‘’Αυτή την αληθινή πέρα για πέρα ιστορία είχα σκεφθεί να την ανεβάσω την ημέρα των εκπαιδευτικών. Το κάνω σήμερα λόγω της θλιβερής επικαιρότητας για έναν βασικό λόγο. Αντί να πέφτουμε από τα σύννεφα, ας πατάμε και στη γη και ας κοιτάμε και λίγο πιο προσεκτικά γύρω μας. Να μη σιωπούμε”.
Καθόταν μόνη της στο θρανίο και ούτε έκανε παρέα με τους συμμαθητές της στα διαλείμματα. Μονίμως αφηρημένη με βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
Πολύ συχνά τη ρωτούσα κάτι μόνο και και μόνο για να αποσπάσω, έστω και για λίγο, την προσοχή της από τις μαύρες σκέψεις που φαινόταν οτι τη βασάνιζαν.
Την είχα πλησιάσει δυο-τρεις φορές, αλλά απέφευγε να μου μιλήσει για το τι την απασχολούσε.
Κατά τον Μάρτιο που τα παιδιά φτιάχνουν τα χαρτιά τους για τις Πανελλαδικές, είχαμε πιάσει κουβέντα στην τάξη σε τι σχολές θα προτιμούσαν να περάσουν.
-Εγώ κυρία δεν είμαι καλή μαθήτρια, αλλά πολύ θα ήθελα να σπουδάσω Ψυχολογία, και αμέσως ξεσπά σε κλάματα.
Για να είμαι ακριβής, όχι κλάματα. Λυγμοί και αναφιλητά τράνταζαν το κορμί της. Η αρχική μου υποψία ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει έγινε βεβαιότητα.
Ενημερώνω τον διευθυντή μου, ο οποίος προσεγγίζει πολύ διακριτικά και στοργικά την μικρότερη αδελφή της που ήταν πιο δυναμική και εξωστρεφής σαν χαρακτήρας.
Αποκαλύπτει ότι την αδελφή της τη βίαζε ο «πατέρας» τους από τα 14. Συνήθως αργά τη νύχτα και της έφραζε με μαξιλάρι το στόμα για να μην ακούγονται οι φωνές. Το θύμα βρήκε κάποια στιγμή το κουράγιο να εκμυστηρευτεί όλα αυτά στη μητέρα (που σημειωτέον δεν δούλευε) η οποία αρχικά της είπε ότι τα βγάζει από το μυαλό της και στην συνέχεια, όταν βρέθηκε μπροστά σε αποδεικτικά στοιχεία, της δήλωσε:
-Θέλεις να μου διαλύσεις το σπίτι; Αυτός σας φέρνει να φάτε. Δεν πρόκειται να σε υποστηρίξω σε τίποτα.
Ο διευθυντής καλεί τη μητέρα που επιμένει να αρνείται να καταγγείλει τον σύζυγο. Στη δική της λογική, μεγαλύτερη σημασία είχε να εξασφαλίσει την επιβίωση των κοριτσιών παρά μια ζωή καθαρή από διαστροφές και τις πληγές που αφήνει.
Ο διευθυντής κινεί γη και ουρανό να βρει ψυχολόγο προκειμένου να την πείσει να καταθέσει μήνυση. Τα καταφέρνει. Να μη σας τα πολυλογώ, μετά από κάποιο καιρό, γίνεται η δίκη και ο θύτης καταδικάζεται σε φυλάκιση.
Βιαστής βέβαια σε αυτή την υπόθεση δεν ήταν μόνο ο «πατέρας». Ηθικοί αυτουργοί ήταν η πατριαρχική κοινωνία που θέλει τα παιδιά και ειδικά τα κορίτσια να είναι κτήμα των γονιών και ό,τι αυτό σημαίνει.
Η εξάρτηση της μάνας από τον πατέρα γιατί κανένας δεν της έμαθε ότι η ελευθερία του ανθρώπου σχεδόν ταυτίζεται με την οικονομική του αυτάρκεια. Η ανυπαρξία των κοινωνικών δομών που θα προσέφεραν σε τέτοιες περιπτώσεις μια ψυχολογική στηριξη και καθοδήγηση ώστε να απαλλαγούν από ανάλογο νοσηρό περιβάλλον.
Έναν χρόνο μετά, συνάντησα το κορίτσι αυτό σε έναν φούρνο της γειτονιάς μου όπου δούλευε. Ενα ολόκληρο σχολικό έτος την είχα μαθήτρια, πρώτη φορά έβλεπα το χαμόγελό της.
-Κυρία, θα μαζέψω κάποια λεφτά και μετά θα σπουδάσω ψυχολογία. Παιδοψυχολογία συγκεκριμένα.
Καθώς μου τύλιγε τη φρατζόλα της λέω: – Βάλε μου, σε παρακαλώ, και κουλουράκια και κρουασάν.
Μέσα μου ήθελα να γιορτάσω την επιστροφή μιας ψυχής από την Κόλαση του Δάντη στον κόσμο των ζωντανών.
