Ο εκπαιδευτικός Γιώργος Καββαδίας γράφει για τις αθέατες πλευρές των εσωτερικών κανονισμών που προωθεί το ΙΕΠ στα σχολεία
Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΦΕΚ 491/τ.Β΄/09-02-2021 κατόπιν της υπ΄αριθμ. 50/22-10-2020 Πράξης του ΔΣ του ΙΕΠ)
Οι οδηγίες του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) προς όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας που αφορούν στην εμφάνιση των μαθητών, στη συμπεριφορά, στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις μαθητών και εκπαιδευτικών στον ενδεικτικό Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας των Γυμνασίων και Λυκείων.
«Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»
Άλλη μια καινοτομία στο όνομα της παιδαγωγικής ευαισθησίας σερβίρει ως πολύτιμο δώρο στην εκπαιδευτική κοινότητα το ΥΠΑΙΘ, αυτή τη φορά με το επίχρυσο περιτύλιγμα της παιδαγωγικής μέριμνας και της αναβάθμισης της σχολικής ζωής. «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» όμως, όταν τέτοια αγαθά «προσφέρονται» από ένα υπουργείο που κατεδαφίζει και ξεπουλά το δημόσιο σχολείο κι από μια Υπουργό που αγνοεί βασικές αρχές της Παιδαγωγικής και αποκλείει ρατσιστικά χιλιάδες μαθητές των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων και απομακρυσμένων περιοχών της χώρας με την Τράπεζα θυμάτων και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και τη γενικότερη αντιεκπαιδευτική της πολιτική.
Μια εύσχημη και καλοστημένη παιδαγωγική ρητορική ωστόσο, η οποία δε θα άφηνε ασυγκίνητο και τον πλέον κακοπροαίρετο ή καχύποπτο αναγνώστη καλύπτει τον Εσωτερικό Κανονισμό, μια έκθεση ιδεών που δίνει την ψευδαίσθηση της συλλογικής και δημοκρατικής οργάνωσης του σχολείου, όπου όλοι οι φορείς συμμετέχουν και συναποφασίζουν. Όμως στην ουσία τα πάντα επιβάλλονται από τα πάνω με δεδομένη την αυταρχική δομή και λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος.
Άλλωστε μια προσεκτική ανάγνωση του ενδεικτικού ΕΚ του ΙΕΠ αρκεί. Αναφέρεται συγκεκριμένα: «Ο Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας του Σχολείου (άρθρο 37, Ν.4692/2020) βασίζεται σε όσα προβλέπονται από την πολιτεία για την εκπαίδευση και τη λειτουργία των δημόσιων και ιδιωτικών Σχολείων και βασίζεται στις αποδεκτές παιδαγωγικές αρχές…»
Άρα η συμμετοχή στη σύνταξη του κανονισμού είναι συνενοχή που καταλήγει σε συνδιαχείριση στο πλέον αντιδραστικό και αντιπαιδαγωγικό έργο της εποπτείας, της καταστολής και της πειθάρχησης των μαθητών μας.
” Όταν ακούω τάξη ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει”
Ο στόχος μιας τέτοιας διαχείρισης είναι διπλός: από τη μια παρουσιάζει στην κοινωνία μια εξωραϊσμένη εικόνα των πλέον αντιδραστικών εκπαιδευτικών πολιτικών που εφαρμόζει, με μηδαμινό άλλωστε κόστος, αφού οι δαπάνες για το δημόσιο σχολείο συρρικνώνονται συστηματικά για να περισσέψει κανένα ευρώ για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που εισβάλλουν από την πίσω πόρτα η μια μετά την άλλη, κι από την άλλη, αξιοποιώντας με τέχνη το δόγμα της «ατομικής ευθύνης», επιδιώκει να μεταθέσει για άλλη μια φορά την ευθύνη για τα προβλήματα της ενδοσχολικής κοινότητας αποκλειστικά και μόνο στους εκπαιδευτικούς – να μην ξεχνάμε πως επιλέγουν οι ίδιοι τον σύμβουλο με διαδικασίες προσοντοαξιολόγησης- που καλούνται να αναλάβουν πολλαπλούς και επικίνδυνους ρόλους κρατώντας λεπτές ισορροπίες στο τεντωμένο σκοινί ενός ήδη ποδοπατημένου δημόσιου σχολείου που έχει αφεθεί στη μοίρα του και στα νύχια των ιδιωτικών συμφερόντων.
Είναι ολοφάνερο πως ο πραγματικός του στόχος είναι να μεταφέρει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς στην καρδιά της κοινότητας μετατρέποντας τους εκπαιδευτικούς σε παιδονόμους-ελεγκτές των μαθητικών στάσεων και συμπεριφορών πίσω από τη μάσκα του Συμβούλου Σχολικής ζωής.
Στο στόχαστρο η οργανωμένη δράση & οι μαθητικές κινητοποιήσεις
Η κυβέρνηση και το υπουργείο όταν αναφέρονται σε «κρίσεις» στην εκπαιδευτική κοινότητα και σε «ακραίες» και «αντικοινωνικές» συμπεριφορές μαθητών, εννοούν κυρίως τις αποχές, τις καταλήψεις, τις παραστάσεις διαμαρτυρίας και την ζωντανή, ουσιαστική αγωνιστική δράση τους. Η οργανωμένη δράση των μαθητών και οι μορφές πάλης που επιλέγουν κάθε φόρα μέσα από συλλογικές διαδικασίες για τα σοβαρά ζητήματα που τους απασχολούν αποτελούν υγιή, παιδαγωγική και υπεύθυνη κοινωνική στάση. Από την άλλη όμως οι «αθώοι» κατά τ’ άλλα θεσμοί είναι αυτοί που κάτω από ορισμένες συνθήκες και συγκυρίες λειτουργούν ως μηχανισμοί καθοδήγησης συμπεριφορών, διαθέσεων και ιδεολογικού παρεμβατισμού, μηχανισμοί καταστολής κόντρα και έξω από τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών και των νέων συνολικά.
Αιτήματα που προβάλλει η εκπαιδευτική κοινότητα:
Τη στελέχωση όλων των σχολικών μονάδων και όλων των δομών συμβουλευτικής, παιδαγωγικής και ψυχολογικής υποστήριξης με μόνιμο εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κλπ).
Πρόσληψη του απαραίτητου υποστηρικτικού και βοηθητικού προσωπικού με συμβάσεις μόνιμης και σταθερής εργασίας.
Να μη στερηθεί κανένας μαθητής την απαραίτητη εξειδικευμένη βοήθεια που έχει ανάγκη, από την κατάλληλη ειδικότητα
Μόνιμο προσωπικό στα τμήματα ένταξης.
Γενναία χρηματοδότηση της Ειδικής Αγωγής από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όχι περικοπές στην υγεία και την παιδεία.
