Οι πολυδιαφημιζόμενες καινοτομίες δεν είναι τίποτα άλλο από ‘κενοτομίες’, με άλλα λόγια τομές απόλυτα κενές παιδαγωγικού νοήματος
Λίγες μέρες έμειναν μέχρι το χτύπημα του πρώτου κουδουνιού για το φετινό σχολικό έτος. Μην έχοντας ακόμα προσπεράσει πλήρως την πανδημία και το πλήγμα της στην εκπαιδευτική κοινότητα, τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια και τις δυσκολίες που δημιουργούν η ακρίβεια και η ενεργειακή κρίση, αποτέλεσμα και του πολέμου που μαίνεται στην Ευρώπη υπό την πίεση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των επεκτατικών γεωπολιτικών βλέψεών τους.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και με τα σχολεία να αντιμετωπίζουν πληθώρα προβλημάτων, κτιριακών, στελέχωσης και υποδομών, και υποχρηματοδότησης, η Ενωτική Αντικαπιταλιστική Κίνηση Εκπαιδευτικών στο ΣΕΠΕ Κορυδαλλού – Αγ. Βαρβάρας αποκαλύπτει τι σημαίνουν οι 5 καινοτομίες που το Υπουργείο διατυμπανίζει από τα τέλη του καλοκαιριού:
1. Η διεύρυνση του ολοήμερου σχολείου μέχρι τις 5:30 το απόγευμα με την οποία πλέον οι μαθητές θα μπορούν να παραμένουν στο σχολείο για 10 ολόκληρες ώρες (!), αν υπολογίσουμε και την πρωινή ζώνη ολοήμερου. Το πρόγραμμα της καινούργιας αυτής ζώνης θα αφορά θεματικές παρόμοιες των πρωινών εργαστηρίων δεξιοτήτων διανθισμένες με καλλιτεχνική και δημιουργική έκφραση, στα οποία οι μαθητές θα πρέπει να ανταπεξέρχονται έχοντας ήδη την κούραση όλης της ημέρας στο ίδιο περιβάλλον. Τα δε σχολεία καλούνται να ανταπεξέλθουν σε αυτό μην έχοντας τις απαραίτητες υποδομές και προϋποθέσεις (σίτισης, ξεκούρασης, χώρων δημιουργικής απασχόλησης, θέρμανσης) μετά από μια μακρά περίοδο υποχρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών. Το σχολείο έτσι μετατρέπεται σε ένα “παιδοφυλακτήριο” επιβαρύνοντας το ήδη φορτωμένο πρόγραμμα των παιδιών και την ψυχική τους κατάσταση.
2.μετά τη λήξη του πρωινού προγράμματος του σχολείου με τους οποίους το Υπουργείο εντάσσει πια ρητά και ανερυθρίαστα στη ζωή του μισθωτού εργαζόμενου εκπαιδευτικού την αμισθί εργασία. Πρόκειται για εργασία η οποία δεν θα προσμετράται στο ωράριο του εκπαιδευτικού και για την οποία θα ‘αμείβεται’ με μόρια για την αξιολόγηση του(!).
3. Η εισαγωγή καινούργιων ρόλων στην εκπαιδευτική μονάδα, και συγκεκριμένα του μέντορα και με την οποία το Υπουργείο θεσμοθετεί τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις υποστήριξης και αλληλοβοήθειας με στόχο να τις ελέγξει και να τις μετατρέψει σε μοχλό ιεραρχικής διαστρωμάτωσης και πίεσης με στόχο την πλήρη διάλυση των συλλόγων διδασκόντων. Με τον τρόπο αυτό προλειαίνει την είσοδο της εξωτερικής αξιολόγησης στα σχολεία καταρρίπτοντας κάθε έννοια παιδαγωγικής ελευθερίας για τον εκπαιδευτικό.
4. Η παγίωση των εξετάσεων στην ΣΤ’ δημοτικού (ελληνική PISA). Όπως φάνηκε την χρονιά που μας πέρασε οι εξετάσεις που εφαρμόστηκαν πιλοτικά σε επιλεγμένα σχολεία για την “εξαγωγή πανελλαδικών στατιστικών συμπερασμάτων” τώρα μπαίνουν κανονικά στο πρόγραμμα σπουδών δημοτικών και γυμνασίων, με στόχο την ετήσια μέτρηση και αποτύπωση της απόδοσης των μαθητών στη γλώσσα και στα μαθηματικά μέσα από ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών. Η ποσοτική αυτή αξιολόγηση των μαθητών θα βαρύνει ακόμα περισσότερο τα προγράμματα σπουδών, το άγχος και τη σχολική αποτυχία καθώς και τις τσέπες των γονιών, ενώ θα κατηγοριοποιήσει τους μαθητές, τα σχολεία και την εκπαίδευση ενταγμένο στο ευρύτερο πλαίσιο της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας.
. Μετά την προσπάθεια εισαγωγής της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας την προηγούμενη χρονιά, τώρα το Υπουργείο προετοιμάζει το έδαφος για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών εισάγοντας όλες τις προαναφερθέντες ‘καινοτομίες’. Μέσα από την προσπάθεια δημιουργίας ιεραρχικών και ανταγωνιστικών σχέσεων μεταξύ των εκπαιδευτικών και κλίματος φόβου και εργασιακής ανασφάλειας, προετοιμάζεται το έδαφος για την εξωτερική αξιολόγηση, η οποία σε συνδυασμό με την αυτονομία (με οικονομικούς όρους) και αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, θα οδηγήσει στο σχολείο-επιχείρηση και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Η εξαγγελθείσα δε δέσμευση της κυβέρνησης με βάση τις οδηγίες του ΟΟΣΑ για “ελεύθερη επιλογή σχολείου” θα έρθει να ρίξει οριστικά την ‘ταφόπλακα’ στη δημόσια και ισότιμη εκπαίδευση.
Όλες αυτές οι πολυδιαφημιζόμενες καινοτομίες δεν είναι τίποτα άλλο από ‘κενοτομίες’, με άλλα λόγια τομές απόλυτα κενές παιδαγωγικού νοήματος. Ο στόχος τους είναι καθαρά οικονομικός, πολιτικός και ιδεολογικός βάζοντας τη δημόσια εκπαίδευση σε ένα ξεκάθαρα ολοκληρωτικό, καπιταλιστικό πλαίσιο, το οποίο θα εξοντώσει κάθε παιδαγωγική ελευθερία, χαρά και πραγματική δημιουργικότητα. Όλα θα είναι μετρήσιμα κι ελεγχόμενα κάτω από το φόβητρο της αρνητικής αξιολόγησης. Η ενέργεια του εκπαιδευτικού θα αναλώνεται σε γραφειοκρατικές εργασίες καταμέτρησης, αποτύπωσης και αξιολόγησης που καμία σχέση δεν έχουν με τον παιδαγωγικό του ρόλο. Πρόκειται για ένα σύστημα που ήδη έχει εφαρμοστεί στις Αγγλοσαξωνικές χώρες με ολέθρια αποτελέσματα για τα σχολεία, την παρεχόμενη εκπαίδευση και την ψυχική υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών.
Ταυτόχρονα όλες αυτές οι ‘κενοτομίες’ οδηγούν σε περαιτέρω μείωση του ήδη χαμηλού πραγματικού μισθού των εκπαιδευτικών, αφού εισάγουν έμμεσα την αύξηση του χρόνου και όγκου εξωδιδακτικής εργασίας και την εθελοντική, απλήρωτη εργασία υπό την απειλή μιας χαμηλής αξιολόγησης.
Η Ανακοίνωση
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ (Ε.Α.Κ.Ε.)
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ- ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ
ΣΕΠΕ Κορυδαλλού – Αγ. Βαρβάρας
Συνάδελφοι/ισσες,
Λίγες μέρες έμειναν μέχρι το χτύπημα του πρώτου κουδουνιού για το φετινό σχολικό έτος. Μην έχοντας ακόμα προσπεράσει πλήρως την πανδημία και το πλήγμα της στην εκπαιδευτική κοινότητα, τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια και τις δυσκολίες που δημιουργούν η ακρίβεια και η ενεργειακή κρίση, αποτέλεσμα και του πολέμου που μαίνεται στην Ευρώπη υπό την πίεση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των επεκτατικών γεωπολιτικών βλέψεών τους. Το ενεργειακό, σε συνδυασμό με την περιβαλλοντική και επισιτιστική κρίση και την αιματηρή προσπάθεια ανάκαμψης του καπιταλισμού από την βαθιά οικονομική κρίση στην οποία έχει περιπέσει, εντείνει τα κοινωνικά προβλήματα και τις ανισότητες με την κοινωνία να περιορίζεται στα ψίχουλα που της πετά το κεφάλαιο για να επιβιώσει το ίδιο.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και με τα σχολεία να αντιμετωπίζουν πληθώρα προβλημάτων, κτιριακών, στελέχωσης και υποδομών, και υποχρηματοδότησης, το Υπουργείο διατυμπανίζει από τα τέλη του καλοκαιριού ότι “τα σχολεία θα ανοίξουν φέτος με 5 καινοτομίες”.
Για ποιες, όμως, καινοτομίες μιλάμε;
1. Η διεύρυνση του ολοήμερου σχολείου μέχρι τις 5:30 το απόγευμα με την οποία πλέον οι μαθητές θα μπορούν να παραμένουν στο σχολείο για 10 ολόκληρες ώρες (!), αν υπολογίσουμε και την πρωινή ζώνη ολοήμερου. Το πρόγραμμα της καινούργιας αυτής ζώνης θα αφορά θεματικές παρόμοιες των πρωινών εργαστηρίων δεξιοτήτων διανθισμένες με καλλιτεχνική και δημιουργική έκφραση, στα οποία οι μαθητές θα πρέπει να ανταπεξέρχονται έχοντας ήδη την κούραση όλης της ημέρας στο ίδιο περιβάλλον. Τα δε σχολεία καλούνται να ανταπεξέλθουν σε αυτό μην έχοντας τις απαραίτητες υποδομές και προϋποθέσεις (σίτισης, ξεκούρασης, χώρων δημιουργικής απασχόλησης, θέρμανσης) μετά από μια μακρά περίοδο υποχρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών. Το σχολείο έτσι μετατρέπεται σε ένα “παιδοφυλακτήριο” επιβαρύνοντας το ήδη φορτωμένο πρόγραμμα των παιδιών και την ψυχική τους κατάσταση.
2. Η προσφορά των λεγόμενων ‘εκπαιδευτικών ομίλων’ μετά τη λήξη του πρωινού προγράμματος του σχολείου με τους οποίους το Υπουργείο εντάσσει πια ρητά και ανερυθρίαστα στη ζωή του μισθωτού εργαζόμενου εκπαιδευτικού την αμισθί εργασία. Πρόκειται για εργασία η οποία δεν θα προσμετράται στο ωράριο του εκπαιδευτικού και για την οποία θα ‘αμείβεται’ με μόρια για την αξιολόγηση του(!).
3. Η εισαγωγή καινούργιων ρόλων στην εκπαιδευτική μονάδα, και συγκεκριμένα του μέντορα και του ενδοσχολικού συντονιστή με την οποία το Υπουργείο θεσμοθετεί τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις υποστήριξης και αλληλοβοήθειας με στόχο να τις ελέγξει και να τις μετατρέψει σε μοχλό ιεραρχικής διαστρωμάτωσης και πίεσης με στόχο την πλήρη διάλυση των συλλόγων διδασκόντων. Με τον τρόπο αυτό προλειαίνει την είσοδο της εξωτερικής αξιολόγησης στα σχολεία καταρρίπτοντας κάθε έννοια παιδαγωγικής ελευθερίας για τον εκπαιδευτικό.
4. Η παγίωση των εξετάσεων στην ΣΤ’ δημοτικού (ελληνική PISA). Όπως φάνηκε την χρονιά που μας πέρασε οι εξετάσεις που εφαρμόστηκαν πιλοτικά σε επιλεγμένα σχολεία για την “εξαγωγή πανελλαδικών στατιστικών συμπερασμάτων” τώρα μπαίνουν κανονικά στο πρόγραμμα σπουδών δημοτικών και γυμνασίων, με στόχο την ετήσια μέτρηση και αποτύπωση της απόδοσης των μαθητών στη γλώσσα και στα μαθηματικά μέσα από ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών. Η ποσοτική αυτή αξιολόγηση των μαθητών θα βαρύνει ακόμα περισσότερο τα προγράμματα σπουδών, το άγχος και τη σχολική αποτυχία καθώς και τις τσέπες των γονιών, ενώ θα κατηγοριοποιήσει τους μαθητές, τα σχολεία και την εκπαίδευση ενταγμένο στο ευρύτερο πλαίσιο της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας.
5. Η εισαγωγή της αξιολόγησης στα σχολεία. Μετά την προσπάθεια εισαγωγής της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας την προηγούμενη χρονιά, τώρα το Υπουργείο προετοιμάζει το έδαφος για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών εισάγοντας όλες τις προαναφερθέντες ‘καινοτομίες’. Μέσα από την προσπάθεια δημιουργίας ιεραρχικών και ανταγωνιστικών σχέσεων μεταξύ των εκπαιδευτικών και κλίματος φόβου και εργασιακής ανασφάλειας, προετοιμάζεται το έδαφος για την εξωτερική αξιολόγηση, η οποία σε συνδυασμό με την αυτονομία (με οικονομικούς όρους) και αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, θα οδηγήσει στο σχολείο-επιχείρηση και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Η εξαγγελθείσα δε δέσμευση της κυβέρνησης με βάση τις οδηγίες του ΟΟΣΑ για “ελεύθερη επιλογή σχολείου” θα έρθει να ρίξει οριστικά την ‘ταφόπλακα’ στη δημόσια και ισότιμη εκπαίδευση.
Όλες αυτές οι πολυδιαφημιζόμενες καινοτομίες δεν είναι τίποτα άλλο από ‘κενοτομίες’, με άλλα λόγια τομές απόλυτα κενές παιδαγωγικού νοήματος. Ο στόχος τους είναι καθαρά οικονομικός, πολιτικός και ιδεολογικός βάζοντας τη δημόσια εκπαίδευση σε ένα ξεκάθαρα ολοκληρωτικό, καπιταλιστικό πλαίσιο, το οποίο θα εξοντώσει κάθε παιδαγωγική ελευθερία, χαρά και πραγματική δημιουργικότητα. Όλα θα είναι μετρήσιμα κι ελεγχόμενα κάτω από το φόβητρο της αρνητικής αξιολόγησης. Η ενέργεια του εκπαιδευτικού θα αναλώνεται σε γραφειοκρατικές εργασίες καταμέτρησης, αποτύπωσης και αξιολόγησης που καμία σχέση δεν έχουν με τον παιδαγωγικό του ρόλο. Πρόκειται για ένα σύστημα που ήδη έχει εφαρμοστεί στις Αγγλοσαξωνικές χώρες με ολέθρια αποτελέσματα για τα σχολεία, την παρεχόμενη εκπαίδευση και την ψυχική υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών.
Ταυτόχρονα όλες αυτές οι ‘κενοτομίες’ οδηγούν σε περαιτέρω μείωση του ήδη χαμηλού πραγματικού μισθού των εκπαιδευτικών, αφού εισάγουν έμμεσα την αύξηση του χρόνου και όγκου εξωδιδακτικής εργασίας και την εθελοντική, απλήρωτη εργασία υπό την απειλή μιας χαμηλής αξιολόγησης.
Είναι χρέος όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας να αντισταθεί σε αυτά τα σχέδια της κυβέρνησης και του υπουργείου. Ο αγώνας για δημόσια, ανθρώπινα σχολεία, για ίση και δωρεάν παιδεία, για ελεύθερη έκφραση και εργασιακή αξιοπρέπεια πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί μέσα από τη συλλογική μας δράση, ισχυροποιώντας τις γενικές συνελεύσεις και τα σωματεία μας μέσα από την ενεργή συμμετοχή και αλληλεγγύη μεταξύ μας.
-Υπερασπιζόμαστε την παιδαγωγική ελευθερία και τις ισότιμες συναδελφικές σχέσεις
-Αγωνιζόμαστε για ελεύθερο και δημοκρατικό δημόσιο και δωρεάν σχολείο των όλων των ίσων των διαφορετικών
-Δε συμμετέχουμε στις νέες ιεραρχικές αξιολογικές δομές προώθησης της ατομικής αξιολόγησης μέσα στα σχολεία (μέντορες/συντονιστές κ.λπ.)
-Δεν ξεχωρίζουμε τους συναδέλφους μας σε ανώτερους και κατώτερους, σε μέντορες και «εκπαιδευόμενους»
-Δεν αποδεχόμαστε την απλήρωτη εργασία και την έμμεση αύξηση ωραρίου
– Συμμετέχουμε, στηρίζουμε τα σωματεία μας για Απεργία-Αποχή τώρα!
