«Έμεινε δίπλα σου – άγαλμα ακούνητο χωρίς φαγητό, χωρίς νερό και χωρίς γαβγίσματα»
Ένας 60χρονος εργάτης γης από το Πακιστάν, ο Ευτύχας, όπως ήταν γνωστός στον Πλατανιά του Πηλίου, άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στο δωμάτιό του.
Όπως αναφέρει το , όλοι στο χωριό, τα τελευταία 20 χρόνια που ζούσε εκεί, τον αγαπούσαν και τον έπαιρναν για δουλειά σε αγροτικές εργασίες τους χωρίς να ρωτούν πολλά για τη ζωή του.
Όλοι γνώριζαν τον Ευτύχα, το καλό παιδί και το φωνακλάδικο , που ήταν η μοναδική του παρέα.
Τις τρεις τελευταίες ημέρες δεν είχε δώσει κανένα σημείο ζωής, όταν τον αναζήτησε για δουλειά ένας εργάτης από την περιοχή. Πήγε στο χωριό, χτυπούσε την πόρτα και δεν του άνοιγε κανείς, αλλά δεν γαύγιζε ούτε το σκυλί. Έτσι τον πήρε τηλέφωνο και το άκουσε να χτυπά μέσα στο σπίτι. Ανησύχησε και αμέσως κάλεσε την αστυνομία. Όταν οι αστυνομικοί άνοιξαν την πόρτα βρήκαν τον Ευτύχα πεσμένο στο πάτωμα και το κυνηγόσκυλό του πάνω στο άψυχο σώμα, βουβό και ακίνητο.
Ο Σταμάτης Παπαδήμος, κάτοικος του Πλατανιά, δήλωσε ότι ο Ευτύχας ήταν ένας καλόκαρδος και φιλήσυχος άνθρωπος, με καταγωγή από το Πακιστάν, που «προσγειώθηκε» στο χωριό πολλά χρόνια πριν.
«Όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφορούσε πότε με ένα κινητό στο χέρι για να επικοινωνεί ποιος ξέρει με ποιους στην πατρίδα του, πότε με και κάμποσα βράδια αρκετά μεθυσμένος, χωρίς όμως ποτέ να γίνει “βάρος”. Έκανε κάποια μεροκάματα δεξιά κι αριστερά και γενικά ο Ευτύχας είχε βρει την περπατησιά του όλα αυτά τα χρόνια στο χωριό κι έδειχνε να του αρέσει η ζωή αυτή.
Φθάνοντας χθες το απόγευμα στον Πλατανιά έμαθα ότι ο Ευτύχας μας “άφησε”. Ήταν 3 ημέρες άφαντος, μου είπαν, αλλά πού να πάει το μυαλό των ανθρώπων ότι είχε πάθει κακό. Σαν να έφυγε ένα κομμάτι της καθημερινότητας του χωριού. Η αιτία θανάτου θα φανεί από την ιατροδικαστική εξέταση γιατί ο Ευτύχας “ταξίδεψε” για τη Λάρισα μέσα σε ένα μπλε σάκο» λέει ο κ. Παπαδήμος.
«Θα φροντίσουμε του, τον μοναδικό μάλλον πραγματικό φίλο που αφήνει πίσω του. Ήταν τις τρεις αυτές ημέρες δίπλα σου – άγαλμα ακούνητο χωρίς φαγητό, χωρίς νερό και κυρίως χωρίς γαβγίσματα… Πενθούσε τον φίλο του» συγκινεί.
