Προκρίθηκε για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Μεξικό, τον Δεκέμβριο του 2022.
Πήρε το χρυσό στο πανελλήνιο και οι δρόμοι είναι ανοιχτοί για το Μεξικό και για την Ιταλία. Θα επιλέξει να αγωνιστεί στην Ιταλία τον Δεκέμβρη γιατί το Μεξικό είναι μακριά. Είναι καθηγητής Φιλόλογος στο 3ο Λύκειο της Ρόδου, κι οι μαθητές του τον χρειάζονται, τον αγαπάνε, τον ακολουθούν. Όχι μόνο γιατί είναι καλός δάσκαλος, αλλά και γιατί το παράδειγμά του που είναι η άσκηση με τον πλέον φυσικό τρόπο, τους επηρεάζει καθοριστικά.
Ο Γιάννης Παπαγεωργίου, αποτελεί πράγματι παράδειγμα γιατί όταν έχασε τους δύο του αδελφούς, και μάλιστα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αντί να γονατίσει, έκανε «άλμα γρήγορα, μεγαλύτερο από τη φθορά», όπως λέει ο ποιητής. Κι είναι να τους δείχνεις με το δάχτυλο αυτούς τους ανθρώπους, κι ας αντιδρά τώρα που διαβάζει ότι τα γράφω αυτά για εκείνον! Σ’ όλους τους στίβους κερδίζει, και πρέπει να τα λέμε!
Ήταν τo 1o Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Λειτουργικού Πολύαθλου της Hellenic F3, μου εξήγησε όταν τον συνάντησα για να μου πει για το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε. «Είναι μία νεοσύστατη Ομοσπονδία, παγκόσμια πλέον, και η πρώτη παγκόσμια διοργάνωση για την οποία προκρίθηκα παίρνοντας το χρυσό μετάλλιο, θα γίνει στο Μεξικό. Το άθλημα αυτό στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε εμβρυικό στάδιο. Οι αγώνες έγιναν στον Βόλο. Ένας διαγωνισμός φυσικής κατάστασης, δεξιοτήτων, δύναμης, αντοχής. Κολύμβηση, ποδήλατο, ορειβασία, σκοποβολή, ή κάποια από αυτά τα αθλήματα. Μπορεί να αγωνιστείς στο σχοινάκι. Έχει άρση βαρών, μπάρα, αρκετή ενόργανη, ασκήσεις με το σωματικό βάρος και οτιδήποτε άλλο. Στον Βόλο είχε κολύμβηση στη θάλασσα, κι αυτή ήταν η διαφοροποίηση αυτών των αγώνων. Ήταν το 1ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα».
Πρώτη φορά ανέβηκες στο ψηλότερο βάθρο;
Είναι η πρώτη φορά που κατακτώ σε αγώνες την 1η θέση, κι ένιωσα όμορφα. Το πλεονέκτημά μου είναι η δύναμη, το κολύμπι… Δεν είναι τόσο τo σχοινάκι, ας πούμε. Δεν γυμνάζομαι πάρα πολύ. Νομίζουν όλοι για εμένα ότι είμαι με τις ώρες στο γυμναστήριο. Δεν έχω χρόνο. Η ώρα άσκησης για εμένα είναι μιάμιση ώρα την ημέρα, κάθε μέρα. Δεν έχω άλλο χρόνο. Μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο, στη συνέχεια μπάσκετ και πριν από πέντε χρόνια θεώρησα ότι βρήκα το ιδανικό άθλημα για εμένα, μετά το κολύμπι. Και το ασκησιολόγιο είναι 25 λεπτά έντονης άσκησης. Ο Άγγελος Βούλγαρης ήταν ο προπονητής μου μέχρι τους αγώνες και τον ευχαριστώ για την καθοδήγηση και την υποστήριξη.
Καθηγητής σε σχολείο, κι έχεις κάνει κι άλλες σπουδές!
Εκπαιδευτικός, φιλόλογος, στο 3ο Λύκειο στην Καπνοβιομηχανία, εδώ και 12 χρόνια έχοντας περάσει κι από άλλα σχολεία. Στο σχολείο αυτό είμαι συνάδελφος με πρώην καθηγητές μου. Έχω τελειώσει επίσης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το Τμήμα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κι έχω κάνει διδακτορικό στη Διδακτική της Ιστορίας. Δίδαξα δύο χρόνια στο ΑΣΠAIΤΕ και στο Πανεπιστήμιο.
Η γυμναστική πώς προέκυψε στη ζωή σου, τόσο δυνατά;
Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να πορεύεσαι. Αυτό έκανα. Ο παππούς που βουτάει από το τραμπολίνο είναι γείτονάς μου, για να πούμε και κάτι άλλο. Χρόνια τον θυμάμαι με τη σαγιονάρα χειμώνα-καλοκαίρι να περπατάει σιγά-σιγά. Ημίγυμνος από πάνω, με την πετσέτα του… Εγώ έχω να βουτήξω από τα 17 μου. Ο παππούς μας έβαλε τα γυαλιά. Αυτές είναι συνεντεύξεις που έκανες, oχι εμένα. Eμείς… κάτι έγινε.
Τι σου λένε οι μαθητές σου;
Πρώτα-πρώτα έχω παιδιά που έρχονται μαζί μου, κι είναι και κάποιοι αθλητές που είναι πάρα πολύ καλοί που ήταν παλιοί μαθητές μου. Ξεκίνησαν, τους έφερα στο γυμναστήριο και αυτό είναι για το οποίο νιώθω υπερήφανος. Υπάρχουν δυο- τρία παιδιά που συνεχίζουν, που διακρίθηκαν ήδη και άλλαξε η ζωή τους. Παιδιά που πήγαιναν στο κλασικό γυμναστήριο το οποίο πολλές φορές είναι στατικό. Κάποιοι λένε «λιποδιαλύτες τον Μάρτιο και το καλοκαίρι θα είμαστε τούμπανο…». Άνθρωποι της εύκολης λύσης, της ήσσονος προσπάθειας.
Εσύ τι λες;
Το τρίπτυχο είναι «ξεκούραση, φαγητό, και γυμναστική», με τη σειρά που το λέω. Χωρίς τα δύο πρώτα δεν πάει να χτυπιέσαι, δεν γίνεται τίποτα. Κι αν το γυρίσεις ανάποδα δεν δουλεύει. Να έχεις πάντα στο μυαλό σου τι είναι πρωτεΐνη, τι είναι υδατάνθρακες, τι είναι λιπαρά και να τα βάζεις και τα τρία μπροστά σου. Τα παιδιά τα ωθεί το παράδειγμα. Δεν είναι το «έλα να πάμε». Μόνα τους έρχονται, μόνα τους με ρωτάνε «δάσκαλε πότε θα πάμε μαζί…». Κάποια με κοροϊδεύουν «δάσκαλε, έλα περπάτα με τα χέρια και στην τάξη». Είναι μια άσκηση κι αυτή στην οποία υποβάλλεσαι.
Πώς τη βλέπεις τη μαθητιώσα νεολαία; Τι παιδιά είναι;
Μια χαρά είναι τα παιδιά. Πρέπει μόνο να αντιλαμβάνεσαι και να αποκωδικοποιείς τα πράγματα μες το πλαίσιό τους και μες το πνεύμα τους. Τον σεβασμό τον κερδίζεις. Ίσα-ίσα, πιο ελεύθερο πνεύμα έχουνε, πιο κριτικοί είναι, και καλύτερα που είναι. Να τον κερδίσεις. Να δει ότι προσφέρεις, ότι δουλεύεις, ότι δεν τον ειρωνεύεσαι, ότι δουλεύεις για να τον βοηθήσεις. Τα παιδιά αν δουλεύεις, κι αν τ’ αγαπάς, το καταλαβαίνουν πολύ γρήγορα.
Οι επόμενοι αγώνες είναι στην Ιταλία, κοντά στο Μιλάνο, τον Δεκέμβριο. Αυτός είναι ο στόχος του και μέχρι τότε, το σχολείο, οι μαθητές του και η γυμναστική.
Να έχεις ευγενείς στόχους, να βρεις πώς να πορεύεσαι!
Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη – rodiaki.gr
