Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, στο σημερινό υπουργικό Συμβούλιο, κατά την εισαγωγική του ομιλία για για το Σχέδιο Νόμου για τα ΑΕΙ, το οποίο θα παρουσιάσει η υπουργός Ν. Κεραμέως , είπε τα εξής:
“Σήμερα έχουμε μία πιο περιορισμένη ημερήσια διάταξη. Έχουμε όμως ένα πάρα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο. Ένα νομοσχέδιο για την ποιοτική, ουσιαστική αναβάθμιση των πανεπιστημίων μας.
Είναι σημαντικότατες ρυθμίσεις που δίνουν βάρος από τη μία στην ποιότητα των σπουδών και από την άλλη στη σύνδεσή τους με την αγορά εργασίας. Δίνουν βάρος στη συνεργασία των ιδρυμάτων μεταξύ τους, αλλά και με οργανισμούς του εξωτερικού.
Ενώ λύνεται, επιτέλους, και με δραστικό τρόπο το μεγάλο ζήτημα της αναγνώρισης των πτυχίων της αλλοδαπής, το οποίο δεν θα γίνεται πια με ατομικές αιτήσεις, αλλά με βάση ένα ενιαίο μητρώο, το οποίο θα συνταχθεί με σαφή επιστημονικά κριτήρια.
Τελειώνει πια οριστικά αυτή η αφόρητη ταλαιπωρία του ΔΟΑΤΑΠ, με σημαντικές παρεμβάσεις οι οποίες θα ψηφιστούν σε αυτό το νομοσχέδιο.
Είναι πολλές οι τολμηρές αλλαγές του νομοσχεδίου. Δεν θέλω να προκαταλάβω αυτά τα οποία θα πει η υπουργός. Προσωπικά συγκρατώ την άρση των στεγανών μεταξύ των τμημάτων, μεταξύ των σχολών.
Αυτό το οποίο αποκαλούμε το εσωτερικό πρόγραμμα Erasmus, αν μπορούμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε έναν μηχανικό παραγωγής να παρακολουθήσει μαθήματα φιλοσοφικής, να μπορέσουμε να διευρύνουμε το γνωστικό πεδίο των φοιτητών μας.
Είναι μία πάρα πολύ σημαντική καινοτομία αυτή την οποία εισάγουμε. Όπως σημαντική είναι και η πρακτική άσκηση των επαγγελματικών μεταπτυχιακών.
Όλα αυτά θα γίνουν γέφυρες μεταξύ πτυχίου και της μελλοντικής καριέρας των αποφοίτων. Επισημαίνω, επίσης, την ενίσχυση της έρευνας με την πρόσκληση επισκεπτών καθηγητών του εξωτερικού, την ίδρυση κοινών κέντρων μεταξύ των πανεπιστημίων.
Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά μέτρα τα οποία έχουν ως κύριο μέλημα την αναβάθμιση της ποιότητας των σπουδών. Το βλέμμα μας είναι στραμμένο πρώτα και πάνω απ’ όλα στον φοιτητή. Αυτόν υπηρετούμε και έχουμε μία υποχρέωση: το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα να παρέχει πτυχία με αντίκρισμα, τα οποία θα προετοιμάζουν τον φοιτητή για την πολυπλοκότητα ενός κόσμου ο οποίος αλλάζει συνέχεια.
Η παιδεία ήταν πάντα στη χώρα μας, η δημόσια παιδεία, βασικός ιμάντας κοινωνικής κινητικότητας. Οφείλει να παρέχει σε όλους πραγματικά εφόδια προόδου. Και θα έλεγα ότι είναι και ένα πεδίο που δοκιμάζεται τελικά η φιλελεύθερη σκέψη απέναντι στο δόγμα της καθήλωσης. Και γι’ αυτό και η μεταρρυθμιστική αυτή τομή έχει τόσο μεγάλη σημασία”.
