Την Τρίτη 18 Οκτώβρη στα ελληνικά πανεπιστήμια συνέβησαν τα εξής:
Νομική ΑΠΘ: φοιτητής έπεσε από το παράθυρο του 3ου ορόφου, γιατί δε χωρούσε στο αμφιθέατρο και καθόταν στο περβάζι! Παρά λίγο να θρηνήσουμε συμφοιτητή μας επειδή η κυβέρνηση δεν ικανοποιεί τα αιτήματα μας για αίθουσες και καθηγητές.
Φοιτητική Εστία Αθηνών: ο υπεύθυνος της εστίας ενημέρωσε τους φοιτητές ότι όλο το χειμώνα δεν θα έχουν ζεστό νερό λόγω «περικοπών στα πλαίσια της ενεργειακής κρίσης» και «ότι αυτά θα γίνουν σε όλες τις εστίες και να μην παραπονιούνται γιατί αλλού είναι χειρότερα».
Φιλοσοφική ΕΚΠΑ: φοιτήτρια τραυματίστηκε στο πόδι σε λεωφορείο όπου δεκάδες φοιτητές ήταν στριμωγμένοι σαν σαρδέλες!!
Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής: 7η μέρα από την έναρξη του εξαμήνου με δεκάδες μαθήματα και εργαστήρια να μην πραγματοποιούνται λόγω έλλειψης διδακτικού προσωπικού!
Τυχαία; Όχι βέβαια!
Την τελευταία δεκαετία οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων οδήγησαν σε:
πάνω από 50% μείωση της χρηματοδότησης,
50% λιγότερο διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό,
μείωση δικαιούχων δωρεάν σίτισης-στέγασης, ενώ οι συνθήκες στις εστίες χειροτερεύουν καθημερινά.
Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα των παλιών εστιών του ΕΜΠ όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ως και επικίνδυνες, και η απάντηση της κυβέρνησης είναι οι πυροβολισμοί σε ώρα μαθημάτων, τα σπασίματα των δωματίων από την αστυνομία και τα σχέδια για κλείσιμο των εστιών χωρίς καμιά μέριμνα για όσους μένουν εκεί, την ίδια στιγμή που χιλιάδες φοιτητές κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δωμάτιο στις εστίες.
Σύμφωνα όμως με την κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας τα πανεπιστήμια της χώρας «αναβαθμίζονται» κατά τα «ευρωπαϊκά πρότυπα» της πολυδιαφημισμένης «αριστείας».
Ας δούμε, λοιπόν, πιο συγκεκριμένα ορισμένα μέτρα της κυβέρνησης για τα Πανεπιστήμια
1) Μείωση εισακτέων στα ΑΕΙ κατά δεκάδες χιλιάδες λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ).
2) Διάσπαση ενιαίων πτυχίων σε τετραετούς και πενταετούς φοίτησης, τα «ισχυρά», και διετούς-τριετούς φοίτησης, τα «αδύναμα», οξύνοντας τις ανισότητες και τον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας.
3) Επαναφορά των Συμβουλίων Ιδρύματος, εξωπανεπιστημιακών θεσμών που προωθούν τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε εγκαταλελειμμένα από το κράτος εξαρτήματα των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων.
4) Νέες συγχωνεύσεις – καταργήσεις τμημάτων και σχολών λόγω έλλειψης εισακτέων που επιφέρει η ΕΒΕ.
5) Εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ – ιδιωτικών κολεγίων, περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της παιδείας και υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων.
6) Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου που για χρόνια διασφάλιζε τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και τις διεκδικήσεις της νεολαίας, ιδιαίτερα μετά την Εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973.
7) Εγκατάσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), όπου οι πρόσφατοι ξυλοδαρμοί φοιτητών ακόμα και σε συναυλίες(!) αποδεικνύουν πως δεν έρχεται για την ασφάλειά μας, αλλά για την τρομοκράτηση και καταστολή των αγώνων μας,
8) Εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης και ελεγχόμενης εισόδου, μετατροπή των σχολών σε χώρους αποστειρωμένους από κάθε πολιτιστική και πολιτική δραστηριότητα.
9) Θεσμοθέτηση «Συμβουλίων Φοιτητών» και «ενιαίων ψηφοδελτίων», ωμή κρατική παρέμβαση στους φοιτητικούς συλλόγους με σκοπό την αποπολιτικοποίηση, δηλαδή την πειθήνια υποταγή του φοιτητικού κινήματος στα κυβερνητικά κελεύσματα,
10) Διαγραφές φοιτητών μετά τα ν+2 και ν+3 έτη σπουδών, μέτρο που στρέφεται ιδιαίτερα απέναντι στους εργαζόμενους φοιτητές, ενώ παράλληλα προωθεί περαιτέρω την εντατικοποίηση των σπουδών μας.
