Η θεωρία του αγέννητου δασκάλου

Η θεωρία του ( έργο πλέον δικό μου, που δεν θα υποβληθεί πουθενά για έγκριση, παρά μόνο στην καρδιά των μαθητών μου) στηρίζεται σε ορισμένες αρχές

• Ο δάσκαλος, είναι  ένας τεμπέλης  που κάθετε  3 μήνες  το  καλοκαίρι ( βέβαια η αλήθεια  είναι λιγότερο από μήνα, αφού προσμετρούνται και ο 1 μήνας  άδειας  που  όλοι οι  εργαζόμενοι παίρνουν, και τα  σ/κ)  και  15 ημέρες  τις  γιορτές  που οι  κανονικές εργάσιμες  είναι 3  ανά  αργία, μικρά  γράμματα αυτά
• Ο δάσκαλος  είναι  αυτός  που  χωρίς  κανένα  μέσο ή  ενημέρωση, αλλά  μόνο με  το μεράκι  και την αγάπη του  για  τα  παιδιά  μας, θα μάθει ξαφνικά  να  κάνει τηλεργασία , θα  διαχειριστεί  τους φόβους των μικρών μαθητών του, θα  σταθεί δίπλα τους να τους  εμψυχώνει με το χαμόγελο του  και  θα προσπαθεί να  τους  προσαρμόσει στις νέες  συνθήκες
• Είναι αυτός  που  θα  γίνει μόνιμος μετά  από  καμιά  15αρία χρόνια αναπληρωτής, αφού  γυρίσει  σε  κάθε  μέρος  της χώρας μας, στα  πιο  απομονωμένα  και δυσπρόσιτα σχολεία της, με  μια  βαλίτσα στο χέρι, χωρίς σπίτι  για  800 ίσως  ευρώ τον χρόνο και που το καλοκαίρι  θα  απολυθεί  για  να επαναπροσληφθεί  από τον επόμενο Σεπτέμβρη, ή τον Οκτώβρη, ή τον Νοέμβρη πολλές  δε  φορές  μετά  τον επόμενο Γενάρη ή το Πάσχα
• Δεν δουλεύει πολύ, λες  και δεν προετοιμάζεται στο σπίτι του  καθημερινά  για  την  επομένη, δεν  ενημερώνετε  εξ ιδίων για  τις  νέες  εξελίξεις τις επιστήμης του, δεν καλείται καθημερινά  σε  συναντήσεις με συμβούλους και  συντονιστές εκπαιδευτικού έργου  και άλλους
• Δεν  είναι αυτός που του  εμπιστευόμαστε το πιο  σημαντικό, την υγεία  και  την εκπαίδευση των παιδιών μας καθημερινά, δεν προσπαθεί να  μειώσει κοινωνικές διαφορές, να  επιλύσει οικογενειακά προβλήματα, να  συμβουλεύσει και να  μεσολαβήσει σε  διάφορες υπηρεσίες
• Ίσως  βέβαια, θεωρείται από  τους υψηλόμισθους  του δημόσιο τομέα  αφού έχει μισθό περί τα  1200  ευρώ καθαρά μετά  από  25  χρόνια  υπηρεσίας, χωρίς  καμιά  άλλη παροχή, ξέχασα  βέβαια  τα  εύκολα  ευχαριστώ  και  τα  ανέξοδα  χειροκροτήματα  για  τη  δράση τους.
• Βέβαια  είναι  αυτοί που θέτουν σε  κίνηση  την  οικονομική δραστηριότητα των χωρών, αφού απελευθερώνουν τους γονείς από  την φύλαξη των παιδιών τους  δίνοντάς  τους  την  δυνατότητα να εργαστούν, να  αποκτήσουν εισοδήματα  και να κινήσουν την παραγωγική διαδικασία, η πρόσφατη καραντίνα το  ανέδειξε.
• Αξιολογείται συνεχώς  από  τους  γονείς αλλά  περισσότερο  από  τους  μικρούς  του  μαθητές  με   μοναδικό  δείκτη  αξιολόγησης.