έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.»
Το ίδιο ισχύει και τώρα. Ευτυχώς. Γιατί παλιά – όχι και πολύ παλιά δηλαδή – τούς έπιαναν, τούς έριχναν μια ποινή-χάδι και μετά τους αμολούσαν πάλι ξέμπαρκους στα σχολεία. Μπας και τους είχε ξεφύγει κανένα παιδί να το κακοποιήσουν κι αυτό.
Πάνε αυτά τελειώσανε, πάλι καλά να λες.
Εμείς, όλοι εμείς έχουμε χρέος ιερό να προστατέψουμε τα παιδιά. Όλα τα παιδιά. Και τα δικά μας αλλά και του παραβάτη.
Και μην ακούτε εκείνο το σιχαμένο, εκείνο το κατάπτυστο:
«Δε νοιάστηκε αυτός τα παιδιά του, θα τα νοιαστώ εγώ»;
Ακριβώς επειδή δεν νοιάστηκε αυτός τα παιδιά του, θα τα νοιαστούμε εμείς.