Αναγκάζονται πολύτεκνες μητέρες από την Πάτρα, π.χ. να υπηρετούν στην Κρήτη και στη Θράκη!
Επιστολή με 2.848 υπογραφές κοινοποιούν στο Υπουργείο Παιδείας νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί.
Στις δύσκολες συγκυρίες που βιώνουμε όλοι, οι αιτηθήκαμε στο Υπουργείο Παιδείας την μείωση του χρόνου παραμονής μας στην οργανική μας θέση , διότι παραβιάζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωση της πολιτείας για προστασία της οικογένειας.
Μετά από τόσα χρόνια αδιοριστίας, οι περισσότεροι από εμάς είμαστε μεσήλικες με αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις.
Η δυσχερής οικονομική κατάσταση επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την απομάκρυνση από την οικογενειακή μας εστία. Η απόφασή μας να διεκδικήσουμε την εργασιακή μας σταθερότητα ήταν μονόδρομος, μετά από την μακροχρόνια εργασία μας στην εκπαίδευση υπό το καθεστώς της αβεβαιότητας .
.
Είναι παράδοξο, εν μέσω οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, να γίνεται αυτού του είδους η ανακατανομή πληθυσμού και ο χωρισμός των οικογενειών, ενώ χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση του Δημοσίου θα μπορούσαν να καλυφθούν τα ίδια κενά από εκπαιδευτικούς που θα βρίσκονταν κοντά στα σπίτια τους.
Εμείς, ως πρώην αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, είχαμε ήδη υπηρετήσει στο Υπουργείο Παιδείας για πολλά χρόνια και σε διαφορετικά μέρη της επικράτειας.
Επιπλέον σε περίπτωση νέων διορισμών,τους οποίους και εμείς φυσικά επιθυμούμε, θα προκύψει καταστρατήγηση του αξιολογικού πίνακα με τον οποίο διοριστήκαμε.
Οι βελτιωτικές αλλαγές είναι θέμα πολιτικής βούλησης, της εκάστοτε ηγεσίας για την εύρυθμη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά και την εδραίωση της κοινωνικής συνοχής.
ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ !
OI ΝΕΟΔΙΟΡΙΣΤΟΙ ΕΚΠΙΑΔΕΥΤΙΚΟΙ ΖΗΤΟΥΝ … ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ !
Οι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί παλεύουν με τη γραφειοκρατία για το αυτονόητο: να διδάσκουν κοντά στον τόπο μόνιμης διαμονής τους.
Κάποτε ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός σε τρυφερή ακόμα ηλικία, μόλις τελείωνε τη φοιτητική ζωή, ελεύθερος από οικογενειακές υποχρεώσεις ανέμενε την περίοδο της θητείας στην επαρχία, έως ότου καταφέρει να μετατεθεί στον τόπο που επιθυμούσε. Σήμερα, λόγω κορεσμού των κλάδων διδασκαλίας, ο νεοδιόριστος είναι συνήθως ένας μεσήλικας με οικογενειακά βάρη, ένα μόνιμο σπίτι με παιδιά και ηλικιωμένους γονείς που χρειάζονται φροντίδα.
Η κατανομή των διαθέσιμων εδρών διδασκαλίας, συνήθως στην απόμακρη επαρχία και συνοριακή χώρα, δεν πρέπει να εξαρτάται από έναν χονδροειδή αλγόριθμο αντιστοιχίας μορίων.
Πρέπει να προβλέπονται καταστάσεις ηλικιών, προστασίας οικογενειών από μητέρες με ανήλικα παιδιά, πατέρες με οικογένεια, ώστε να συνδυάζεται η εύρυθμη λειτουργία των σχολείων με την ευεξία των ανθρώπων που επενδύονται στο λειτούργημα.
Το ξερίζωμα των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών από το οικογενειακό τους περιβάλλον, τα παιδιά τους, τους υπέργηρους γονείς τους, εκθέτει το διδακτικό προσωπικό σε αγχωτική πίεση με σοβαρές επιπτώσεις στο οικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο με επίδραση και στην ποιότητα της διδασκαλίας τους.
Οι νεοδιόριστοι απαιτούν να προσδιοριστεί ένας νέος αλγόριθμος διάθεσης των εδρών αλλά και τη δυνατότητα ανταλλαγής θέσεων ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς με την διευκόλυνση των σωματείων τους, ώστε να πλησιάζουν όσο το δυνατό περισσότερο και γρηγορότερα στους τόπους μόνιμης διαμονής τους, απαλύνοντας το πρόβλημα.
Απαιτούν να διαπραγματευτούν με το υπουργικό επιτελείο έναν λογικό τρόπο διευθέτησης του οξύτατου αυτού προβλήματος, που σήμερα αναγκάζει πολύτεκνες μητέρες από την Πάτρα, π.χ. να υπηρετούν στην Κρήτη και στη Θράκη!
