Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία μετά την οξεία λοίμωξη από τον ιό.
Καθώς η μάχη αντιμετώπισης και αναχαίτησης του κορονοϊού συνεχίζεται αμείωτα, ένας “αθόρυβος” υγειονομικός κίνδυνος απαιτεί άμεση διαχείριση.
Πρόκειται για το σύνδρομο Long COVID, μια αναδυόμενη από τον Μάιο του 2020 χρόνια πάθηση που αφορά έως και το 30% όσων νόσησαν από κορονοϊό, ανεξαρτήτως αν χρειάστηκε να νοσηλευτούν ή όχι.
“Tο σύνδρομο LΟNG COVID χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Σύμφωνα με μελέτες το 30% των ασθενών που θα νοσήσουν από κορονοϊό θα αντιμετωπίσουν το σύνδρομο LONG COVID, δηλαδή 1 στους 5 θα παρουσιάσει κάποιες υπολειμματικές βλάβες σε ζωτικά όργανα όπως οι πνεύμονες, η καρδιά, το ήπαρ, οι ενδοκρινείς αδένες, το κεντρικό νευρικό σύστημα”, δηλώνει μεταξύ άλλων η κ. Αναστασία Κοτανίδου, Καθηγήτρια Εντατικής Θεραπείας ΕΚΠΑ, Διευθύντρια Α’ ΚΕΘ ΓΝΑ “Ευαγγελισμός”.
Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες ένα σημαντικό ποσοστό των νοσούντων από κορονοϊό θα πληγεί από αυτό, για αυτό και χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία μετά την οξεία λοίμωξη από τον ιό.
Κίνδυνος σοβαρών θρομβώσεων έως και 6 μήνες μετά τη λοίμωξη
Οι άνθρωποι που είχαν λοίμωξη Covid-19, αντιμετωπίζουν στη συνέχεια αυξημένο κίνδυνο για εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση και για πνευμονική εμβολή, δηλαδή των δύο όψεων της φλεβικής θρομβοεμβολικής νόσου, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα με τη συμμετοχή Έλληνα επιστήμονα.
Ο κίνδυνος για εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (θρόμβο αίματος στο πόδι) είναι αυξημένος έως τρεις μήνες μετά την Covid-19, ο κίνδυνος για πνευμονική εμβολή (θρόμβο αίματος στους πνεύμονες) είναι αυξημένος έως έξι μήνες μετά, ενώ για αιμορραγία έως δύο μήνες μετά.
Η μελέτη δείχνει ότι υψηλότερος είναι ο κίνδυνος για όσους ασθενείς έχουν υποκείμενα νοσήματα (συννοσηρότητες) και όσους πέρασαν πιο βαριά Covid-19 στο παρελθόν.
Αναδεικνύει επίσης την ανάγκη για μέτρα πρόληψης τέτοιων θρομβωτικών επεισοδίων, ιδίως στους ασθενείς υψηλού κινδύνου, καθώς και την σημασία του εμβολιασμού τους. Είναι γνωστό ότι η Covid-19 αυξάνει τον κίνδυνο σοβαρής θρόμβωσης, αλλά η νέα μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι ο κίνδυνος αυτός συνεχίζει να υπάρχει σε βάθος χρόνου μετά την ανάρρωση από την οξεία λοίμωξη.
Τα βασικότερα συμπτώματα του συνδρόμου LONG COVID (Από την συνέντευξη τύπου που πραγματοποίησε το επιστημονικό δυναμικό του Κέντρου της Α’ ΚΕΘ ΓΝΑ “Ευαγγελισμός”).
Ο κ. Στέργιος – Στυλιανός Γκατζώνης, Καθηγητής Νευρολογίας & Χειρουργικής Θεραπείας Νευρολογικών Νοσημάτων ΕΚΠΑ, ΓΝΑ “Ευαγγελισμός” αναφέρθηκε στην προσβολή του νευρικού συστήματος από τον κορονοϊό. Συγκεκριμένα, το νευρικό σύστημα προσβάλλεται άμεσα μόνο σε σχετικά μικρό ποσοστό στην οξεία φάση νόσησης από Covid-19. Ωστόσο αυτό δεν ισχύει στο βεβαιωμένο πλέον μεταλοιμώδες σύνδρομο από το οποίο πάσχει σημαντικό ποσοστό όσων νόσησαν από SARS COVID-19. “Στην πρώτη δεκάδα των συμπτωμάτων του συνδρόμου LΟNG COVID ή στα συμπτώματα που εμφανίζει πάνω από 50% των πασχόντων, η συντριπτική πλειοψηφία αποτελείται από αιτιάσεις σχετιζόμενες με δυσλειτουργία του νευρικού συστήματος. Δεδομένου του επιπολασμού και της σοβαρότητας των νευρολογικών επιπλοκών που σχετίζονται με τον COVID-19, απαιτείται μεγαλύτερη έμφαση σε αυτές”. Η διεθνής βιβλιογραφία τόνισε ο κ. Γκατζώνης προσπαθεί να λύσει αυτό το γρίφο που μοιάζει να είναι δύσκολος, πολυπαραγοντικός, να περιέχει ίσως νέες παθολογίες ή ακόμη ενδέχεται και να μην είναι απαραίτητα αποτέλεσμα παθολογίας του COVID-19. “Ωστόσο, ενώ απαιτείται πολύ περισσότερη έρευνα για την αποσαφήνιση των αιτιών και των επίμονων επιπτώσεων μιας λοίμωξης SARS-CoV-2, υποστηρίζουμε ότι η δημιουργία κέντρων αναφοράς που θα καταγράψουν, θα αντιμετωπίσουν, θα κατευθύνουν, θα θεραπεύσουν και θα παρακολουθήσουν μακροπρόθεσμα αυτούς τους πάσχοντες είναι επιστημονικά, επιδημιολογικά, οικονομικά και κυρίως ανθρώπινα η μοναδική ορθή βάση για τους ερευνητές και τους κλινικούς γιατρούς ώστε να λύσουν αυτόν το γρίφο”.
Ο κ. Παντελής Γουνόπουλος Επιμελητής Α’, Β’ Καρδιολογική Κλινική, Υπεύθυνος Καρδιολογικού Ιατρείου Λιπιδίων, ΓΝΑ “Ευαγγελισμός” αναφέρθηκε στην καρδιακή βλάβη, η οποία στην οξεία λοίμωξη είναι πολυπαραγοντική. “Γνωρίζουμε ότι μπορούν να προκληθούν μεταξύ άλλων περικαρδίτιδα και μυοκαρδίτιδα οι οποίες μερικές φορές δε διαγιγνώσκονται στα αρχικά στάδια. Η διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση αυτών κρίνεται απαραίτητη, με στόχο να μην παραμείνει βλάβη στο μυοκάρδιο καθώς η προσβολή της καρδίας σχετίζεται με χειρότερη πρόγνωση. Κάποια συμπτώματα του Συνδρόμου LONG COVID όπως θωρακικό άλγος, αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία, δύσπνοια και άλλα μη ειδικά συμπτώματα, χρειάζονται εξειδικευμένη και διεπιστημονική συνεργασία καθώς οφείλονται σε προσβολή του νευρικού συστήματος που νευρώνει την καρδιά, σε ανοσολογικούς μηχανισμούς, μικροθρομβωσεις και άλλα άγνωστα ακόμη αίτια και μηχανισμούς”. Στα πλαίσια του ιατρείου LONG COVID εξήγησε ο κ. Γουνόπουλος ότι όλοι οι ασθενείς υποβάλλονται σε βασικό καρδιολογικό έλεγχο με κλινική εξέταση, ηλεκτροκαρδιογράφημα, υπερηχογράφημα καρδιάς, και ακολουθεί λεπτομερής έλεγχος του καρδιαγγειακού σκέλους του αυτονόμου νευρικού συστήματος. “Οι δοκιμασίες περιλαμβάνουν ενεργητική ορθοστάτηση, βαθιά εισπνοή-εκπνοή, ισομετρική χειρολαβή και δοκιμασία valsalva και μετρώνται οι επιδράσεις τους στην λειτουργία του καρδιαγγειακού. Μέχρι στιγμής έχουν εξεταστεί 40 ασθενείς με σημεία θετικότητας σε ποσοστά μέχρι και 50%. Αυτοί οι ασθενείς στη συνεχεια υποβάλλονται σε ακόμη περισσότερο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως Tilt test και holter ρυθμού”.
Η κ. Δήμητρα Βασιλειάδη Ενδοκρινολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ, ΓΝΑ “Ευαγγελισμός” μεταξύ άλλων ανέφερε: “Χαρακτηριστικά, ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί παράγοντα για βαρύτερη νόσο και δυσμενέστερη πρόγνωση. Επιπλέον, ένα ποσοστό ασθενών με COVID-19 διαγιγνώσκεται με Σακχαρώδη Διαβήτη τη στιγμή της λοίμωξης. Περίπου το ένα τρίτο από αυτούς τους ασθενείς που δεν είχαν προηγουμένως διαβήτη θα συνεχίσουν να έχουν και μετά την αποδρομή της COVID-19. Εκτός όμως από τις διαταραχές της έκκρισης της ινσουλίνης (Σακχαρώδης Διαβήτης) και άλλες ορμόνες επηρεάζονται είτε από τον ίδιο τον ιό είτε από τις θεραπείες που έλαβε ένας ασθενής κατά τη διάρκεια της νόσου του. Ένα από τα πιο συχνά και επίμονα συμπτώματα που περιορίζει σημαντικά την καθημερινότητα των ατόμων αυτών είναι το αίσθημα χρόνιας κόπωσης, σε συνδυασμό με άλλα μη ειδικά συμπτώματα όπως μυϊκοί πόνοι, υπόταση, νοητική σύγχυση, διαταραχές ύπνου. Τα συμπτώματα αυτά παρατηρούνται και σε ασθενείς με ενδοκρινικές διαταραχές, κυρίως των επινεφριδίων και του θυρεοειδούς. Η μέχρι τώρα εμπειρία μας έχει δείξει ότι κάποιοι ασθενείς με LΟNG-COVID θα βρεθούν πράγματι να πάσχουν από ενδοκρινικές διαταραχές των επινεφριδίων ή του θυρεοειδή η αντιμετώπιση των οποίων εφόσον διαγνωσθούν έγκαιρα θα συμβάλει σημαντικά στην βελτίωση των συμπτωμάτων και της ποιότητας ζωής αυτών των ασθενών”.
Η κ. Ελένη Ιασωνίδου, Πρόεδρος της “Ένωσης ατόμων που πάσχουν από τις μακροχρόνιες συνέπειες του Covid-19”, τόνισε ότι: “δυστυχώς ενώ τα νούμερα των θανάτων και των νοσηλειών Covid -19 μειώνονται βλέπουμε μια σταθερά ανοδική πορεία εμφάνισης περιστατικών LONG COVID, τόσο σε άτομα που νοσηλεύτηκαν, όσο και σε ασθενείς χωρίς νοσηλεία αλλά και παιδιά. Ο ΠΟΥ σε ανακοίνωσή του υπολογίζει πως ένα ποσοστό 10 με 20% των ατόμων που θα νοσήσει με SARS COV 2 θα αναπτύξει συμπτώματα LONG COVID. Στις ΗΠΑ, ελέγχοντας τις ηλεκτρονικές καρτέλες 65 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 50 πολιτείες για 1 έτος βρέθηκε πως 1 στους 5 ενήλικες 18-65 ετών παρουσίαζε μία πάθηση η οποία σχετιζόταν με προηγούμενη λοίμωξη από covid, νούμερο που ανέβαινε στους 1 προς 4 στους ασθενείς, άνω των 65. Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτη REACT, 37.7% των ατόμων που είχαν νοσήσει με covid συνέχιζαν να εμφανίζουν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα 12 ή περισσότερες εβδομάδες post covid, ενώ ένα ποσοστό 14,8% εμφάνιζε 3 ή περισσότερα συμπτώματα στον αντίστοιχο χρόνο. Στην Ελλάδα με 3.5 εκατομμύρια καταγεγραμμένες λοιμώξεις ένας άγνωστος αριθμός ατόμων εμφανίζει εμμένοντα συμπτώματα κόπωσης, δύσπνοιας, γνωστικών διαταραχών και διαταραχών αυτόνομου νευρικού συστήματος που έχουν ανάγκη διεπιστημονικής προσέγγισης, διάγνωσης και αποκατάστασης μακριά από στερεότυπα και διακρίσεις με βάση την βαρύτητα αρχικής νόσησης”.
