Ο Νίκος Φίλης για τον θάνατο του Μίμη Δαρειώτη
Τον Μίμη Δαρειώτη αποχαιρετά ο τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ,
«Αυτό το παλικάρι που αντιμετώπισε όρθιο τα πιο σκληρά βασανιστήρια, φυλακίσεις, παράνομη δράση, ποτέ δεν μίλησε για όλα αυτά γιατί τα θεωρούσε αυτονόητο χρέος του. Οι νεότεροι τον θυμόμαστε ως έναν ακάματο εργάτη του κόμματος, μεθοδικό και ήρεμο, αλλά και με το πάθος των ιδανικών του», αναφέρει στη δήλωσή του.
Συμπληρώνει πως θα βρίσκεται διαρκώς παρών στους αγώνες και πως το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο.
Ο Μίμης Δαρειώτης, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 79 ετών, ο οποίος διετέλεσε για χρόνια οικονομικός διευθυντής του ΣΥΝ και
Εντάχθηκε στην Αριστερά στα νεανικά του χρόνια και δραστηριοποιήθηκε στις γραμμές της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
ενώ ήταν φοιτητής στο Μαθηματικό της Αθήνας, συνελήφθη τον Απρίλιο του 1968 ως μέλος του «Ρήγα Φεραίου» και βασανίστηκε βάναυσα.
Αναλυτικά
Αύριο (Kυριακή, 13 Φεβρ.) στις 12 το μεσημέρι αποχαιρετούμε τον αγαπημένο μας σύντροφο Μίμη Δαρειώτη. Θα είμαστε όλοι εκεί στον τόπο του μαρτυρίου, στο χώρο του διαβόητου ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου εκατοντάδες νέοι και άλλοι πολίτες βασανίστηκαν για τη δημοκρατική τους συνέπεια και δράση.
Ο Μίμης υπήρξε ένας από τους κορυφαίους του αντιδικτατορικού αγώνα, ένας σεμνός και ανιδιοτελής αγωνιστής της Αριστεράς, που επί 60 χρόνια υπηρέτησε με αφοσίωση τη συλλογική προσπάθεια. Έτοιμος πάντοτε να δώσει, ανταποκρινόμενος στην ισχυρή δέσμευση ότι αυτός ο κόσμος της αδικίας μπορεί να αλλάξει και ότι η μοίρα της ανθρωπότητας είναι η Δικαιοσύνη και όχι η εκμετάλλευση.
Αυτό το παλικάρι που αντιμετώπισε όρθιο τα πιο σκληρά βασανιστήρια, φυλακίσεις, παράνομη δράση, ποτέ δεν μίλησε για όλα αυτά γιατί τα θεωρούσε αυτονόητο χρέος του. Οι νεότεροι τον θυμόμαστε ως έναν ακάματο εργάτη του κόμματος, μεθοδικό και ήρεμο, αλλά και με το πάθος των ιδανικών του. Σαν μια φωτεινή έκφραση του Εμείς σε μια περίοδο κατακερματισμών και έξαρσης των υποκειμενικοτήτων, ακόμη και στο χώρο της Αριστεράς.
Ο Μίμης διένυσε όλη την εποποιία των ανθρώπων της Αριστεράς της γενιάς του, παραμένοντας ένας αιώνιος νέος με την ικανοποίηση και την περηφάνια ότι οι αξίες και οι αγώνες του, τελικά δικαιώνονται. Ένας Λαμπράκης, που μέσα στα σκοτεινά χρόνια της χούντας βρήκε το θάρρος να κάνει μια δεύτερη επανάσταση, πρωτοστατώντας στη δύσκολη προσπάθεια της κομμουνιστικής Ανανέωσης.
Ο Μίμης περπάτησε όλο το δρόμο από το 1,3% του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, στο 3% του ΣΥΝ και το 36% του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη συνείδηση μιας αδιάσπαστης ιστορικής πορείας με ρήξεις και τομές, προσαρμογές και μετασχηματισμούς, πάντοτε όμως στο έδαφος της Αριστεράς και του δημοκρατικού δρόμου για τον Σοσιαλισμό. Υπήρξε ένας αγωνιστής, ένας πολίτης της Αριστεράς μια προσωποποίηση του δημοκρατικού-λαϊκού ήθους της.
Σύντροφε Μίμη, θα είσαι διαρκώς παρών στους αγώνες και στη σκέψη μας. To κενό που αφήνεις είναι δυσαναπλήρωτο.
Στην Πέγκυ και τον Τάσο στέλνουμε την αγάπη μας.
