Έμεινα έκπληκτος ακούγοντας τέτοιες δηλώσεις σε διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης και γραμμένες σε πολλές εφημερίδες
Αλήθεια μήπως και για την παιδική κακοποίηση φταίνε οι δάσκαλοι όπως ειπώθηκε σε πολλές τηλεοράσεις οι οποίοι «δεν αντιλήφθηκαν τις αλλαγές συμπεριφοράς της μαθήτριας όσο αυτή πήγαινε στο σχολείο ή μήπως φταίνε και οι δομές των κοινωνικών υπηρεσιών του δήμου»;
Έμεινα έκπληκτος ακούγοντας τέτοιες δηλώσεις σε διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης και γραμμένες σε πολλές εφημερίδες
Είναι καλό να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: οι εκπαιδευτικοί των σχολείων με το φόρτο εργασίας των πρόσθετων ωρών που έχει επιβληθεί με τις αξιολογήσεις, τα σχέδια δράσης, τα εργαστήρια δεξιοτήτων έχουν αρχίσει να μετατρέπονται από παιδαγωγοί σε γραφειοκρατικοί διοικητικοί υπάλληλοι, των οποίων οι ώρες του σχολείου δεν αρκούν, έτσι ώστε να προσφέρουν εκτός από την εκπαίδευση και τη μόρφωση των παιδιών μας την κατάλληλη προσοχή την οποία θα χρειαζόταν οι μαθητές μας
Αφού και οι ίδιοι αισθάνονται εξαντλημένοι και κουρασμένοι από το πρόσθετο έργο το οποίο εξυπηρετεί μόνο κάποιους στόχους οι οποίοι βέβαια δεν έχουν σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία, δεν προλαβαίνουν , αν και θέλουν, φοβάμαι να σκύψουν και να ασχοληθούν τόσο πολύ με τα καθημερινά προβλήματα των παιδιών, αφού τους ζητάμε συνέχεια και καθημερινά να συμπληρώνουν φόρμες ,να γράφουν εκθέσεις να ξαναγράφουν αξιολογήσεις να εφαρμόζουν πιλοτικά προγράμματα σε ένα εξαντλητικό ωράριο.
Δυστυχώς εδώ και καιρό έχω επισημάνει το γεγονός ,ότι η προσθήκη στους εκπαιδευτικούς καθηκόντων τα οποία είναι γραφειοκρατικής μορφής και ανήκουν σε άλλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, θα γίνει εις βάρος των παιδαγωγικών τους καθηκόντων και των βασικών αναγκών, για να βοηθήσουν την ψυχολογική στήριξη των μικρών μαθητών.
Όσον αφορά τις κοινωνικές υπηρεσίες από ότι έχω πληροφορηθεί το ίδιο συμβαίνει και σε όλους τους δήμους. Για παράδειγμα στο Δήμο Αθηναίων υπάρχουν μόνο 27 κοινωνικοί λειτουργοί εκ των οποίων μόνο 8 είναι στην ομάδα παιδικής προστασίας , θα πρέπει να καταλάβουμε ότι και οι άνθρωποι αυτοί έχουν τα ίδια προβλήματα με τους εκπαιδευτικούς , αφού τις περισσότερες ώρες τους αντί να ασχοληθούν με πιο σημαντικά καθήκοντα, τις ξοδεύουν ώστε να ενημερώνουν τους ανθρώπους αυτούς μόνο για τα επιδόματα τα οποία δικαιούνται.
Από την άλλη μεριά άκουσα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας ,να ενημερώνουν για το πόσοι πολλοί ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί έχουν προσληφθεί για τα σχολεία.
Η αλήθεια όμως είναι, ότι όλοι αυτοί εργάζονται σε κάθε σχολείο μόνο μία μέρα την εβδομάδα, δηλαδή 5 ώρες, αν φανταστούμε ότι ένα μέσο σχολείο στην Αθήνα έχει περί τους 220 μαθητές και ότι ο εκπαιδευτικός – ψυχολόγος του σχολείου θα έρθει μόνο μία φορά τη βδομάδα, φανταστείτε αυτή την αναλογία, και φανταστείτε εάν θα του περισσέψει χρόνος ώστε να πάρει συνέντευξη ,να κάνεις συνάντηση με τους γονείς ,να γίνει συζήτηση και να αποφασιστεί ένα κοινό σχέδιο δράσης του σχολείου και της οικογένειας .
Είναι καλό ,να μην κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και να μην προσπαθούμε να στρέψουμε ευθύνες του Κράτους, σε ορισμένα κομμάτια της κοινωνίας , όπως είναι οι εκπαιδευτικοί, οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί
Θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε τα κενά που υπάρχουν, τόσο στις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας όσο και στο υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, όπως το λέγαμε παλιά, να βρούμε τρόπους διασύνδεσης τους, να τοποθετήσουμε περισσότερους ψυχολόγους στα σχολεία, οι οποίοι να έχουν μόνιμες και οργανικές θέσεις σε κάθε σχολείο, οι οποίες θα είναι σταθερές και όχι με εναλλαγή κάθε χρόνο των προσώπων αυτών ,ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται τα περιστατικά μέσα σε βάθος χρόνου και όχι περιστασιακά.
Για να πούμε και μόνο ότι κάτι κάνουμε και ότι κάπως βοηθάμε, θα πρέπει να πάρουμε από τους εκπαιδευτικούς το γραφειοκρατικό βάρος στο οποίο τους έχουμε φορτώσει και να τους δώσουμε πρόσθετες ώρες επαφής με τις οικογένειες των γονέων, καθώς και των παιδιών και ενεργοποίηση ενός σχεδίου δράσης σε περίπτωση που οι ίδιοι κάτι αντιληφθούν και όχι να παραμείνουμε στις στείρες ενημερώσεις ,που έχουν πλέον αποκτήσει έναν τυπικό χαρακτήρα, μιας φοράς το μήνα για την πρόοδο των μαθητών τους.
Οι δράσεις αυτές , δεν χρειάζονται τόσα χρήματα , είναι θέματα επιλογής και κατανομής των υπαρχόντων πόρων οι οποίοι ξοδεύονται πιθανόν σε άλλους σκοπούς οι οποίοι μικρότερη αποδοτικότητα, έχουν από τη σωστή μόρφωση και εκπαίδευση την κοινωνία μας.
Θα πρέπει να ξανασκεφτούμε σοβαρά το ρολό που πρέπει να έχουν οι εκπαιδευτικοί σε ένα σχολείο, που δεν είναι μόνο η αξιολόγηση τους στα εκπαιδευτικά και υπηρεσιακά τους καθήκοντα, αλλά η αξιολόγηση τους σχετικά με την αντιληπτική ικανότητα τους και τη διαχείριση προβληματικών καταστάσεων μόνο ένα τέτοιο σχολείο θα συζητήσω για την κοινωνία. Δεν θέλουμε ένα σχολείο διαχειριστικό αλλά ένα σχόλιο ανατρεπτικό λειτουργικό και ωφελιμιστικό, για την μελλοντική μας κοινωνία.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 18 ΔΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
