Οι Πανελλαδικές είναι το πρώτο σοβαρό τεστ σε μια χορεία δοκιμασιών που θα συνοδεύει τους νέους συνεχώς. Δεν θα καθορίσουν όμως το πλαίσιο της ζωής τους.
Η γενιά που μπαίνει αυτές τις μέρες στην διαδικασία των εξετάσεων για την εισαγωγή της στα Πανεπιστήμια, είναι πραγματικά αξιοσημείωτη. Οι επιδόσεις τους και τα στατιστικά της σίγουρα θα αποτελέσουν κάποια στιγμή αντικείμενο επισταμένης εκπαιδευτικής μελέτης. Και οι λόγοι είναι πολλοί. Συγκυρίες, πολιτικές αστοχίες και χρόνιες ανεπάρκειες συνέθεσαν ένα σκηνικό που οι μαθητές κλήθηκαν σχεδόν να αγνοήσουν και να λειτουργήσουν σαν τίποτα να μην συνέβη.
Το πλέον αξιοσημείωτο είναι πως η γενιά του 2004 που εξετάζεται σήμερα, έχει βιώσει «άρωμα και κλίμα εξετάσεων» για τελευταία φορά στην Γ’ Γυμνασίου. Σε ένα εντελώς διαφορετικό εκπαιδευτικό και μορφωσιακό πεδίο με άλλες απαιτήσεις. Άλλους στόχους και άλλες προοπτικές. Η γενιά του 2004 καλείται σήμερα να αποδείξει πως με ενάμιση σχεδόν χρόνο τηλεκπαίδευσης (!) όλα «δούλεψαν ρολόι» και πως ουδόλως επηρεάστηκε από ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο που αλλάζει γρήγορα και βίαια.
Η γενιά του 2004 καλείται να ανταποκριθεί σε μια παραδοσιακή διαδικασία που εφάρμοσε πάνω της παντελώς μοντέρνους κανόνες. Αν αυτό δεν αποκαλείται ανθεκτικότητα και αριστεία, τότε ποιο;
Εκείνο που πάντως παραμένει σε ένα κόσμο που γρήγορα και συνεχόμενα αλλάζει είναι οι αγωνίες και τα άγχη της ελληνικής οικογένειας που «αγκομαχάει» ηθικά και οικονομικά για τη χάραξη ενός πιο λαμπρού μέλλοντος για τα νεότερα της μέλη. Και ο αγώνας της αυτός πραγματικά αξίζει τον κόπο. Που δεν συμμετέχει απλώς, αλλά συμπάσχει με τα όσα βιώνουν οι μαθητές αυτής της ηλικίας που εισέρχονται σε αυτή τη διαδικασία. Και που οφείλει να υπενθυμίζει στα παιδιά αυτά πως η αποτυχία και η επιτυχία είναι σχετικές έννοιες. Που δεν προδικάζουν την ευτυχία ή την δυστυχία.
Οι Πανελλαδικές είναι το πρώτο σοβαρό τεστ σε μια χορεία δοκιμασιών που θα συνοδεύει τους νέους συνεχώς. Δεν θα καθορίσουν όμως το πλαίσιο της ζωής τους. Οι δεξαμενές σκέψης βρίσκονται παντού. Διαμορφώνονται και επανατροφοδοτούνται στην πραγματική ζωή. Στο κυνήγι της καινοτομίας και της εφευρετικότητας. Εκεί πρέπει να τις αναζητήσουν. Και όχι σε μια πεπατημένη αυστηρής μεθοδικότητας και τυπολατρίας.
Η αναζήτηση της γνώσης είναι ανάγκη ειδικά για την νεολαία να αποτελέσει στάση ζωής. Ακόμα και αν τα «θέματα είναι δύσκολα»!
Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός και εργάζεται στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
