Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή…
Ο χρόνος να περνά και μεις οι αναπληρωτές κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα-μήνα να γκρεμίζουμε το τείχος που γεννά η τυπικότητα του ρόλου, η ανωνυμία και η σκληρότητα της . Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσεις την ψυχή κάθε παιδιού κόντρα στην ευκολία και την ρευστότητα της επόχης; Πόσο αντέχεις να αναμετρηθείς με την αλήθεια τους;
Εσύ που στέκεσαι μετέωρος γιατί το σύστημα κρίνει πως η παροδικότητα στηρίζει την οικονομία… Εσύ που … μια ανάγκη προσωρινή… Εσύ… Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς με τη σκέψη κάθε παιδιού , με την ανάγκη να φωτίσεις στιγμές στο άχαρο και δύσβατο μονοπάτι της γνώσης. Είσαι εδώ… και καλείσαι να δημιουργήσεις συναισθηματικούς, ηθικούς και πνευματικούς δεσμούς. Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι ιθύνοντες πως χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή… Μην μας στερείτε όλα όσα με τόσο κόπο χτίσαμε… κάθε συναίσθημα για μας και τα παιδιά μας είναι πολύτιμο… Αφήστε μας να νιώθουμε, να ανήκουμε, να υπάρχουμε…
Η 791αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ02
Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Μολφέση Μαρία
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή…
Ο χρόνος να περνά και μεις οι αναπληρωτές κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα-μήνα να γκρεμίζουμε το τείχος που γεννά η τυπικότητα του ρόλου, η ανωνυμία και η σκληρότητα της . Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσεις την ψυχή κάθε παιδιού κόντρα στην ευκολία και την ρευστότητα της επόχης; Πόσο αντέχεις να αναμετρηθείς με την αλήθεια τους;
Εσύ που στέκεσαι μετέωρος γιατί το σύστημα κρίνει πως η παροδικότητα στηρίζει την οικονομία… Εσύ που … μια ανάγκη προσωρινή… Εσύ… Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς με τη σκέψη κάθε παιδιού , με την ανάγκη να φωτίσεις στιγμές στο άχαρο και δύσβατο μονοπάτι της γνώσης. Είσαι εδώ… και καλείσαι να δημιουργήσεις συναισθηματικούς, ηθικούς και πνευματικούς δεσμούς. Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι ιθύνοντες πως χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή… Μην μας στερείτε όλα όσα με τόσο κόπο χτίσαμε… κάθε συναίσθημα για μας και τα παιδιά μας είναι πολύτιμο… Αφήστε μας να νιώθουμε, να ανήκουμε, να υπάρχουμε…
Η 791αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ02
Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Μολφέση Μαρία
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή…
Ο χρόνος να περνά και μεις οι αναπληρωτές κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα-μήνα να γκρεμίζουμε το τείχος που γεννά η τυπικότητα του ρόλου, η ανωνυμία και η σκληρότητα της . Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσεις την ψυχή κάθε παιδιού κόντρα στην ευκολία και την ρευστότητα της επόχης; Πόσο αντέχεις να αναμετρηθείς με την αλήθεια τους;
Εσύ που στέκεσαι μετέωρος γιατί το σύστημα κρίνει πως η παροδικότητα στηρίζει την οικονομία… Εσύ που … μια ανάγκη προσωρινή… Εσύ… Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς με τη σκέψη κάθε παιδιού , με την ανάγκη να φωτίσεις στιγμές στο άχαρο και δύσβατο μονοπάτι της γνώσης. Είσαι εδώ… και καλείσαι να δημιουργήσεις συναισθηματικούς, ηθικούς και πνευματικούς δεσμούς. Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι ιθύνοντες πως χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή… Μην μας στερείτε όλα όσα με τόσο κόπο χτίσαμε… κάθε συναίσθημα για μας και τα παιδιά μας είναι πολύτιμο… Αφήστε μας να νιώθουμε, να ανήκουμε, να υπάρχουμε…
Η 791αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ02
Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Μολφέση Μαρία
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή…
Ο χρόνος να περνά και μεις οι αναπληρωτές κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα-μήνα να γκρεμίζουμε το τείχος που γεννά η τυπικότητα του ρόλου, η ανωνυμία και η σκληρότητα της . Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσεις την ψυχή κάθε παιδιού κόντρα στην ευκολία και την ρευστότητα της επόχης; Πόσο αντέχεις να αναμετρηθείς με την αλήθεια τους;
Εσύ που στέκεσαι μετέωρος γιατί το σύστημα κρίνει πως η παροδικότητα στηρίζει την οικονομία… Εσύ που … μια ανάγκη προσωρινή… Εσύ… Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς με τη σκέψη κάθε παιδιού , με την ανάγκη να φωτίσεις στιγμές στο άχαρο και δύσβατο μονοπάτι της γνώσης. Είσαι εδώ… και καλείσαι να δημιουργήσεις συναισθηματικούς, ηθικούς και πνευματικούς δεσμούς. Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι ιθύνοντες πως χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή… Μην μας στερείτε όλα όσα με τόσο κόπο χτίσαμε… κάθε συναίσθημα για μας και τα παιδιά μας είναι πολύτιμο… Αφήστε μας να νιώθουμε, να ανήκουμε, να υπάρχουμε…
Η 791αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ02
Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Μολφέση Μαρία
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή…
Ο χρόνος να περνά και μεις οι αναπληρωτές κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα-μήνα να γκρεμίζουμε το τείχος που γεννά η τυπικότητα του ρόλου, η ανωνυμία και η σκληρότητα της . Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσεις την ψυχή κάθε παιδιού κόντρα στην ευκολία και την ρευστότητα της επόχης; Πόσο αντέχεις να αναμετρηθείς με την αλήθεια τους;
Εσύ που στέκεσαι μετέωρος γιατί το σύστημα κρίνει πως η παροδικότητα στηρίζει την οικονομία… Εσύ που … μια ανάγκη προσωρινή… Εσύ… Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς με τη σκέψη κάθε παιδιού , με την ανάγκη να φωτίσεις στιγμές στο άχαρο και δύσβατο μονοπάτι της γνώσης. Είσαι εδώ… και καλείσαι να δημιουργήσεις συναισθηματικούς, ηθικούς και πνευματικούς δεσμούς. Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι ιθύνοντες πως χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή… Μην μας στερείτε όλα όσα με τόσο κόπο χτίσαμε… κάθε συναίσθημα για μας και τα παιδιά μας είναι πολύτιμο… Αφήστε μας να νιώθουμε, να ανήκουμε, να υπάρχουμε…
Η 791αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ02
Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Μολφέση Μαρία
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή…
Ο χρόνος να περνά και μεις οι αναπληρωτές κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα-μήνα να γκρεμίζουμε το τείχος που γεννά η τυπικότητα του ρόλου, η ανωνυμία και η σκληρότητα της . Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσεις την ψυχή κάθε παιδιού κόντρα στην ευκολία και την ρευστότητα της επόχης; Πόσο αντέχεις να αναμετρηθείς με την αλήθεια τους;
Εσύ που στέκεσαι μετέωρος γιατί το σύστημα κρίνει πως η παροδικότητα στηρίζει την οικονομία… Εσύ που … μια ανάγκη προσωρινή… Εσύ… Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς με τη σκέψη κάθε παιδιού , με την ανάγκη να φωτίσεις στιγμές στο άχαρο και δύσβατο μονοπάτι της γνώσης. Είσαι εδώ… και καλείσαι να δημιουργήσεις συναισθηματικούς, ηθικούς και πνευματικούς δεσμούς. Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι ιθύνοντες πως χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή… Μην μας στερείτε όλα όσα με τόσο κόπο χτίσαμε… κάθε συναίσθημα για μας και τα παιδιά μας είναι πολύτιμο… Αφήστε μας να νιώθουμε, να ανήκουμε, να υπάρχουμε…
Η 791αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ02
Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Μολφέση Μαρία
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή…
Ο χρόνος να περνά και μεις οι αναπληρωτές κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα-μήνα να γκρεμίζουμε το τείχος που γεννά η τυπικότητα του ρόλου, η ανωνυμία και η σκληρότητα της . Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσεις την ψυχή κάθε παιδιού κόντρα στην ευκολία και την ρευστότητα της επόχης; Πόσο αντέχεις να αναμετρηθείς με την αλήθεια τους;
Εσύ που στέκεσαι μετέωρος γιατί το σύστημα κρίνει πως η παροδικότητα στηρίζει την οικονομία… Εσύ που … μια ανάγκη προσωρινή… Εσύ… Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς με τη σκέψη κάθε παιδιού , με την ανάγκη να φωτίσεις στιγμές στο άχαρο και δύσβατο μονοπάτι της γνώσης. Είσαι εδώ… και καλείσαι να δημιουργήσεις συναισθηματικούς, ηθικούς και πνευματικούς δεσμούς. Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι ιθύνοντες πως χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή… Μην μας στερείτε όλα όσα με τόσο κόπο χτίσαμε… κάθε συναίσθημα για μας και τα παιδιά μας είναι πολύτιμο… Αφήστε μας να νιώθουμε, να ανήκουμε, να υπάρχουμε…
Η 791αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ02
Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Μολφέση Μαρία
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή…
Ο χρόνος να περνά και μεις οι αναπληρωτές κάθε ώρα, κάθε μέρα, μήνα-μήνα να γκρεμίζουμε το τείχος που γεννά η τυπικότητα του ρόλου, η ανωνυμία και η σκληρότητα της . Πόσο εύκολο είναι άραγε να ακουμπήσεις την ψυχή κάθε παιδιού κόντρα στην ευκολία και την ρευστότητα της επόχης; Πόσο αντέχεις να αναμετρηθείς με την αλήθεια τους;
Εσύ που στέκεσαι μετέωρος γιατί το σύστημα κρίνει πως η παροδικότητα στηρίζει την οικονομία… Εσύ που … μια ανάγκη προσωρινή… Εσύ… Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς με τη σκέψη κάθε παιδιού , με την ανάγκη να φωτίσεις στιγμές στο άχαρο και δύσβατο μονοπάτι της γνώσης. Είσαι εδώ… και καλείσαι να δημιουργήσεις συναισθηματικούς, ηθικούς και πνευματικούς δεσμούς. Αναρωτηθήκατε ποτέ όλοι εσείς οι ιθύνοντες πως χτίζονται αυτοί οι δεσμοί;
Χρειάζεται χρόνος, κόπος, αμφισβήτηση, πόνος, καρτερικότητα, εμπιστοσύνη…. Και ποιά η ανταμοιβή; Ένας κόμπος στο λαιμό και μια νέα αναμονή για μια νέα αρχή… Μην μας στερείτε όλα όσα με τόσο κόπο χτίσαμε… κάθε συναίσθημα για μας και τα παιδιά μας είναι πολύτιμο… Αφήστε μας να νιώθουμε, να ανήκουμε, να υπάρχουμε…
Η 791αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΠΕ02
Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Μολφέση Μαρία