24 Αυγούστου 79 μ.Χ. – Η μέρα που ο Βεζούβιος «ξύπνησε»
Μια συγκλονιστική animation αναπαράσταση μιας ημέρας που ξεκίνησε απολύτως φυσιολογικά και σε 48 ώρες αφάνισε μια πόλη 30.000 κατοίκων.
Στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ ο Βεζούβιος «ξύπνησε», εξαφανίζοντας κυριολεκτικά από τον χάρτη την πόλη που εκείνη την περίοδο υπολογίζεται ότι αριθμούσε 20 με 30.000 κατοίκους.
Το 2009 το μουσείο της Μελβούρνης φιλοξένησε την έκθεση «Μια Μέρα στην Πομπηία». Μέχρι σήμερα θεωρείται μία από τις πιο δημοφιλείς εκθέσεις στην Αυστραλία με περισσότερες από 2.700 επισκέψεις καθημερινά. Για τις ανάγκες της έκθεσης η ομάδα Zero One δημιούργησε μια animation αναπαράσταση της καταστροφής της Πομπηίας.
Η καθηλωτική τρισδιάστατη εγκατάσταση στο μουσείο της Μελβούρνης έδωσε στους επισκέπτες την ευκαιρία να νιώσουν το ίδιο δράμα και τον τρόμο των πολιτών, να δουν πώς μια σειρά από εκρήξεις εξαφάνισε την Πομπηία σε διάστημα 48 ωρών.
Η Πομπηία βρίσκεται 90 μίλια νότια της Ρώμης και ιδρύθηκε το 600 π.Χ. στη σκιά του όρους Βεζούβιου. Κανείς όμως εκείνη την εποχή δεν γνώριζε πως ο Βεζούβιος ήταν ένα ενεργό ηφαίστειο.
Η παλαιά πόλη είχε ξεχαστεί και κανείς δεν ήξερε την ύπαρξή της. Πρώτη ανακάλυψη τμήματος της Πομπηίας έγινε το 1592 τυχαία, κατά τις εργασίες για την κατασκευή του υπόγειου υδραγωγείου της πόλης Τόρε Ανουντσιάτα που βρίσκεται εκεί κοντά. Οι ανασκαφές της Πομπηίας άρχισαν το 1748 και από το 1860 άρχισε η συστηματική ανασκαφή της πόλης, που έφερε στο φως μια πόλη έτσι όπως ήταν ακριβώς τη στιγμή που τη σκέπασε ένα παχύ στρώμα στάχτης και λάβας (ύψους 6-7 μ.)
Aν και το μεγαλύτερο μέρος των αρχικών κατασκευών έχει καταστραφεί, οι μορφές τους έχουν διατηρηθεί, σαν εκμαγεία, από τη λάβα.
Οι κάτοικοι του οικισμού αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους με μεγάλη ταχύτητα, χωρίς να προλάβουν να περισώσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Μπορούμε έτσι να δούμε πού έτρωγαν, πού μαγείρευαν και τι μορφή είχε η κοινωνική τους ζωή.
Διασώθηκαν, προστατευμένες απ” τη φθορά του χρόνου, όλες οι πλούσιες επαύλεις, με τις πολυάριθμες τοιχογραφίες τους, η αγορά, οι πολυάριθμοι ναοί, το μικρό και το μεγάλο θέατρο, οι αψίδες, οι κρήνες, τα καταστήματα, τα ιδιωτικά σπίτια.
Μαζί τους, διασώθηκαν και λεπτομέρειες που μας δείχνουν τον ξαφνικό θάνατο της πόλης, από την καθημερινή ζωή που διακόπηκε απότομα. Και, το σημαντικότερο, σήμερα οι επιστήμονες έχουν καταφέρει από την ηφαιστειακή τέφρα να βγάλουν με καλούπια αναπαραστάσεις ανθρώπων, σε στάσεις και κινήσεις που, πέρα από τον τρόμο ή τον πόνο, δείχνουν βαθιά αγάπη, συντροφικότητα, ή και προσπάθεια του ενός να καλύψει με το σώμα του τον άλλον. Αυτά είναι τα πλέον σημαντικά ευρήματα.
