«Στη ζωή μου» έγραψε στα ταξιδιωτικά του ο μεγάλος συμπατριώτης μας που τα έργα του διαβάζονται σε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, ο Νίκος Καζαντζάκης, «οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα.,,»
Τη φράση αυτή του Κρητικού δημιουργού την βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις τέλειωσε.
Είμαστε μια καλή παρέα, όλα τα μέλη στην «τρίτη» (κατ΄ ευγενή ευφημισμό και γενναιόδωρα αποκαλούμενη και «χρυσή ηλικία») μετρώντας πολλές γενέθλιες επετείους μετά την συνταξιοδότηση, όλοι με παιδιά και εγγόνια αλλά κανείς ακόμη με δισέγγονα…
Συνηθίζουμε όταν βρισκόμαστε θυμοσοφικά να αναλύουμε τα τρέχοντα γεγονότα σε Εθνικό και Διεθνές επίπεδο (τρεις της παρέας ζήσαμε κάποια χρόνια της ζωής μας εκτός Ελληνικών συνόρων για σπουδές και εργασία) οπότε έχουμε, πέραν της κλασικής ιδιομορφίας των Ελλήνων να διαθέτουν άποψη «επί παντός επιστητού» τον αντικειμενικά διαπιστωμένο «λόγο» για ενασχόληση με τα Διεθνή…
Μια από τις γνωστές μας πιά συνήθειες είναι να διηγούμαστε στην παρέα και κάποιο όνειρο μιας περασμένη νύχτας ανάμεσα στην τελευταία μας συνάντηση και την τρέχουσα εφόσον ο καθένας μας κρίνει ότι αξίζει τον κόπο να το διηγηθούμε…
Η συνάντησή μας το περασμένο Σαββατοκύριακο είχε ιδιαίτερη αξία καθώς ενδιαφέρον όνειρο είχαν να διηγηθούν ο φίλος μας ο Τάκης και ο Γιάννης και ο Δημήτρης και μαζί τους και ο υπογράφων το παρόν κείμενο… Βιώνουμε δύσκολες μέρες όλοι μας με τον συνεχιζόμενο Ρώσο-Ουκρανικό πόλεμο, με τις καλπάζουσες στα ύψη τιμές στην βενζίνη, στο ρεύμα αλλά και σε προϊόντα καθημερινής ανάγκης και τα απειλητικά και ξεχασμένα για πολλά χρόνια επίπεδα πληθωρισμού σε Ελλάδα, Ευρώπη και Διεθνώς…
Είδε όνειρο ο Τάκης, ποδοσφαιρόφιλος γαρ, ότι ζούσαμε έτος 2022 με Πρωθυπουργό τον αδελφό της κυρίας Ντόρας Κυριάκο Μητσοτάκη μέρες λαμπρές κερδίζοντας το ποδοσφαιρικό EURO όπως τότε το 2004 με Πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή…
Και ο Γιάννης, παλιός αθλητής, ονειρεύθηκε ξανα φωτινές καλοκαιριάτικες νύχτες έτος 2022 με Δήμαρχο της Αθήνας τον Κώστα Μπακογιάννη γιό της τότε Δημάρχου Αθήνας στους Ολυμπιακούς του 2004 με Δήμαρχο τη μητέρα του κυρία Ντόρα…
Ο Δημήτρης, Τραπεζικός αυτός, δεν είδε ωραίο όνειρο αλλά μας διηγήθηκε ότι ξαναέζησε τον «εφιάλτη» του Καστελόριζου πριν 12 χρόνια με Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου προφανώς τον τελευταίο της οικογένειας στην πολιτική ζωής της Πατρίδας…
Φουντώνουν πάλι τα σενάρια για πρόωρες φθινοπωρινές εκλογές και είδα ένα όνειρο που δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου. Βρέθηκα στα καλά καθούμενα σε μια χώρα όπου η λέξη «ευλογία» ήταν πενιχρή στην προσπάθεια περιγραφής της φυσικής καλλονής που την χαρακτήριζε…
Ατέλειωτες ακρογιαλιές, αμέτρητα μικρά και μεγάλα νησιά, να λούζονται στον ήλιο καθώς η θάλασσα τα χαϊδεύει ασταμάτητα…
Ψηλά βουνά στολισμένα με καταπράσινα δάση, πεδιάδες και μαζί οροπέδια για να μεγαλώνουν ευλογημένα φρούτα, λαχανικά, εσπεριδοειδή, και πολλά άλλα δημητριακά…
Νύχτες μαγικές κάτω από τον έναστρο ουρανό, χειμώνας χωρίς πολλές παγωνιές, άνοιξη χαρά θεού. Και σε αυτό «το περιβόλι του Θεού» είδα να κατοικεί ένας Λαός «περιούσιος» περήφανος για το παρελθόν του που χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας, περήφανος για τους προγόνους, περήφανος για την διαχρονική προσήλωσή στη Λευτεριά και στη Δικαιοσύνη…
-Λαός που τραγουδούσε ότι «ο τράχηλος του ζυγό δεν υποφέρει»
-που πολέμησε επίδοξους κατακτητές από τα βάθη της Ιστορίας μέχρι πρόσφατα,
-που αντιστάθηκε στην καταπίεση και την υποβολή,
-που τσάκισε τον φασισμό εκεί στα ψηλά βουνά με τα καταπράσινα δάση…
– που με τραγούδι κατόρθωνε να μειώνει τον πόνο, αυξάνοντας τη χαρά,
-που γέννησε τον φτερωτό θεό του έρωτα
-που όργωσε θάλασσες, διάβηκε πεδιάδες, σκαρφάλωσε σε χιονισμένα βουνά δίνοντας φως και γνώση και Τέχνες εκεί που έλειπαν, βελτιώνοντας τα εκεί που ήδη υπήρχαν…
Είδα αυτό το περιβόλι να μαραζώνει, τον περήφανο Λαό να κλαίει τη μοίρα του καθισμένος στα καφενεία, στις καφετέριες και στους σπιτικούς καναπέδες, να ψάχνει την ΕΛΠΙΔΑ εισπράττοντας «Θα, Θα, Θα…» να γονατίζει εξουθενωμένος από την απογοήτευση, το ψέμα, τη λαμογιά…
Είδα αυτόν τον «περιούσιο» Λαό κομμένο στα τρία:
– με ένα τρίτο όπου τις κεφαλές κοσμούν άσπρα μαλλιά και Τραπεζικοί λογαριασμοί σχεδόν μηδενισμένοι…
-με ένα τρίτο να «νομίζει ότι εργάζεται και ότι αμείβεται» παραδεχόμενο ότι το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα που είναι χειρότερο από το χτες…
– και το «τρίτο» τρίτο να οδηγεί πανάκριβα αυτοκίνητα, να χαίρεται ακρογιαλιές και νυχτερινά μαγαζιά, να ζει αποδεικνύοντας «πέραν κάθε αμφιβολίας» ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙΣ ΣΤΑΑΛΛΑ ΔΥΟ ΤΡΙΤΑ…
Μετά ξύπνησα και εδώ και πολλές ώρες σκέφτομαι «τι χαζό όνειρο είδα…» Σκέφτομαι ότι τέτοια χώρα και τέτοιος Λαός που είδα στο όνειρό μου μάλλον ΔΕΝ υπάρχουν…
Αλλά καθώς μπαίνουμε με πρόωρες ψηλές θερμοκρασίες στο καλοκαίρι του 2022 και αυτά που είδα για χώρα «περιβόλι του Θεού» και «περιούσιο Λαό» ήταν όνειρο συνέχισα στον ξύπνιο μου πιά λέγοντας στην εκλεκτή μου παρέα τα ακόλουθα:
Πρώτον, για να τελειώσουμε με την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ να απαγορευθεί ΑΜΕΣΑ στα να προτείνουν και να στηρίζουν για εκλογή σε επίπεδο Τοπικής, Περιφερειακής και Κεντρικής Εξουσίας πρόσωπα που συνδέονται με συγγένεια πρώτου και δεύτερου βαθμού με άτομα που θήτευσαν σε θώκους εξουσίας σε Τοπικό, Περιφερειακό και Εθνικό επίπεδο..
Δεύτερον, για να τελειώσουμε με το παγκοσμίως γνωστό και διαιωνιζόμενο φαινόμενο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ της Πολιτικής ζωής να απαγορευθεί ΑΜΕΣΑ σε όσους θήτευσαν σε θώκο εξουσίας σε Τοπικό, Περιφερειακό και Εθνικό επίπεδο να συνεχίσουν την πολιτική τους «καριέρα» μετά από δύο θητείες!
Τρίτον, να χάνουν το δικαίωμα ψήφου τα άτομα άνω των 25 ετών που δεν κόλλησαν ένσημα εργασίας τα τελευταία 5 χρόνια (εξαιρουμένων των συνταξιούχων, των φοιτητών και όσων αποδεδειγμένα ψάχνουν αλλά ΔΕΝ βρίσκουν επικερδή απασχόληση εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας που χαρακτηρίζει την Πατρίδα μας τα τελευταία δώδεκα χρόνια από τότε που υποταχθήκαμε στα Μνημόνια και οδήγησε μέρος της επιστημονικής και επαγγελματικής μας αφρόκρεμας να ξενιτευθεί…)
(Εδώ όχι μόνο οι επιτήδειοι και πονηροί αλλά μαζί τους και κάποιοι απονήρευτοι συμπολίτες θα μου πούνε ότι αυτές οι προτάσεις καταργούν την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ισονομία των πολιτών και θα χαθεί και πολύτιμη πολιτική εμπειρία που κατέχουν οι «επαγγελματίες πολιτικοί»… Η ιστορία, εάν δεν κάνω λάθος, διδάσκει ότι η μακρόχρονη κατοχή θώκων εξουσίας ΔΕΝ ωφελεί τους Λαούς αλλά τους «Κατέχοντες» Άρχοντες…)
Μου αρέσουν πολύ τα νυχτερινά όνειρα αλλά πιστεύω ότι καιρός είναι να κάνουμε και όνειρα όντας ξύπνιοι εάν επιθυμούμε να βγούμε από το τέλμα όπου βουλιάξαμε με τις επιπόλαιες πολιτικές μας επιλογές Κομμάτων και Οικογενειών!.. Μήπως είμαι υπερβολικός;
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας – Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, συνταξιούχος καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
