Πού βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα των φοιτητικών εστιών;
Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί μια συζήτηση σχετικά με τις , και έως ένα σημείο είναι απολύτως λογικό, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε σε μια εστία στην Αθήνα μέχρι και πρόσφατα. Και ενώ φυσικά υπάρχουν τεράστια , υπάρχουν και ευθύνες για αυτούς οι οποίοι επέτρεψαν στο να δημιουργηθούν αυτά τα προβλήματα, αλλά κυρίως το ότι έχουν φτάσει στην σημερινή τους κατάσταση.
Η κατάσταση που επικρατούσε μέχρι πρότινος σε μια , είναι σε μεγάλο βαθμό ευθύνη της ίδια της αστυνομίας η οποία επέτρεψε να δημιουργηθούν αυτές οι συνθήκες εξ αρχής αλλά και να συνεχιστεί για καιρό η παρουσία ομάδων οι οποίες δεν είχαν καμία σχέση με το Πανεπιστήμιο και ειδικότερα με την φοιτητική /εστιακή κοινότητα.
Η ευθύνη της είναι να επιβάλει την νομοθεσία η οποία ισχύει, όταν υποχρεωτικό και αναγκαίο, και σε αυτή την περίπτωση ήταν πέρα από αναγκαίο εδώ και καιρό να παρέμβει η αστυνομία καθώς δεν επέτρεπε στην ορθή λειτουργία της εστίας αλλά και η κατάσταση αυτή αύξανε το χάσμα μεταξύ φοιτητών, καθώς λιγότερα διαθέσιμα δωμάτια σημαίνει ότι λιγότεροι φοιτητές κατώτερων στρωμάτων θα έχουν την δυνατότητα να συμμετέχουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Βέβαια το μόνο πρόβλημα των εστιών δεν είναι η ασφάλεια, αν ήταν αυτό τότε το πρόβλημα θα λυνόταν παρά πολύ εύκολα για να είμαστε ειλικρινείς. Το βασικότερο πρόβλημα των περισσότερων εστιών αποτελεί η κατάσταση των κτιρίων σε συνδυασμό με την μη συντήρησης τους. Τα περισσότερα κτίρια των εστιών έχουν χτιστεί πριν 40-50 χρόνια, μερικά από αυτά επί βασιλείας Παύλου, με αποτέλεσμα να μιλάμε για κτήρια που χρειάζονται συντήρηση αλλά και τεράστια ανακαίνιση, έτσι ώστε να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών, ενώ επίσης η αξιοποίηση πολλών χώρων των εστιών μπορεί να δώσει έναν άλλον αέρα σε αυτές αλλά και να τις αναβαθμίσει σε τεράστιο βαθμό βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των φοιτητών που διαμένουν σε αυτές.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως διαμένουν κυρίως άτομα, τα οποία ανήκουν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα με αποτέλεσμα να μην έχουν άλλη επιλογή απ’ το να διαμένουν στις εστίες, χωρίς να έχουν την δυνατότητα να κάνουν την παραμικρή ανακαίνιση στο μικρό δωμάτιο το οποίο τους δίνεται λόγω της οικονομικής τους κατάστασης, πολλές φορές χωρίς να έχουν δικό τους μπάνιο ή ντουζιέρα και θα είναι “τυχεροί” αν θα έχουν και δικό τους νιπτήρα. Επίσης ας μην ξεχνάμε πως οι ήδη υπάρχουσες εστίες δεν φτάνουν για τους φοιτητές οι οποίοι τις έχουν ανάγκη καθώς πχ στο ΑΠΘ γίνονται δεκτές το 1/3 των αιτήσεων λόγω ότι δεν υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα δωμάτια.
Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, είναι αναγκαίες έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχει κοινωνική ισότητα αλλά και για να έχουν οι φοιτητές, οι οποίοι προέρχονται απ’ τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, την δυνατότητα να εξελιχθούν. Βέβαια χρειάζονται ασφάλεια, ανακαίνιση, αναβάθμιση και δημιουργία νέων φοιτητικών εστιών οι οποίες θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των φοιτητών.
Μέχρι τότε μια απαιτείται ενισχυμένη οικονομική στήριξη σε όσους αντιμετωπίζουν σημαντικά οικονομικά προβλήματα, πχ λόγω της ακρίβειας και με τα πολύ μεγάλα φοιτητικά ενοίκια (τα οποία δεν δικαιολογούνται αν δει κανείς πόσο έχει ένα σπίτι 20-30 τμ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη ή άλλες πόλεις της χώρας).
Η οικονομική αυτή βοήθεια θα μπορούσε να δοθεί βάση οικονομικών, κοινωνικών κριτηρίων αλλά και βάση του Μ.Ο. βαθμολογίας εξαμήνου του φοιτητή ανάλογα και την σχολή του, κάτι τέτοιο θα ήταν χρήσιμο για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που το μόνο που θέλουν είναι να κυνηγήσουν τα όνειρα τους, έτσι ώστε μπορέσουν να έχουν ίσες ευκαιρίες αλλά και να ατενίζουν το μέλλον ελπίδα, θέληση και αισιοδοξία.
* Μέλος της Γραμματείας του τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και φοιτητής στην Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών στο ΑΠΘ
