Στην πληροφορική, το αποτελεί την ταυτόχρονη εκτέλεση πολλαπλών διεργασιών για μια ορισμένη χρονική περίοδο. Οι νέες εργασίες μπορούν να διακόψουν αυτές που έχουν ξεκινήσει (πριν τελειώσουν), με αποτέλεσμα ο υπολογιστής να εκτελεί τμήματα πολλαπλών εργασιών με παρεμβαλλόμενο τρόπο.
Με τη μέθοδο αυτή γίνεται αυτόματη διακοπή στο πρόγραμμα που εκτελείται, αποθηκεύεται η κατάστασή του, ενώ φορτώνει την αποθηκευμένη κατάσταση ενός άλλου προγράμματος μεταφέροντας τον έλεγχο σε αυτό.
Αυτή η αύξηση παραγωγικότητας των υπολογιστικών συστημάτων, λόγω του multitasking, έχει προκαλέσει εδώ και δεκαετίες πολλές συζητήσεις για το κατά πόσο ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι σε θέση να κάνει με επιτυχία κάτι παρόμοιο.
Ταυτόχρονα, έχουν διεξαχθεί δεκάδες έρευνες με σκοπό τη μελέτη του εάν οι πολλαπλές ταυτόχρονες εργασίες είναι σε θέση να οδηγήσουν ενήλικες και μαθητές σε μια επαρκή ανταπόκριση στις σύγχρονες αυξημένες υποχρεώσεις που καλούνται να διεκπεραιώσουν σε μικρό χρονικό διάστημα μέσα στη μέρα.
Η κατακόρυφη αύξηση στη χρήση των έξυπνων συσκευών έχει γιγαντώσει το συγκεκριμένο ζήτημα, καθώς σήμερα οι άνθρωποι δεν δουλεύουν απλά, αφού ταυτόχρονα βλέπουν και απαντούν μηνύματα, είναι στο Facebook, ακούνε μουσική και διαβάζουν ειδήσεις.
Το προφανές όμως ερώτημα, αν τελικά το multitasking είναι επιτυχές, δεν έχει απαντηθεί ακόμη.
Από την μια πλευρά, το να κάνουμε περισσότερα από ένα πράγματα ταυτόχρονα οδηγεί σε λιγότερη ακρίβεια και μεγαλύτερο χρόνο απόκρισης στα εξωτερικά ερεθίσματα.
Από την άλλη, κάποιοι ειδικοί πιστεύουν πως αυτού του είδους άσκηση του εγκεφάλου αυξάνει τη νοημοσύνη μας, κάνοντας μας πιο ικανούς και με μεγαλύτερες δεξιότητες.
Αυτό που είναι πιο ανησυχητικό όμως αφορά κυρίως αποτελέσματα ερευνών σε μαθητές, καθώς οι συνέπειες της πολλαπλής εργασίας σε παιδιά και εφήβους επηρεάζει αρνητικά τις διαδικασίες
Σε μια δημοσιευμένη μελέτη, ένας μεγάλος αριθμός μαθητών γυμνασίου κλήθηκαν να μελετήσουν κάτι σημαντικό για 15 λεπτά.
Ωστόσο, άρχισαν να στέλνουν μηνύματα, να ελέγχουν τις ροές τους στα κοινωνικά δίκτυα και να επιδίδονται σε κάθε είδους τεχνολογικούς περισπασμούς μόλις 2 λεπτά μετά.
Τελικά αφιέρωσαν μόνο το 65% του πραγματικού τους χρόνου στη μελέτη, υπήρχε έντονη η τάση να θυμούνται πολύ λιγότερα και το μαθησιακό αποτέλεσμα είχε μικρό βάθος.
Εκτός από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άλλα τεχνολογικά προβλήματα στα οποία συχνά επιδίδονται οι μαθητές, ενώ κάνουν τις σχολικές τους εργασίες, περιλαμβάνουν την ακρόαση μουσικής, την παρακολούθηση τηλεόρασης, το τηλέφωνο και την περιήγηση στο διαδίκτυο.
Με βάση στοιχεία από τη ψυχολογία, τη γνωστική επιστήμη και τη νευροεπιστήμη, όταν εκτελούν πολλαπλές εργασίες καθώς μαθαίνουν, αποσπώνται και αφιερώνουν περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσουν την εργασία τους, είναι πιο επιρρεπείς στο να κάνουν λάθη εξαιτίας της ψυχικής κόπωσης που προκαλεί η εναλλαγή καθηκόντων, ενώ υπάρχει και έντονη συσχέτιση μεταξύ του multitasking κατά τη μάθηση και των χαμηλότερων βαθμών στο σχολείο.
Αυτό το μεγάλο μέρος του χρόνου που δαπανάται, καθώς ο εγκέφαλος προσπαθεί να επανεκκινήσει και να επανεστιάσει, μπορεί με απλό τρόπο να δοθεί από τον παρακάτω μαθηματικό τύπο:
Εργασία που επιτεύχθηκε =
βαθμός εστίασης Χ χρόνος που δαπανάται.
Για παράδειγμα:
που διαβάζει ιστορία για μια σχολική αξιολόγηση και ταυτόχρονα ελέγχει τα μηνύματα του και τσεκάρει συνεχώς το Instagram έχει χαμηλό βαθμό εστίασης, για παράδειγμα 3. Αν ξοδέψει 3 ώρες “μελετώντας”, τότε το μαθησιακό του αποτέλεσμα είναι μόνο 9.
Ένας άλλος μαθητής, ο οποίος κατά τη διάρκεια της μελέτης του έχει ασχοληθεί αποκλειστικά με την ιστορία, έχει υψηλό βαθμό εστίασης, για παράδειγμα 10. Αν ξοδέψει μόνο μια ώρα μελετώντας, επιτυγχάνει αποτέλεσμα 10, περισσότερο δηλαδή από ότι ο αποσπασμένος μαθητής που διάβασε 3 ώρες.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να αποφύγουμε τα παραπάνω. Ένας από αυτούς είναι τα διαλείμματα τεχνολογίας. Ένας μαθητής ασχολείται για 30 συνεχόμενα λεπτά με αποκλειστική σχολική εργασία και στη συνέχεια έχει 2 λεπτά διάλειμμα, ώστε να ασχοληθεί με άλλα πράγματα, όπως κινητό ή διαδίκτυο. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να τον βοηθήσει, ώστε να παρατείνει το χρόνο εργασίας του μέχρι και 45 λεπτά την ημέρα.
Επιπλέον υπάρχουν πολλές τεχνικές που διδάσκονται από ειδικούς, καθώς οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, από μικρές ηλικίες, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για σωστή διαχείριση του χρόνου.
