Ήταν Πέμπτη 4 Μαΐου του 1972, όταν η θάλασσα της Γεωργιούπολης Χανίων ζήλεψε τα νιάτα και την ομορφιά 21 μαθητριών του γυμνασίου Σπηλίου Ρεθύμνης και τις πήρε μαζί της…
50 χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από τον τραγικό πνιγμό 21 κοριτσιών στην θαλάσσια περιοχή της Γεωργιούπολης Χανίων. Το μοιραίο πρωινό της 4ης Μαίου του 1972, μια σχολική εκδρομή του εξατάξιου γυμνασίου Σπηλίου μετετράπη σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην χώρα.
Πρόκειται για μια από τις πιο συγκλονιστικές σχολικές τραγωδίες που έχουν σκεπάσει με μαύρο την Ελλάδα.
Όλα εξελίσσονταν καλά μέχρι την στιγμή που 27 μαθήτριες από τις Α’, Β’ και Γ’ τάξη – χωρίς την συνοδεία καθηγητών – επιβιβάστηκαν στην μηχανότρατα «Δύο Γιώργηδες» για μια βόλτα στον κόλπο της Γεωργιούπολης, ενώ το σκάφος ήταν γεμάτο με δίχτυα.
Λίγο τα γέλια λίγο η απροσεξία των δύο ψαράδων που είχαν επιβιβάσει τις μαθήτριες, λίγο οι απρόσεκτες μέσα στη βάρκα κινήσεις και το κακό δεν άργησε να γίνει. Η μηχανότρατα βάρκα που οδηγούσε ο 26χρονος αδελφός του ιδιοκτήτη Νικόλαος Κορδατζάκης, ένα μίλι από την ακτή, αναποδογύρισε μην αντέχοντας το μονόμπατο, όπως λέγεται στην τοπική διάλεκτο, βάρος, και τα παιδιά βρέθηκαν στη θάλασσα.
Τα δίκτυα σκέπασαν τα κορίτσια που άλλα γνώριζαν κολύμπι και άλλα όχι. Σαν ένα κουβάρι σωμάτων και ψυχών παρά τις προσπάθειές τους βρέθηκαν στο βυθό.
To πρωτοσέλιδο των Νέων μία μέρα μετά την τραγωδία
«Πέσαμε στη θάλασσα και καταφέραμε να σύρουμε από τα δίχτυα πέντε-έξι μαθήτριες που ήταν ακόμη ζωντανές και στη συνέχεια τις μεταφέραμε στο οχηματαγωγό του Ναυτικού που έπλεε δίπλα μας. Για δυόμιση ώρες βουτούσαμε και βγάζαμε πτώματα κοριτσιών από τη θάλασσα». Έβγαζαν πτώματα αγκαλιασμένα. Δύο αδερφές πνίγηκαν μαζί και η οικογένειά τους ξεκληρίστηκε. Αυτή ήταν η στιγμή που αποτυπώθηκε πιο έντονα στους διασώστες.
Μόνο η Στυλιανή Γλυνιαδάκη ήξερε κολύμβηση και κατάφερε με ηρωική αυταπάρνηση να σώσει δύο ακόμη συμμαθήτριές της, ενώ άλλες τρεις κατάφεραν να σωθούν καθώς δεν είχαν μπλεχτεί στα δίχτυα.
Μέσα σε λίγες ώρες, η Γεωργιούπολη και η θάλασσά της, το νοσοκομείο και οι γειτονιές, γέμισαν οργή, θρήνο, δάκρυα και κατάρες.
Στην παραλία της Γεωργιούπολης ανασύρονται νεκρά 21 κορίτσια ηλικίας 13-15 ετών. Επρόκειτο για τις:
Δουλγεράκη Ευαγγελία, Δουλγεράκη Αιμιλία (δίδυμες αδελφές). Δουλγεράκη Αικατερίνη (εξαδέλφη τους), Φουσταλιεράκη Αμαλία, Σειραγάκη Αικατερίνη, Λογιάκη Αικατερίνη, Μαρκουλιδάκη Αννα, Μπιζιριαννάκη Ελένη, Παγκάκη Ολυμπία, Παπαδάκη Αννα, Χατζηδάκη Γαρυφαλλιά, Τσαγκαράκη Βάσω, Θεοδοσάκη Χρυσή Κυριακάκη Μαργαρίτα, Κουμεντάκη Αικατερίνη, Τσιγδινού Μαρία, Στρατηδάκη Ειρήνη, Παπαδάκη Μαρία, Σειραγάκη Μαρία, Λιμάκη Ιωάννα, και Λαγουδάκη Θεοδοσία.
Τα μικρά κορίτσια προέρχονταν από τα χωριά της τότε επαρχίας Αγ. Βασιλείου Σπήλι, Μιξόρρουμα, Μουρνέ, Κεντροχώρι, Κισσός, Λαμπρινή, που βυθίστηκαν στο πένθος.
Σαν νεκροί οι ίδιοι οι γονείς ακολουθούσαν τα φέρετρα των παιδιών τους στην τελευταία τους κατοικία, με μισοχαμένες τις αισθήσεις, με βλέμμα απλανές μπροστά στην ασύλληπτη συμφορά, με μάτια στραγγισμένα από τα δάκρυα. Ακόμη και σήμερα, μέλη των οικογενειών των αδικοχαμένων κοριτσιών ζουν σιωπηλή ζωή, κλεισμένη στο δικό τους κόσμο που από τότε έχουν φτιάξει.
Σύμφωνα με τα όσα δημοσιεύσαν την εποχή εκείνη οι εφημερίδες κρίθηκε «ένοχος ανθρωποκτονιών κατά συρροή εν συνειδήσει», ο λεμβούχος Ν. Κορδατζάκης και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 3 ετών, «Ενοχοι …άνευ συνειδήσεως» κρίθηκαν οι καθηγητές Ιω. Τσαγκαράκης και Στυλιανή Στυλιανουδάκη (φυλάκιση 18 μηνών), ενώ στους Ι. Χαριτζόπουλο και Ζωή Ριτσάτου- Παπαδάκη επιβλήθηκε ποινή ενός έτους με αναστολή.
Π
που μοριοδοτεί και στους δύο πίνακες
