«Καλό τα ταξίδι Άλκη, λυπάμαι πολύ παλικαράκι μου γιατί δεν ήμουν, δεν ήμασταν τόσο παιδαγωγοί, όσο ονειρευτήκαμε! Γιατί αφήσαμε να μας καταντήσουν εκπαιδευτές»
Κάθε φορά που ένα δυσάρεστο, φρικτό γεγονός ταράζει λίγο τη μακαριότητά μας βγαίνουν μικροί, μεγάλοι και θυμούνται την και την ανάγκη της ολόπλευρης μόρφωσης. Μέχρι να ξεχαστεί το συμβάν και μέχρι το επόμενο.
«ΟΥΕ ΥΜΙΝ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ» βροντοφωνάζω γιατί δεν αντέχω να το επαναλαμβάνει όμως κάθε Παράγοντας, βουλευτής, Υπουργός, Πρωθυπουργός, καθένας και καθεμιά απ΄όσους κι όσες είχαν κι έχουν την ευθύνη διακυβέρνησης σε μια χώρα που ΔΕΝ υπάρχει Παιδεία μα μόνο εκπαίδευση κι αυτή προβληματική. Σε μια χώρα που καμία κυβέρνηση δεν νοιάζεται να εξυψώνει τον Άνθρωπο αλλά τον ορίζει καταναλωτή και τον τελευταίο σχεδόν ανειδίκευτο και ημιμαθή τροχό της παραγωγικής διαδικασίας.
Από τις πιο σημαντικές μου στιγμές στα 33 χρόνια μου στην Εκπαίδευση ήταν όταν ΟΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ της τάξης και της πράξης αντιταχθήκαμε στην αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων στο Δημοτικό προς το τεχνοκρατικότερο. Όταν εξοβελίστηκαν κείμενα του Ελύτη, του Ρίτσου, του Καζαντζάκη, του Σεφέρη, του Καρκαβίτσα,της Σωτηρίου κι άλλων φάρων του πολιτισμού της Χώρας για να αντικατασταθούν με τα master sef της Βέφας και τις τεχνικές της διαφήμισης ! Κι ας είχαμε απέναντι ξερόλες γονείς που θέλαν τα «πρωτάκια» τους να μεγαλώσουν βίαια και να μαθαίνουν να λογαριάζουν μέχρι το χίλια (ίσως διέβλεπαν τη μελλοντική διόγκωση του χρέους) και μας κατηγορούσαν για τεμπέληδες που δεν θέλουμε το νέο, το ιλουστρασιόν και μένουμε μίζεροι και βολεμένοι στα παλιά.
Δεν πρόκειται να συνεχίσω με τα άλλα διδακτικά αντικείμενα ούτε με τα δήθεν προγράμματα, (Πολιτιστικά, Αγωγής Υγείας, Περιβαλλοντικά, κ.ά) Φιλαναγνωσία, Ευέλικτη Ζώνη κλπ σε ένα ΣΧΟΛΕΙΟ που θα έπρεπε να είναι ευέλικτο και όλη του η «Ύλη» να εμπεριέχει πολιτισμό, υγεία, περιβάλλον, από την 1η ως την 6η ή την 7η ώρα.
Δε θα αναφερθώ καν στις κατά καιρούς προσωπικές πολιτικές Υπουργών ακόμα και του ίδιου κόμματος στην αντιμετώπιση πχ των Αρχαίων ή της κοινωνιολογίας, των project δεξιοτήτων ακόμα ακόμα της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας !
Δεν θα ασχοληθώ με τις ανούσιες παρελάσεις κι ηλίθιες παραστάσεις, ώρες πολλαπλά χαμένες σε βάρος της Ιστορίας μας καθώς δεν υπάρχει παιδί στο δημοτικό, σε λίγο και εκπαιδευτικός, να γνωρίζει την ύπαρξη του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Αριστοφάνη, του Ευριπίδη, της Καλλιπάτειρας, των Μουσών, του Ηρακλή της αρετής, του Αριστείδη … που γνωρίζει το Μαραθώνα και το μαραθώνιο, τη Σπάρτη και το σπάρταθλον, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την Εκεχειρία –Παγκόσμια Ειρήνη.
Για να δείτε πόσο υποκριτική κι αποσπασματική είναι η εκπαίδευση μας αντιγράφω από τη σελίδα του 11ου Δημοτικού Ευόσμου και σας παρουσιάζω μια βιωματική δραστηριότητα, η οποία, αν συνεχιζόταν ως οι 3 από τις 4 ή οι 2 από τις 3 ώρες της Γυμναστικής, μπορεί να μη γλίτωνε το Φιλόπουλο, τον Άλκη, το Νάσο, τον Τόσκο, θα γλίτωνε όμως κάποιο παιδί ίσως να μη γίνει μέλος συμμορίας χούλιγκανς.
«Η Ολυμπιακή Παιδεία είναι ένα καινούριο μάθημα, που εντάχθηκε το σχολικό έτος 1999-2000, 1 ώρα για τις τρεις μεγαλύτερες τάξεις Ο κύριος σκοπός είναι να αποκτήσουν τα παιδιά αθλητική και κοινωνική αγωγή. Συγκεκριμένα στόχευε:
να αφανίσει την επιθετικότητα, τη βία και τον φανατισμό των νέων
να ενθαρρύνει τη μαζική συμμετοχή για άσκηση και την αγάπη για τον αθλητισμό
να ενισχύσει δεσμούς φιλίας, συνεργασίας και αλληλοβοήθειας στα πλαίσια του “ευ αγωνίζεσθαι”
να βοηθήσει στην κατανόηση των ηθικών αρχών, των ιδεωδών και της διαχρονικής αξίας του Ολυμπισμού και του Ολυμπιακού κινήματος
να τονώσει την αυτοπεποίθηση των νέων με την ανάθεση αρμοδιοτήτων, την ανάπτυξη πρωτοβουλιών και τη μύησή τους σε ερευνητικές διαδικασίες.
Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων επιλέγεται μια ποικιλία δραστηριοτήτων όπως:
προβολή αθλητικών ταινιών
παρακολούθηση αγώνων σε στάδιο (σχολιασμός της συμπεριφοράς των αθλητών)
ομαδικά αθλήματα (σχολιασμός της συμπεριφοράς των παιδιών που συμμετέχουν στο παιχνίδι από τα ίδια τα παιδιά)
επισκέψεις σε μουσεία, πολιτιστικά και αθλητικά κέντρα
διαλέξεις (από γιατρούς για την ωφέλεια της άσκησης)
συνεντεύξεις (από Ολυμπιονίκες, αθλητικούς παράγοντες κ.λπ.)
χορογραφίες, θεατρικά παιχνίδια
συλλογή αθλητικών φωτογραφιών
παραδοσιακά παιχνίδια (του τόπου μας και άλλων χωρών) κ.λπ.»
Κι επειδή τα ωραία κάποτε τελειώνουν, η συγκεκριμένη βιωματική δραστηριότητα με τις αδυναμίες της (διορισμοί, χρηματοδότηση κλπ) μόλις η κ. Αγγελοπούλου σφύριξε τη λήξη στο φαγοπότι του ΑΘΗΝΑ 2004, μας τέλειωσε και η Ολυμπιακή και η Παιδεία!
Μας έμειναν ο Ολυμπιακός, οι Βάζελοι, τα Χανούμια, τα Σκουλίκια, οι Βούλγαροι, οι Κολόγριες, που με ΝΟΟR1 ή κουμπούρια ή μπουνιές ή απειλές ή βρισιές κυνηγούν τα δεκάδες εκατομμύρια των ευρωπαϊκών Λιγκ. Κι επειδή όλα αυτά δε φτάνουν δημιουργούν στρατό γύρω από συνδέσμους και θύρες και δηλητηριάζουν με εφημερίδες – οχιές!
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ,
ΛΥΠΑΜΑΙ πολύ παλικαράκι μου γιατί δεν ήμουν, δεν ήμασταν τόσο παιδαγωγοί, όσο ονειρευτήκαμε! Γιατί αφήσαμε να μας καταντήσουν εκπαιδευτές!
