Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ για την μη συγκρότηση ΔΣ της ΟΛΜΕ
Για την μη του ΔΣ της , εξέδωσαν ανακοίνωση οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις ΔΕ, τονίζοντας πως ο λόγος ήταν η αδυναμία της ΔΑΚΕ να καταλήξει σε υποψήφιο πρόεδρο.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζουν οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, δεν θεωρούσαν ότι η λειτουργία ενός σωματείου κρίνεται από τον αν έχει συγκροτηθεί ή όχι το Δ.Σ του.
«Αν όμως η ΔΑΚΕ έχει δυσκολία στο να αποφασίσει για τον , δε συμβαίνει το ίδιο με τις υπόλοιπες θέσεις του προεδρείου, καθώς στο συμβούλιο καταγράφεται ομοφωνία ΔΑΚΕ -ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ – ΑΣΕ υπέρ της αναλογικής συγκρότησης του προεδρείου της ΟΛΜΕ», υπογραμμίζουν οι εκπαιδευτικοί.
Αναλυτικά:
Για τη (μη) συγκρότηση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και το διαφαινόμενο «αντιπροσωπευτικό» προεδρείο
Μπορεί το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να μην κατόρθωσε να συγκροτηθεί σε σώμα την Τρίτη 19/07, η συνεδρίασή του όμως κάθε άλλο παρά χωρίς ενδιαφέρον ήταν. Και αυτό τόσο για τους λόγους για τους οποίους δεν προχώρησε η συγκρότηση, όσο και για την κοινή τοποθέτηση όλων των παρατάξεων – πλην των Παρεμβάσεων – ότι θα προχωρήσουν στη συγκρότηση “αντιπροσωπευτικoύ – αναλογικού προεδρείου”, καθώς και τα δύο αυτά σημεία δείχνουν τις αντιλήψεις των άλλων παρατάξεων για τη λειτουργία της ομοσπονδίας.
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ δεν συγκροτήθηκε λόγω της αδυναμίας της ΔΑΚΕ να έχει καταλήξει (!) στον υποψήφιο πρόεδρο, θέση την οποία και θα διεκδικήσει ως πρώτη δύναμη. Ως Αγωνιστικές Παρεμβάσεις δεν θεωρούσαμε ποτέ ότι η λειτουργία ενός σωματείου κρίνεται από τον αν έχει συγκροτηθεί ή όχι το Δ.Σ του. Παρόλα αυτά είναι προφανές ότι η καθυστέρηση αυτή, που οφείλεται στο ότι η προεδρεία της ΟΛΜΕ αντιμετωπίζεται περισσότερο ως πολιτικό έπαθλο, αφήνει μια σημαντική εκκρεμότητα, η οποία με το να πρέπει να επιλυθεί στο τέλος του Αυγούστου, όπως δήλωσε η ΔΑΚΕ, θα πάει πίσω την όποια συζήτηση θα μπορούσε να γίνει στο ΔΣ για την οργάνωση της αγωνιστικής κινητοποίησης του κλάδου από τις αρχές του Σεπτέμβρη.
Αν όμως η ΔΑΚΕ έχει δυσκολία στο να αποφασίσει για τον πρόεδρο, δε συμβαίνει το ίδιο με τις υπόλοιπες θέσεις του προεδρείου, καθώς στο συμβούλιο καταγράφεται ομοφωνία ΔΑΚΕ -ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ – ΑΣΕ υπέρ της αναλογικής συγκρότησης του προεδρείου της ΟΛΜΕ. Φυσικά για τη σύμπλευση – συμμαχία των τριών πρώτων δεν υπήρχε αμφιβολία ήδη από το συνέδριο, η ΑΣΕ για ποιο λόγο όμως δέχεται να νομιμοποιήσει αυτή τη συμμαχία με τη συμμετοχή της στο προεδρείο; Θεωρεί ότι τη στιγμή που ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ έχουν επιδιώξει στην αλλαγή των θέσεων της ΟΛΜΕ ώστε να προετοιμαστεί ο κλάδος για τη συνθηκολόγηση και την αποδοχή της πολιτικής της κυβέρνησης στην εκπαίδευση, η συμμετοχή στο προεδρείο είναι μια τυπική διαδικασία χωρίς πολιτική και συνδικαλιστική σημασιοδότηση; Θεωρεί ότι η παρουσία τους στο προεδρείο, δεν θα χρησιμοποιηθεί ως το “αριστερό άλλοθι” των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ; Και πώς θα υπηρετήσει αυτή η στάση την ανάπτυξη των αγώνων που είναι αναγκαίοι το επόμενο διάστημα; Μήπως δεν δίνει πολιτικό συγχωροχάρτι σε αυτούς που, παραβιάζοντας κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας στο συνέδριο, επιδιώκουν την εδραίωση θέσεων που έρχονται σε αντίθεση με τους αγώνες και τη βούληση του κλάδου όλο το προηγούμενο διάστημα;
Και φυσικά εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το προεδρείο του σωματείου για εμάς δεν υποκαθιστά το Δ.Σ. ως σύνολο ή το συνολικό συσχετισμό ενός σωματείου (άλλωστε με βάση αυτούς προκύπτει, καθώς το Δ.Σ. το εκλέγει), είναι όμως η κεντρική εκπροσώπηση ενός σωματείου και ως τέτοια έχει σημασία να έχει ξεκάθαρα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και να δεσμεύεται σε συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόγραμμα. Γι’ αυτό και η πάγια θέση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων είναι η συγκρότηση αγωνιστικών – προγραμματικών προεδρείων. Και γι’ αυτό δεν διεκδικούμε καμία θέση στο προεδρείο, καθώς έχει σημασία να φανεί σε όλα τα επίπεδα η αντίθεση στη συμμαχία των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ.
Σήμερα για εμάς το κυρίαρχο είναι η συγκρότηση αγωνιστικού πόλου στον κλάδο, που θα παλέψει μέσα και έξω από το συμβούλιο, στα σχολεία, τις γενικές συνελεύσεις και τα πρωτοβάθμια σωματεία για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΟΟΣΑ στην εκπαίδευση και θα αγωνιστεί για την ανάπτυξη πολύμορφων αγώνων για όλα τα ζητήματα: για να μπλοκαριστεί η αξιολόγηση συνεχίζοντας και δυναμώνοντας τον δρόμο της Απεργίας – Αποχής που άνοιξαν τα 22 πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία, αλλά και για να αντιμετωπιστεί η πρωτοφανής ακρίβεια, να μονιμοποιηθούν οι αναπληρωτές, να μην εφαρμοστεί και να ανατραπεί ο ν. Χατζηδάκη, να αποτραπούν οι αντιεκπαιδευτικές αλλαγές και να αναπτυχθεί ένα αποφασιστικό αντιπολεμικό κίνημα. Η ανάπτυξη των αγώνων αυτών περνάει μέσα από το ξεπέρασμα των σχεδιασμών του κυβερνητικού συνδικαλισμού σε όλα τα επίπεδα και αυτή είναι μια μάχη στην οποία θα κριθούμε όλοι!
Θεωρούμε ότι στο αμέσως επόμενο ΔΣ, πέραν της συγκρότησης, πρέπει να συζητηθεί και ο προγραμματισμός για την αγωνιστική έναρξη της επόμενης χρονιάς. Γι’ αυτό στη δήλωσή μας για τη συγκρότηση καταθέσαμε την πρόταση αγώνα που προτείναμε προς το 20ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ ως βάση για την δράση του κλάδου από την αρχή της σχολικής χρονιάς για μια αποφασιστική μάχη και αντιπαράθεση με την αντιεκπαιδευτική, αντιλαϊκή πολιτική και την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, των εργασιακών, μορφωτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
