Διάδωσέ το
Του Κώστα Ανθόπουλου, Μέλους Δ.Σ. του Α΄ Συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσσαλονίκης
Με άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αγγελιοφόρος” (2-10-2012), με τίτλο “ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός” από τον υποφαινόμενο, με προβληματισμούς και προτάσεις, επιχειρήθηκε να αναδειχθεί το πρόβλημα των πολύ χαμηλών μισθολογικών αποδοχών των νεοδιόριστων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών και των επιπτώσεών τους στην καθημερινή τους διαβίωση.
Πιο συγκεκριμένα στο άρθρο αυτό αναφέρεται:
“…Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, ότι αν υπολογίσει κανείς το κόστος στέγασης και το ύψος των τιμών των τροφίμων που βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο ακρίβειας, αντιλαμβάνεται ότι πλέον ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός θεωρείται ο σύγχρονος “νεόφτωχος” που η κατάστασή του να παρομοιάζεται με αυτή στην οποία βρισκόταν τη δεκαετία του ΄60. Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι επιβεβλημένο πλέον, να δρομολογηθούν για την υποστήριξη και ενίσχυση του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού, μια σειρά μέτρων όπως:
-
Αύξηση των αποδοχών του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού με τρόπο που θα μπορεί να καλύπτει τις καθημερινές του ανάγκες διαβίωσης και ταυτόχρονα θα αποκαταστήσει την πληγωμένη του αξιοπρέπεια.
-
Ελεύθερη δίχως κόστος μετακίνηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών στα μεταφορικά μέσα των περιοχών που διορίζονται. Το μέτρο αυτό να αφορά κυρίως τις εσωτερικές μετακινήσεις εντός της γεωγραφικής περιοχής που έχουν διοριστεί, αλλά και να υπάρχει σημαντική έκπτωση για τα μεταφορικά μέσα (πλοία, τρένο κλπ) όταν η απόσταση από τον τόπο οικογενειακής τους προέλευσης είναι μεγάλη.
-
Οργάνωση βιβλιοθηκών για τους εκπαιδευτικούς, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, τους φορείς του βιβλίου, τον σύνδεσμο εκδοτών, τις ενώσεις των βιβλιοπωλών κλπ.
-
Επέκταση του μέτρου της δυνατότητας σίτισης αναπληρωτών εκπαιδευτικών σε λέσχες σίτισης των Υπουργείων Παιδείας και Εθνικής Άμυνας (φοιτητικές λέσχες, στρατιωτικές λέσχες) και για τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς
-
Ανάπτυξη πρωτοβουλιών από πλευράς επαγγελματικών φορέων, περιφερειακών διοικήσεων καθώς και εκπροσώπων τοπικής αυτοδιοίκησης, για τη διαμόρφωση ειδικών κινήτρων με στόχο την πρόσληψη νέων εκπαιδευτικών, κυρίως σε απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα περιοχές. Τα κίνητρα αυτά σχετίζονται με τις συνθήκες διαβίωσης (επιδότηση ενοικίου, χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές, συνεχής επιμόρφωσή τους κλπ) ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να μη προσελκύσουν το ενδιαφέρον υποψηφίων για την κάλυψη αυτών των θέσεων”.
Δέκα χρόνια μετά, ανατρέχοντας στο ίδιο άρθρο, εύλογα δημιουργούνται τα παρακάτω ερωτήματα:
-Γιατί, παρόλο που έχουν περάσει, από το 2012, πολλές κυβερνήσεις. είτε μονοκομματικές είτε συνεργασίας, διαδοχικές και διαφορετικές ηγεσίες στο Υπουργείο Παιδείας, δεν έχει προκύψει καμία διαφοροποίηση ουσιαστική, στη διαχείριση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι νέοι εκπαιδευτικοί;
-Για ποιον λόγο, οι φορείς των τοπικών κοινωνιών δεν προετοιμάστηκαν και δεν οργάνωσαν στρατηγικές οικιστικής παρέμβασης για την αντιμετώπιση των στεγαστικών προβλημάτων των εκπαιδευτικών που διορίζονται σε νησιωτικές περιοχές με υψηλό κόστος διαβίωσης;
Είναι αρκετή μια θεωρητική ρητορική υποστήριξη για την επίλυση αυτών των προβλημάτων;
Υπάρχει πολιτική βούληση για την μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση των προβλημάτων των νέων εκπαιδευτικών, καθώς και τεκμηριωμένο σχέδιο, με βάση συγκεκριμένους οικονομικούς πόρους;
Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά δεν ειναι εύκολη και είναι πολυσύνθετη, όμως το γεγονός ότι τα στεγαστικά και οικονομικά προβλήματα, που είναι εξόχως κοινωνικά προβλήματα, αποτελούν αντικείμενο επερωτήσεων από εκπροσώπους όλου του πολιτικού φάσματος στις μέρες μας, είναι ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό γεγονός που αποκαλύπτει διαχρονικές καθυστερήσεις, αδράνεια και έλλειμμα πολιτικής αποτελεσματικότητας και ευαισθησίας.
