Όσοι αναπνέουν την κιμωλία μέσα στην τάξη γνωρίζουν ότι η γνώση δεν είναι ένα πιάτο φαγητό που μπορεί κανείς να το φάει με μια κουταλιά αρκεί να του δοθεί μεγάλο κουτάλι.
Και νέα εγκύκλιος του γενικού γραμματέα του ΥΠΑΙΘ κ.Αλεξανδρου Κόπτση για την ολοκλήρωση της εξεταστέας ύλης τόσο των Πανελλαδικών όσο και των Προαγωγικών Εξετάσεων Α΄ και Β΄ Λυκείου, έρχεται στα σχολεία και βάζει τέλος σε κάθε περίπτωση μείωσής της και των γονέων και τις επισημάνσεις των ότι είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί.
Το έγγραφο, κρίκος μιας αλυσίδας Εγγράφων του Γ.Γ του ΥΠΑΙΘ κ. με το ίδιο θέμα, γεγονός που δείχνει την «πρεμούρα» του υπουργείου να ολοκληρωθεί -έστω τυπικά- η εξεταστέα ύλη.
Σε όλα τα Έγγραφα του ΥΠΑΙΘ που αφορούν το θέμα της εξεταστέας ύλης ορίζεται ότι «υπεύθυνοι για την ολοκλήρωση της ύλης είναι οι διδάσκοντες. Όπου παρατηρείται καθυστέρηση στη διδασκαλία των μαθημάτων που εξετάζονται στις προαγωγικές εξετάσεις παρακαλούνται οι Διευθυντές των Γενικών Λυκείων σε συνεργασία με τους συλλόγους διδασκόντων να προβαίνουν σε αναμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος με σκοπό την ολοκλήρωσή της».
Θα μπορούσε να σημειώσει κανείς ότι το υπουργείο Παιδείας να έχουν ολοκληρώσει την εξεταστέα ύλη της Α΄, Β΄ και Γ΄ Λυκείου μέχρι τη λήξη των μαθημάτων χωρίς να έχει πει στους διδάσκοντες πότε λήγουν τα μαθήματα (το ανακοίνωσε μόλις την Παρασκευή 8 Απριλίου), έτσι ώστε να μπορούν να υπολογίσουν πόσες ώρες διαθέτουν.
Ωστόσο, το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι το ΥΠΑΙΘ μεταθέτει στους εκπαιδευτικούς την ευθύνη για την ολοκλήρωση της ύλης, παρά το γεγονός ότι καιρό τώρα μαθητές, γονείς και , εκφράζουν με κάθε τρόπο την αγωνία αλλά και την διαμαρτυρία τους για τις συνθήκες που έχει διαμορφώσει η πανδημία.
Θυμίζουμε ότι εκπαιδευτικοί και μαθητές είχαν εντοπίσει εδώ και μήνες ότι θα υπάρξει πρόβλημα στην ολοκλήρωση της ύλης τόσο για τις πανελλαδικές εξετάσεις όσο και για την Α’ και Β’ Λυκείου, που από φέτος θα λειτουργήσει η Τράπεζα Θεμάτων και γι’ αυτό ζητούσαν και ζητούν τη μείωση της ύλης.
Και να το πούμε καθαρά: “Για τα μάτια της Τράπεζας Θεμάτων” το ΥΠΑΙΘ ορίζει την αναμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος με στόχο “την έγκαιρη και αποτελεσματική ολοκλήρωση της εξεταστέας ύλης”. Προφανώς όλα γίνονται για την “έγκαιρη” και όχι για την “αποτελεσματική” καθώς όλη η εκπαιδευτική κοινότητα εβδομάδες τώρα έχει διαμηνύσει ότι είναι ακατόρθωτο εγχείρημα η ολοκλήρωση της ύλης.
Τι επιμελώς «ξεχνούν» οι αρχιερείς της εκπαιδευτικής κανονικότητας;
– Ότι είναι οι ίδιοι που άφησαν τα σχολεία με υπερφορτωμένες τάξεις με αποτέλεσμα χιλιάδες μαθητές και εκατοντάδες εκπαιδευτικοί να μολύνονται από τον ιό και να μεγάλα χρονικά διαστήματα, μια σχολική διαδικασία που προχωρούσε και προχωρά με πολλά εμπόδια λόγω των ειδικών συνθηκών που διαμορφώνει η πανδημία. Καθημερινά rapid test, αναμονή στην ουρά για ιχνηλάτηση, καθηγητές μαθημάτων κατεύθυνσης σε καραντίνα, χιλιάδες μαθητές που νοσούν έρχονται να προστεθούν στη ζημιά που άφησε η πολύμηνη τηλεκπαίδευση, στα μεγάλα μαθησιακά ελλείμματα που φαίνονται καθαρά δια γυμνού οφθαλμού.
– Ότι είναι οι ίδιοι που άφησαν δεκάδες εκατοντάδες σχολεία και χιλιάδες μαθητές χωρίς εκπαιδευτικούς για μεγάλα εκπαιδευτικά διαστήματα και αυτό μπορεί κανείς εύκολα να το διαπιστώσει απλά κοιτάζοντας τα χρονικά διαστήματα που προσλήφθηκαν και προσλαμβάνονται μέχρι και τώρα χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικοί για να καλύψουν ισάριθμα εκπαιδευτικά κενά που «έχασκαν» μέρες και εβδομάδες.
Επί της ουσίας, επιβάλουν στα σχολεία την όπως-όπως κάλυψη της εξεταστέας ύλης ή την αναμόρφωση του προγράμματος, πολλαπλασιάζοντας τις ώρες των εξεταζόμενων μαθημάτων του Λυκείου, εις βάρος των άλλων μαθημάτων και των μαθητών των άλλων τάξεων. Για χάρη της εξεταστέας ύλης και της Τράπεζας Θεμάτων που τροφοδοτείται από αυτήν οι μαθητές της Α΄ και Β΄ Λυκείου θα πρέπει «χωνέψουν» σε λίγες εβδομάδες όσα θα έπρεπε να διδαχθούν σε ένα σχολικό έτος.
Η «παιδαγωγική» φιλοσοφία του υπουργείου Παιδείας
Αυτή είναι λοιπόν η «παιδαγωγική» φιλοσοφία του υπουργείου Παιδείας. Αφήνουν το σχολείο χωρίς καθηγητές, παρά τις διαμαρτυρίες της εκπαιδευτικής κοινότητας κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Καλύπτουν κάποια από τα κενά στα μέσα Γενάρη και, εκβιάζοντας τους εκπαιδευτικούς, απαιτούν να γίνει ένα πασάλειμμα σε όλες τις τάξεις, ίσα για να φαίνεται ότι βγήκε η ύλη, για να επιβάλουν την τράπεζα Θεμάτων που τρέφεται από την εξεταστέα ύλη και να θερίσουν τους αδύναμους.
Είναι φανερό ότι το «τρέξιμο» στην εξεταστέα ύλη» ήταν και παραμένει ένα μεγάλος βραχνάς. Αγνοεί το Υπουργείο Παιδείας ότι στα περισσότερα μαθήματα η εξεταστέα ύλη μόνο τυπικά μπορεί να ολοκληρωθεί λόγω του αυξημένου όγκου της; Όχι βέβαια. Φυσικά το γνωρίζει αλλά δεν το απασχολεί καθώς είναι της αντίληψης ότι «το να “βγάλεις” την ύλη είναι αξία. Το να μορφώσεις μαθητές είναι απλώς ξεπερασμένη ιδεοληψία».
Και αν το Υπουργείο Παιδείας ορίζει ότι «όπου παρατηρείται καθυστέρηση στη διδασκαλία των μαθημάτων που εξετάζονται στις προαγωγικές εξετάσεις παρακαλούνται οι Διευθυντές των Γενικών Λυκείων σε συνεργασία με τους συλλόγους διδασκόντων να προβαίνουν σε αναμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος με σκοπό την ολοκλήρωσή της», όσοι αναπνέουν την κιμωλία μέσα στην τάξη γνωρίζουν ότι η γνώση δεν είναι ένα πιάτο φαγητό που μπορεί κανείς να το φάει με μια κουταλιά αρκεί να του δοθεί μεγάλο κουτάλι.
Στοιχειώδη γνώση να έχει κάποιος για την κατάσταση στις σχολικές τάξεις και για τους όρους της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της μάθησης αντιλαμβάνεται ότι η επιτάχυνση στην παράδοση της ύλης έχει καταστρεπτικές συνέπειες καθώς χιλιάδες μαθητές που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους επιβαλλόμενους εντατικούς ρυθμούς αποθαρρύνονται και ενσωματώνουν την ήττα.
Συνέπειες όμως υπάρχουν και για τον εκπαιδευτικό που μπορεί να οδηγηθεί γρήγορα στην απώλεια του παιδαγωγικού του ρόλου, του δασκάλου εμψυχωτή, καθώς θα σπρώχνεται να μετεξελιχθεί σε μικρόψυχο ελεγκτή, έναν συμβολαιογράφο επιδόσεων, εξεταστή, επιτηρητή, διορθωτή, έναν κακοπληρωμένο τεχνικό χωρίς διάθεση και χαμόγελο.
Δεν χρειάζεται να καταναλώσουμε πολύ στατιστική για να αποδείξουμε ότι στήνεται ήδη ένας ολοκληρωμένος και «θωρακισμένος μηχανισμός αναχαίτισης» όσων ετοιμάζονται στο μέλλον να χτυπήσουν τις πόρτες του Λυκείου. Πολύ γρήγορα η λειτουργία της «Τράπεζας» θα αυξήσει τη σχολική θνησιμότητα, δηλαδή την απόρριψη ή τους συγγενείς της, δηλαδή, την ενσωμάτωση της αδυναμίας, την απόγνωση, την αναχαίτιση, το ψαλίδισμα των προσδοκιών, το φόβο και την εγκατάλειψη. Μα θέλει το Υπουργείο Παιδείας ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Πρωτίστως! Επείγεται να «ξεσκαρτάρει» το Γενικό Λύκειο, να το «ελαφρώσει», σαν μια επιχείρηση που θέλει να απαλλαγεί από το προσωπικό της.
