«Σε τίποτα δεν διαφέρει το να μην υπάρχουν νόμοι από το να μην εφαρμόζονται οι νόμοι» – Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
Τα τελευταία χρόνια γύρω από τα ζητήματα στην εκπαίδευση εκδηλώνεται έντονο ενδιαφέρον τόσο στη χώρα μας, όσο και παγκόσμια και ιδιαίτερα για τις διαστάσεις που αφορούν στην ποιότητα στην εκπαίδευση και στη σύνδεσή της με την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Η έρευνα για τη σχολική αποτελεσματικότητα, ουσιαστικά ξεκίνησε από τις Η.Π.Α. και τη Δυτική Ευρώπη, μετά τη δημοσίευση των ερευνών του Coleman και των συνεργατών του (1966), όπως και του Jencks και των συνεργατών του (1971).
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στη μεγάλη πρόκληση , μετά από παλινωδίες , « μεταρρυθμίσεις» για την αξιολόγηση, της οποίας ζητούμενο πια δεν είναι το αν αυτή εφαρμοστεί, αλλά το πώς θα εφαρμοστεί και το πώς θα πορευθεί.
Η αξιολόγηση και η πορεία της είναι μια δύσκολη παιδαγωγική στάση ευθύνης, η οποία δεν έχει ανάγκη από ισορροπιστές , «κεκαλυμμένους» αρνητές ή «φανερούς» υπονομευτές αλλά απαιτεί:
• Εργασιακή κουλτούρα επικοινωνίας, συνεργασίας, σεβασμού και αυτοδεσμεύσεων
στην εκπαίδευση.
• Ικανά στελέχη, τα οποία διαθέτουν προσωπικότητα, γνώση, ήθος και αγάπη για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς και όχι να άγονται και να φέρονται από συνδικαλιστικά «παιχνίδια» και πρόσκαιρους τακτικισμούς και εντυπωσιασμούς.
Μέσα σε αυτή τη διαδικασία υπάρχει και η αντιθεσμική «βαβυλωνία» κάποιων φορέων της εκπαίδευσης, η οποία έχει παρελθόν ,με άρνηση εφαρμογής της εκπαιδευτικής πολιτικής , με βασικό σύνθημα «Δεν αξιολογώ , δεν αξιολογούμαι» , τις δηλώσεις : “θα ακυρώσουμε στην πράξη την αξιολόγηση και το Σώμα Μονίμων Αξιολογητών” μετά την ψήφιση του 2525/1997 και πρόσφατα ο «Δούρειος ίππος» των «ενιαίων» κειμένων , όπου στοχεύει κατά τα λεγόμενα των «εμπνευστών» των , στην ακύρωση της αξιολόγησης στην πράξη.
Ξεκινά η διαδικασία της αξιολόγησης , μετά την ψήφιση Νόμων κλπ και ζούμε καταστάσεις παιδαγωγικής εκτροπής….Κυκλοφορούν στο διαδίκτυο «ενιαία» κείμενα και οι Σύλλογοι Διδασκόντων , για να αποφύγουν τις «συνέπειες» της μη συμμετοχής στη διαδικασία (Βλ. 114 ) κάνουν «αντιγραφή» -«επικόλληση» στην ειδική πλατφόρμα του ΙΕΠ , των εν λόγω κειμένων και αναμένουν «περιχαρείς» για τη «συμμετοχή» στη διαδικασία της αξιολόγησης , αφού με αυτή την κίνησή τους και συμμετέχουν και ακυρώνουν τη «διαδικασία» της αξιολόγησης, το σχολιασμό την «ανατροφοδότηση» του οικείου ΣΕΕ.
Στο μεσοδιάστημα , τα κατά τόπους συνδικαλιστικά σωματεία, καλούν σε συναντήσεις τους ΣΕΕ, της συνδικαλιστικής περιοχής και τους εφιστούν την προσοχή…πως στην Ανατροφοδότησή τους …«θέλουν δεν θέλουν θα αποδεχθούνε τα «ενιαία» κείμενα, ως Σχέδια Δράσης, διαφορετικά θα τους βρούνε μπροστά τους…» Οι εν λόγω «προτροπές» των συνδικαλιστών δεν προβλέπονται θεσμικά από πουθενά και θα έλεγα ότι είναι «εφεύρεση», ελληνικής επινόησης!!! Όπερ και εγένετο σε κάποιες περιπτώσεις, λίγες, ΣΕΕ-ΠΕ ,πανελλαδικά.
Δυο ΣΕΕ-ΠΕ, προς το παρόν, που «τόλμησαν» να καταγράψουν στην ειδική πλατφόρμα του, εκ του Νόμου, τη θεσμική τους άποψη για τα «ενιαία» κείμενα, υπέστησαν:
Διαδικτυακό ,προσωπικό διασυρμό, διακίνηση περιεχομένου κειμένων , εγγράφων . Υπηρεσιακών, Διοικητικών κλπ.( Βλ, Ανατροφοδότηση ) , υποθέσεις προσωπικών δεδομένων αντιθεσμική «κριτική» για πράξεις και ενέργειες , Στελεχών Εκπαίδευσης κλπ ενεργειών και πράξεων που άπτονται της Διοικητικής παρέμβασης , για τέλεση πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Σημειώνεται δε , πέραν των προφορικών δηλώσεων της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ για τα ¨ενιαία¨ κείμενα υπάρχει και το υπ.αρ. 144032/ΓΔ4, 10/11/2021 έγγραφο του ΥΠΑΙΘ, ‘όπου μεταξύ των άλλων αναφέρονται και τα εξής: «…θα θέλαμε να σας επισημάνουμε πως η ανάρτησή σας στην πλατφόρμα του ΙΕΠ του προδιαμορφωμένου κειμένου αξιολόγησης, το οποίο δεν περιέχει εξατομικευμένα στοιχεία ανά κατηγορία και τα προβλεπόμενα στις ισχύουσες διατάξεις και δεν έχει λάβει υπόψη τις ιδιαιτερότητες της σχολικής σας μονάδας, δεν πληροί τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις που θέτει το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο εν συνόλω, συνεπώς δεν είναι σύννομη και θεωρείται μη γενόμενη….»
Φυσικά οι δεσμεύσεις όλων μας σε κοινά νοήματα, τα οποία καλλιεργούνται σε ένα περιβάλλον διαλόγου, επικοινωνίας και σεβασμού των δημοκρατικών πλαισίων είναι τα μόνα που μπορούν να συμβάλουν στην αμοιβαία κατανόηση των εκπαιδευτικών στις αρχές και στους σκοπούς της σχολικής μονάδας και να καλλιεργήσουν τη συναίσθηση της ευθύνης προσφοράς στην εκπαίδευση και τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου.
Οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να φοβούνται και δεν θα πρέπει να απορρίπτουν την αξιολόγηση , πχ μέσω «ενιαίων» κειμένων. Πρέπει να νοιώθουν την ανάγκη συμμετοχής σε γνήσιο διάλογο , σε υπαρκτές ανάγκες της σχολικής ταυτότητας για να μπορέσουν να εκφράσουν τις επιφυλάξεις, τους φόβους και τις φοβίες τους. Πρέπει αυτό να γίνει μέσα σε πλαίσια εφικτά, ειλικρινή και όχι σε «εικονική» πραγματικότητα , αλλά «ενώπιος ενωπίω», διαφορετικά η δυνατότητα του εκπαιδευτικού λόγου που πρέπει να αρθρωθεί και να ακουστεί θα είναι «άγραφος χάρτης» και ο μη κερδισμένος θα είναι ο μαθητής/τρια της ελληνικής κοινωνίας που χάρη αυτών υφιστάμεθα όλοι μας , οι Εκπαιδευτικοί, Στελέχη Εκπαίδευσης κλπ Φορείς .
Από τον Σκρέτα Δ. ΣΕΕ-ΠΕ70, στο 6ο ΠΕΚΕΣ Αττικής
